ریزگرد فاجعه جبران ناپذیر نشود

علی حقی زاده در گفت وگو با ایسنا درباره پیشگیری و کنترل ریزگردها اظهار کرد: این موضوع به عنوان یک چالش زیست محیطی پیچیده، نیازمند همکاری های فراملی، ملی و بین بخشی است.

وی با بیان اینکه تحلیل و مطالبه عمومی درباره ضرورت همگرایی منطقه ای به ویژه در جنوب غرب آسیا کاملاً درست است، چرا که منشأ بسیاری از ریزگردها مرزهای کشورها را درنوردیده و حل آن بدون مشارکت کشورهای همسایه ناممکن است، بیان کرد: چرا تاکنون تصمیم واحد منطقه ای اتخاذ نشده است؟

نماینده انجمن مهندسی منابع آب ایران گفت: همکاری های زیست محیطی اغلب تحت الشعاع روابط دیپلماتیک و رقابت های ژئوپلیتیک قرار می گیرد، همچنین نبود توافقنامه های الزام آور منطقه ای برای مقابله با ریزگردها باعث شده است هر کشور به صورت جزیره ای عمل کند.

حقی زاده بیان کرد: پروژه های مقابله با بیابان زایی و کانون های ریزگرد نیازمند سرمایه گذاری کلان است که توزیع عادلانه هزینه ها میان کشورها موضوعی چالش برانگیز است.

وی افزود: نقش دانشگاه ها و مطالبه گری علمی سفر اخیر معاون رئیس جمهوری به لرستان فرصتی بود که باید دانشگاه ها و دستگاه های اجرایی از آن بهره می بردند که محقق نشد و با میزبانی جذاب ما لرستانی همه اندوه ها و مطالبات فراموش شد، اما همان طور که اشاره شد با توجه به حساسیت موضوع دانشگاه ها و نهادهای علمی می توانند نقشی کلیدی ایفا کنند.

نماینده انجمن مهندسی منابع آب ایران با بیان اینکه بحث مهار ریزگردها و انجام پژوهش های کاربردی ضروری است، بیان کرد: ارائه داده های علمی درباره کانون های ریزگرد و راهکارهای مهار آن و فشار علمی بر تصمیم گیران می تواند کارگشا باشد و در این بین دانشگاه ها با انتشار گزارش های تخصصی می توانند سیاستگذاران را مجبور به اختصاص بودجه و اقدام عملی کنند.

حقی زاده بر ایجاد شبکه های منطقه ای درباره مهار پدیده ریزگرد تاکید کرد و با بیان اینکه ارتباط با دانشگاه های کشورهای همسایه (مانند عراق، عربستان و ترکیه...) برای تدوین راهبرد مشترک می تواند در مهار ریزگردها موثر باشد، به نحوه چگونگی جذب اعتبارات اشاره کرد و گفت: می توان با استفاده از طرح های بین المللی در قالب مشارکت در برنامه هایی مانند کنوانسیون مقابله با بیابان زایی ملل متحد (UNCCD) یا صندوق سبز اقلیم و همکاری با سازمان های منطقه ای مانند برنامه محیط زیست سازمان همکاری های اسلامی (ICESCO) یا ابتکارات منطقه خلیج فارس و استفاده از ظرفیت های داخلی  مانند اختصاص درصدی از عوارض آلایندگی صنایع به پروژه های کنترل ریزگرد پرداخت.

وی با تاکید بر اینکه مسئله ریزگردها تنها با اقدام جمعی و عبور از رویکردهای جزیره ای حل می شود و دانشگاه ها به عنوان نهادهای بی طرف و علم محور می توانند پل ارتباطی بینش دولت ها، جامعه محلی و نهادهای بین المللی باشند، تصریح کرد: اگر این مطالبه گری به موقع و نظام مند انجام نشود، بحران ریزگردها به یک فاجعه غیرقابل کنترل تبدیل خواهد شد و سوالی که مطرح است این بوده که آیا دانشگاه های لرستان یا سایر استان های درگیر، تاکنون نقش فعالی در این زمینه داشته اند؟ شاید تشکیل یک کارگروه علمی-اجرایی با حضور دانشگاه ها، سازمان محیط زیست و استانداری ها بتواند گام عملی بعدی باشد.

انتهای پیام