ابراهیم رهبر، نویسنده درگذشت

به گزارش خبرنگار ایرنا، ابراهیم رهبر متولد 1317 در صومعه سرا، از نویسنده های ایرانی دهه 1340 بود. وی دانش آموخته رشته زمین شناسی (1344) و بازنشسته وزارت کشاورزی (1359) و به کشورهای مختلفی از جمله آلمان مسافرت کرده بود.

به گزارش خبرنگار ایرنا، ابراهیم رهبر متولد 1317 در صومعه سرا، از نویسنده های ایرانی دهه 1340 بود. وی دانش آموخته رشته زمین شناسی (1344) و بازنشسته وزارت کشاورزی (1359) و به کشورهای مختلفی از جمله آلمان مسافرت کرده بود.

او پس از اخذ دیپلم برای ادامه تحصیل در رشته زمین شناسی راهی دانشگاه تهران شد. همزمان با تحصیل در دانشگاه به معلمی پرداخت و در دهه 40 نخستین داستان هایش در مجلاتی نظیر «آرش»، «نگین»، «طرفه»، «سخن» و «هنر و اندیشه» منتشر شد.

در همین ایام نخستین کتاب ابراهیم رهبر با نام «مهربانان و سه نمایشنامه دیگر» به چاپ رسید. رهبر در داستان هایش به مساله فقر و نابرابری های اجتماعی، تاریخ معاصر، فرهنگ عامه و کودکان فرودست، کارگرپیشه و روستایی توجه ویژه داشت.

همزمان با تشکیل کانون نویسندگان ایران، ابراهیم رهبر به عضویت آن درآمد. او در سال 1349 فعالیت خود را با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد.

رهبر در سال 1352 به سبب فعالیت های سیاسی و در ارتباط با اندیشه های چپ، دستگیر و زندانی شد و پس از زندان، درخواست استخدام در وزارت فرهنگ و هنر نیز با رد صلاحیت مواجه شد. ابراهیم رهبر ازآن پس به انزوا و عزلتی خودخواسته روی آورد و از حضور در مجامع ادبی و فرهنگی امتناع ورزید.

از ابراهیم رهبر آثاری نظیر: «چاپ آخر زندگی»، «در شهری کوچک»، «شاهد رسمی»، «من در تهرانم»، «نام کسما»، «مهربانان و سه نمایشنامه ی دیگر»، «نونو و چهار نمایشنامه ی دیگر»، «سوگواران»، «دود و آه» به چاپ رسیده است.

نظرات

captcha