امکان استفاده کارمندان از مرخصی استعلاجی ساعتی

به گزارش خبرگزاری مهر، اداره کل حقوقی قوه قضائیه با اشاره به قانون مدیریت خدمات کشوری اعلام کرد: در فرضی که با تأیید پزشکی قانونی وضعیت مستخدم به گونه ای است که باید از مرخصی استعلاجی ساعتی برخوردار شود، به نظر می رسد منعی در استفاده از این مرخصی تا سقف مد نظر مقنن در طول سال وجود ندارد.

اداره کل حقوقی قوه قضائیه به سوالی درباره استفاده از مرخصی استعلاجی روزانه و ساعتی پاسخ داده است که متن سوال و پاسخ آن به شرح زیر است:

سوال:

در قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب 1386 با اصلاحات بعدی در خصوص تعلق مرخصی استعلاجی به کارکنان رسمی دستگاه قضائی صرفاً از مرخصی استعلاجی روزانه نام برده شده که عندالاقتضاء در خصوص بیماری های صعب العلاج تا چهار ماه و بیش از آن با تشخیص پزشک معتمد دستگاه قابل استفاده است و از مرخصی استعلاجی ساعتی ذکری به میان نیامده است.

در مواردی که مستخدم رسمی، دچار بیماری مزمن و ناشناخته (مانند تومور کاذب مغزی) باشد و به تأیید کمیسیون پزشکی، فعالیت اندک برای وی تجویز شده باشد؛ بدون آنکه از کار افتاده کلی تلقی شود و قادر به حضور تا پایان ساعت اداری نباشد؛ اولاً، قانونگذار در ارتباط با حل مشکل چه تدبیری اندیشیده است؟ ثانیاً، در صورت سکوت قانون در این گونه موارد، تکلیف دستگاه چیست؟ ثالثاً، آیا نظریه کمیسیون پزشکی دستگاه ذی ربط در مورد مستخدم بیمار به شرح پیش گفته، مجوزی برای کاهش ساعت کاری است؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه:

قانون گذار در تبصره 2 ماده 84 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب 1386 با اصلاحات بعدی و تبصره ماده 48 قانون استخدام کشوری مصوب 1345 با اصلاحات بعدی در غیر مورد بیماری های صعب العلاج سقف مرخصی استعلاجی در سال را حداکثر به مدت چهار ماه تعیین کرده است؛ هیأت وزیران نیز در آئین نامه مرخصی ها مصوب 22/7/1346 با اصلاحات و الحاقات بعدی بر این حکم تصریح و مقررات آن را تبیین کرده است؛ این حکم قانونی ناظر بر فرض غالب و شایع حدوث بیماری است که نیازمند استفاده از مرخصی به صورت کامل و روزانه است؛ بنابراین، در فرضی که با تأیید پزشکی قانونی وضعیت مستخدم به گونه ای است که باید از مرخصی استعلاجی ساعتی برخوردار شود، به نظر می رسد منعی در استفاده از این مرخصی تا سقف مد نظر مقنن در طول سال وجود ندارد؛ بویژه آنکه هدف مقنن از تصویب و پیش بینی چنین مقرره ای، حمایت از مستخدمینی است که وضعیت بیماری آنها مانع از انجام خدمت آنان است (ماده 48 قانون استخدام کشوری مصوب 1345 با اصلاحات بعدی) و چنانچه این ملاک در مورد مستخدمین نیازمند مرخصی استعلاجی ساعتی نیز وجود داشته باشد، اعطای این مرخصی به آنان، بلامانع به نظر می رسد.