احرام ببندیم، آنطور که امام سجاد (ع) احرام می بست

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، انسان باید خود را از رذایل اخلاقی خالی کرده و سپس به فضایل اخلاقی مزین سازد تا جلوه جمال و جلال حق شود، و حج یکی از بهترین اعمالی است که شرایط انجام این امور را برای انسان فراهم می کند.

اما اگر کسی به اسرار حج آشنا نباشد و به حج برود، حج کامل انجام نداده و آن حجی که ضیافت الله است، نصیب او نشده است. یعنی ممکن است حجش صحیح باشد، ولی مورد قبول حق نباشد، زیرا روح شخص حج گزار به خاطر آگاه نبودن به اسرار حج، تعالی پیدا نکرده است. این نکته ظریف از بیانات حضرت آیت الله جوادی آملی است که در کتاب صهبای صفا به آن اشاره کرده است. ایشان می گوید برای اینکه بهتر به اسرار حج پی ببریم باید سنت و سیره کسانی را که حج راستین انجام داده اند یاد بگیریم و این حج گزاران راستین همان معصومین (ع)  هستند. آنها هم به آداب حج آشنا بودند، هم سنن و مستحبات حج را رعایت می کردند و هم فرائض و واجب های حج را انجام می دادند و در کنار این حکم های ظاهری، تکیه گاه تکوینی این احکام را هم در نظر داشتند.

آیت الله جوادی آملی می گوید هر انسانی که به مکه رفت به آن اسرار آشنا نیست، کسی آشنا به اسرار حج است که از مخزن حکم باخبر باشد، لذا ضروری است که به حج از منظر معصومین (ع) نگاه کنیم و در این فریضه گرانقدر پا جای پای آنها بگذاریم.

احرام بستن:  هر چه خدا بر شما حرام کرد، شما هم بر خود تحریم کنید

حال با توجه به این نکته مهم، ببینیم که امام سجاد (ع) درباره میقات و احرام بستن چه می فرماید: «وقتی در میقات تنظیف می کنید. یعنی خود را از نفاق و ریا تطهیر می کنید. نظافت در میقات، فقط پاک و طاهر کردن بدن نیست، بلکه نشانه و سمبلی است از تطهیر دل، و آنگاه که احرام می بندد، معنایش آن است که هر چه خدا بر شما حرام کرد، شما هم بر خود تحریم کنید و متعهد شوید که در مرز حرام راه نروید.»

مواردی از امور در حال احرام به طور موقت بر انسان حرام است و پس از احرام، حلال می شود، مثل کندن مو، نگاه کردن به آینه، کشتن حیوان، صید کردن و... اما بعضی از امور به طور مطلق حرام می شود. امام سجاد (ع) دراین باره می فرماید: « هنگام احرام بستن هر چه را که خدا بر شما حرام کرده است، شما هم برای خود تحریم کنید»، البته این مهم اختصاص به محرماتِ حالِ احرام ندارد، بلکه همه معاصی را دربر می گیرد.

کسی که در میقات احرام می بندد، معنایش این است که: « خدایا! من تعهد می کنم که همه محرماتت را بر خود تحریم و برای همیشه آنها را ترک کنم.»

عقد احرام : خدایا ارتباطم را از هرچه غیر توست، گسستم

عقد احرام، عملی در میقات است که سه جزء دارد: 1 - پوشیدن دو لباسِ دو پارچه ندوخته 2 - قصد حج یا عمره 3 - لبیک گفتن. پس عقد احرام با این سه عمل حاصل و محقق می شود. وقتی انسان گفت: «لبیک»، احرام بسته می شود و این عقد است.

امام سجاد (ع) درباره عقد احرام می فرماید: سِرّ این کار آن است که حاجی می گوید: «خدایا ارتباطم را از هر چه غیر تو است، گسستم و فقط به تو پیوستم.» پس آنچه این «عقد» و «پیمان بستن» به همراه دارد، گستن از غیر خداست. اول گستن از غیر خدا، بعد پیوستن به لطف حق.

امام سجاد (ع) همچنین می فرماید: « اگر کسی در میقات هنگام احرام بستن از قلب نگذراند که (خدایا! از هر چه که غیر توست، دست شستم و فقط به ولای تو دل بستم)، او در حقیقت میقات نرفته و احرام نبسته است.»

نماز احرام: خدایا من با ستون تو به تو نزدیک می شوم

نماز احرام، نمازی است که در میقات خوانده می شود. نماز در میقات قبل از احرام مستحب بوده و شایسته است که احرام پس از نماز باشد. معنای این نماز هنگام بستن احرام این است: «خدایا! من با ستون تو، به تو نزدیک شدم.»

لبیک گفتن در حال احرام: تطهیر زبان از همه معصیت های زبانی است

معنای لبیک گفتن در حال احرام این است که: «خدایا! من هر چه حق است به آن گویا هستم و هر چه باطل است، زبانم را بر آن می بندم». یعنی وقتی انسان می گوید: «لبیک»، راز این لبیک گفتن، تطهیر زبان از همه معصیت های زبانی است. زبان «قلیل الجِرم و کثیرالجُرم» است، یعنی جِرمش کوچک ولی جُرمش زیاد است. گناهان فراوانی با زبان انجام می گیرد، مانند غیبت، تهمت، دروغ، افترا و مسخره کردن.

امام سجاد (ع) می فرماید: راز لبیک گفتن این است که: «خدایا من اطاعت کرده ام که هر چه اطاعت توست بر زبانم جاری کنم و هر چه معصیت توست، زبانم را بر آن ببندم». شهادت دروغ گناه و معصیت است. حاجی هرگز تهمت نمی زند. کسی را با زبان مسخره نمی کند. زبان زائر بیت الله، زبان طاهر است. سِرّ لبیک گفتن، زبان به اطاعت گشودن و از معصیت رها شدن است، آن هم نه تنها در حوزه و محدوده حج و عمره، بلکه برای همیشه.

فقط مُحرم ها بفرمایند داخل

امام سجاد (ع) می فرماید: حرم و مکه، محدوده مشخصی دارند، مسجد الحرام مشخص است و کعبه هم مشخص است. مرز حرم در بخشی از قسمت ها بیشتر از مرز مکه است. ورود غیرمسلمان آنجا جایز نیست. ورود انسانی که احرام نبسته هم به آنجا جایز نیست، مگر کسی که اهل مکه باشد و روزانه بخواهد رفت و آمد کند، یا کسی که قبلاً احرام بسته و هنوز یک ماه از آن مدت نگذشته است. موارد استثنا وجود دارد، وگرنه کسی حق ورود به مرز حرم و محدوده آن را ندارد.

امام (ع) می فرماید: «راز ورود محرم در حرم این است که: خدایا من غیبت، بدگویی و عیب جوئی احدی از ملت اسلام را نکرده و این کارها را بر خودم تحریم می کنم.»

ورود به سرزمین مکه هم رازی دارد و آن راز این است که: «خدایا من به قصد تو آمده ام، نه به قصد تجارت، شهرت، اسم عوض کردن، سیاحت، تفریح و ​​...».

انسان وقتی این محدوده ها را طی کرد، وارد مسجدالحرام می شود. کعبه را زیارت و طواف می کند.

انتهای پیام/