بهترین های «مارگارت اتوود»

به گزارش ایسنا، در آستانه انتشار کتاب «خاطرات مارگارت اتوود»، بهترین کتاب های او را از ضدآرمان شهر اقلیمی تا ندیمه های جهانی شده اش مرور می کنیم.

10. «وصیت ها»(2019)
«اتوود» پس از بیش از 30 سال، در برابر درخواست های مکرر برای نوشتن دنباله ای بر داستان «ندیمه» تسلیم شد. از زمان انتشار «هری پاتر»، هیچ کتابی چنین هیاهویی ایجاد نکرده بود: کامپیوترها هک شدند تا به نسخه دست نویس دست یابند و نسخه های پیش نشر در گاوصندوق نگهداری می شدند. با زمان بندی کلاسیک اتوود، این رمان همزمان با موفقیت چشمگیر اقتباس تلویزیونی از نسخه اصلی منتشر شد و چه بسا مهم تر، با ورود ترامپ به کاخ سفید. «وصیت ها» دومین جایزه «بوکر» را برای اتوود به ارمغان آورد، که البته به طور بحث برانگیزی با رمان «دختر، زن، دیگر» از «برناردین اواریستو» مشترک بود.

9. «اوریکس و کریک»(2003)
جهانی که با یک بیماری همه گیر جهانی ویران شده است؟ اتوود پیش از همه در سه گانه ضدآمارن شهری «مدآدام» به این موضوع پرداخته بود. ما با «اسنومن» آشنا می شویم که ظاهراً تنها بازمانده انسانی، به همراه خوک های مهندسی شده ژنتیکی (پیگون ها) و موجودات انسانی نمای کرِیکرها است. طرفداران علمی -تخیلی اتوود شاید از اینکه این کتاب جایگاه بالاتری ندارد ناراضی باشند. اتوود خود این کتاب را «داستانی پر از سرگرمی، شوخی، و ماجراجویی درباره پایان نژاد بشر» توصیف کرده است.

8. «بذر جادو»(2016)
اتوود پس از پذیرفتن بازنویسی «توفان شکسپیر» برای چهارصدمین سالگرد تولد او، نسخه اصلی را سه بار خواند. خیانت، انتقام، غم، آزادی و خلاقیت از مضامین این نمایش نامه محسوب می شوند و از این رو دلایل انتخاب این نمایشنامه از سوی «اتوود» واضح است. «جزیره پروسپرو» نمایش نامه اصلی به زندانی در کانادای سال 2013 تبدیل می شود. این رمان درباره کارگردان تئاتر فلیکس است که کار خود را با تئاتر Makeshiweg از دست می دهد و به دنبال خیانت یک همکار مورد اعتمادش از موقعیت خود در جامعه تبعید می شود. فلیکس که در انزوا رنج می برد، موقعیت تدریس در یک برنامه سوادآموزی زندان در مؤسسه اصلاحی شهرستان فلچر را دریافت می کند. بدین ترتیب نقشه انتقام او از کسانی که به او ظلم کردند آغاز می شود.

7. «زن خوراکی»(1969)
«زن خوراکی» نخستین رمان منتشرشده «اتوود»، است که در واقع طنزی درباره مصرف گرایی و زن ستیزی است. «آتوود» این رمان را در 24 سالگی نوشت. او بعدها تأکید کرد که این رمان «پیشافمینیستی» بوده است و در جایی عنوان کرد: «وقتی آن را در 1965 نوشتم، هیچ جنبش زنان در چشم انداز نبود.» این گونه بود که نقش غیررسمی اش به عنوان پیشگوی فمینیسم آغاز شد. در این رمان «اتوود» را می بینیم که دندان های خود را تیز می کند.

6. «قاتل نابینا»(2000)
«ده روز بعد از پایان جنگ، خواهرم لورا با ماشین از روی پلی پایین رفت.» رمان حماسی اتوود، از زبان آیریس چیس 82 ساله، این گونه آغاز می شود. شیء کلیدی کتاب یک چمدان است، که استعاره ای مناسب است چون اتوود همه چیز را در این داستان در دل داستانی دیگر و باز هم در دل داستانی دیگر می ریزد: دگرگونی های اجتماعی و سیاسی قرن بیستم در کانادا؛ ترفندهای روایی فراوان و ترکیب ژانرهایی چون علمی -تخیلی، جنایی و عاشقانه. به گفته «میچیکو کاکوتانی» از نیویورکر، از میان تمام رمان های اتوود، «قاتل نابینا» بیش از همه، صرفاً یک اثر سرگرم کننده است. این کتاب اولین جایزه «بوکر» را برای او به ارمغان آورد.

5. «قایق کاغذی: اشعار برگزیده و جدید» 1961–2023
اتوود زمانی وارد دنیای ادبیات شد که درحالی که در زمین فوتبال مدرسه بود ناگهان شعری به ذهنش رسید. او آن زمان 16 ساله بود. «قایق کاغذی» 60 سال شعر را از اولین مجموعه اش به اسم «پرسفونه دوتایی»(1961) تا آخرین اثرش به نام «محترمانه» ذر سال 2020 گرد هم آورده است.
«اتوود» شعر را «مسرت بخش ترین» شکل ادبی توصیف کرده و شاید این جاست که این نویسنده را در مهربان ترین و بی دفاع ترین حالتش می بینید.


4. «پرسش های سخت: مقاله ها 2004–2021 »(2022)
محیط زیست، دموکراسی، حقوق زنان؛ این ها تنها برخی از مسائل حیاتی هستند که در این مجموعه مقالات اتوود که در قرن حاضر نوشته شده اند، بررسی می شوند (در مقطعی، او به طور میانگین سالی 40 مقاله می نوشت).
در این جا نکاتی درباره نویسنده شدن و چگونگی فرار از کروکودیل را خواهید یافت. همچنین تجلیل هایی از نویسندگان و موسیقیدانی چون لوری اندرسن در آن وجود دارد.
اتوود به همه چیز علاقه مند است: از زندگی جنسی حلزون ها تا آینده سیاره زمین، هیچ چیز آن قدر کوچک یا بزرگ نیست که او به آن نپردازد. بسیاری از این مقاله ها در اصل سخنرانی بوده اند، اما هرگز حس نمی کنید که در حال موعظه شدن هستید. هیچ کس مانند اتوود، هوش، صراحت و شوخ طبعی را – گاه در یک جمله – با هم ترکیب نمی کند. شعار اتوود این است: «حقیقت را بگو. همین. تمام.»


3. «گریس دیگر»(1996)
«گریس مارکس»، خدمتکار ایرلندی تبار کانادایی در تورنتو سال 1843، به خاطر قتل کارفرمایش و معشوقه او محکوم شد. این پرونده، الهام بخش رمان «گریس دیگر» شد که در فهرست نامزدهای نهایی جایزه «بوکر» قرار گرفت.
پرسش درباره باور کردن روایت یک زن، با پخش اقتباس تلویزیونی آن در سال 2017 و همزمان با افشاگری های جنبش #MeToo، ابعادی تازه یافت.


2. «چشم گربه»(1988)
«اتوود» درباره «چشم گربه» چنین گفته است: «دختر بچه ها از شکر و ادویه و همه چیزهای قشنگ ساخته نشده اند».
«چشم گربه» سلسله مراتب پیچیده و بی رحمانه سیاست های دخترانه مدرسه ای را به تصویر می کشد؛ چیزی که معمولاً در ادبیات نادیده گرفته شده است.


1. «سرنوشت ندیمه»(1985)
حتی اگر این رمان را نخوانده باشید یا سریالش را ندیده باشید، می دانید که در آن، آمریکا در چنگال یک حکومت دینی است که در آن زنان به بردگان تولید مثل تبدیل شده اند.
«اتوود» این رمان را در سال 1984 میلادی در برلین نوشت که پاسخی به سیاست های پسرفت کننده دولت «ریگان» در آمریکا بود. اما حتی خودش هم نمی توانست پیش بینی کند که این اثر پس از دوران ترامپ دوباره زنده خواهد شد.
«اتوود» برای این نکته مشهور است که در نوشتن این کتاب، هیچ چیز تخیلی خلق نکرده که در جایی از جهان رخ نداده باشد. او نوشته: «اگر می خواستم باغی خیالی خلق کنم، می خواستم وزغ هایش واقعی باشند.»

انتهای پیام