گزارش فدراسیون جهانی وزنه برداری از محمود نامجو

فدراسیون جهانی وزنه برداری در گزارشی به افتخارات محمود نامجو پرداخت.

به گزارش خبرگزاری مهر، فدراسیون جهانی وزنه برداری در گزارشی به افتخارات محمود نامجو وزنه بردار پیشکسوت ایران پرداخت.

فدراسیون جهانی نوشت:
پس از جنگ جهانی دوم و در دهه 1950، ایران یکی از بهترین وزنه برداران تاریخ خود یعنی محمود نامجو را داشت.

او در سال 1918 در رشت (در ساحل دریای خزر) به دنیا آمد و در سال 1937 به تهران نقل مکان کرد و به عنوان نجار شروع به کار کرد. با وجود وزن کم (او در دسته 56 کیلوگرم رقابت می کرد)، بسیار قوی بود و در باشگاهی نزدیک محل کارش به وزنه برداری روی آورد. هم زمان در رشته بدن سازی نیز شرکت می کرد، اما این در وزنه برداری بود که به ستاره ای در کشور تبدیل شد.

در بازی های المپیک 1948 لندن، نخستین حضور المپیکی خود را تجربه کرد، اما با رکوردهای خود به مقام پنجم رسید. در دو دوره بعدی یعنی هلسینکی 1952 و ملبورن 1956، عملکرد بهتری داشت؛ در فنلاند دوم شد و در استرالیا مدال برنز گرفت.

دستاوردهای او در مسابقات قهرمانی جهان حتی چشم گیرتر بود؛ سه مدال طلا در سال های 1949، 1950 و 1951، یک نقره در 1954 و دو برنز در سال های 1955 و 1957 (که دومی در تهران برگزار شد و در آنجا بهترین مجموع خود را در رقابت های جهانی ثبت کرد.

با دو حضور دیگر روی سکو در بازی های آسیایی – مقام اول در 1951 و دوم در 1958 – نامجو در ثبت رکوردهای جهانی نیز بسیار موفق بود. او در طول دوران حرفه ای اش 11 رکورد جهانی را بهبود بخشید؛ سه رکورد در یک ضرب، پنج رکورد در دوضرب، و سه رکورد در مجموع سه حرکت.

با مدال طلایی که در سال 1949 به دست آورد، او نخستین قهرمان جهانی ایران در وزنه برداری شد (در سطح المپیک، این افتخار در سال 1968 به نصیری تعلق گرفت) و آغازگر سنتی از افتخارات بزرگ برای کشور در این رشته ورزشی شد.

در سال 1960، او تلاش کرد تا برای بازی های المپیک رم انتخاب شود اما موفق نشد در چهارمین دوره المپیکش شرکت کند.

محمود نامجو در سال 1989 و در سن 70 سالگی درگذشت.

نظرات

captcha