سرمایه شعر سعدی؛ عشقی رو به عالم قدس و پاکی + فیلم

همه ما بهار را می ستاییم؛ ستودن آن نه تنها ستایش زیبایی است که به حرمت آفرینش زیبایی، زایش، رویش و پرورشی است که پروردگار مهربان بهار به خلق خویش آموخته است. آری ما ستایشگران آفرینش هزار رنگ خالق هستی بخش، تقویم بهار را با شوق و ذوق بی شمار به ماه اردیبهشت جلالی می رسانیم. این ورود اردیبهشتی مبارک است به روزی که برای ما ایرانیان از بهِروز ترین روزهای تقویمی است. نام سعدی بر پیشانی این روز خوش نشسته است و ما از این حیث نیز بهجتی افزون را تجربه می کنیم که دم او گلستان است و سخنش بوستان معنای خوش دوستی، صلح، عشق و سرانجام زندگی! چنانکه در دیباچه گلستان آمده است: « در فصل ربیع که صولت برد آرمیده بود و ایام دولت ورد رسیده». در همین دیباچه، سعدی بیت الهام بخش «اول اردیبهشت ماه جلالی » را نیز آورده است؛ «پیراهن برگ، بر درختان/ چون جامه عید نیک بختان/ اول اردیبهشت ماه جلالی/ بلبل گوینده بر منابر قُضبان/ بر گل سرخ از نم اوفتاده لَآلی/ همچو عرق بر عذار شاهد غضبان». مشرف الدین مصلح بن عبدالله شیرازی شاعر و نویسنده بزرگ قرن هفتم هجری قمری است. تخلص او «سعدی» است که از نام اتابک مظفرالدین سعد پسر ابوبکر پسر سعد پسر زنگی گرفته شده است. او احتمالاً بین سال های 600 تا 615 هجری قمری زاده شده است. در جوانی به مدرسه نظامیه بغداد رفت و به تحصیل ادب، تفسیر، فقه، کلام و حکمت پرداخت. سپس به شام و مراکش و حبشه و حجاز سفر کرد و پس از بازگشت به شیراز، به تألیف شاهکارهای خود دست یازید. سعدی شیرازی در سال 655 ه.ق سعدی نامه یا بوستان را به نظم درآورد و در سال بعد (656 ه.ق) گلستان را تألیف کرد. علاوه بر اینها قصاید، غزلیات، قطعات، ترجیع بند، رباعیات و مقالات و قصاید عربی نیز دارد که همه را در کلیات او جمع کرده اند. وی بین سال های 690 تا 694 هجری قمری در شیراز درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد.  روز بزرگداشت سعدی که در سال های اخیر به ذوق و همت اهالی ادب و فرهنگ ایران زمین در قالب هفته گرامی داشته می شود؛ فرصت مطلوب نشستن پای سخن یکی از مونسان مهربان و فرزانه «شیخ اجل» را برایمان ممکن ساخت. ایکنا در این امکانِ مبارک به گفت وگو با استاد محمود عابدی، عضو هیئت علمی بازنشسته گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی نشسته است. این استاد کهنه کار ادبیات، مدیر گروه تصحیح متون فرهنگستان ادب و زبان فارسی است و همچنین برنده دو دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران برای تصحیح کتاب «نفحات الانس» و «کشف المحجوب» شده است. سخنان استاد عابدی که حالا سال هاست مشغول تصحیح غزلیات، قصاید و رباعیات «پادشاه سخن» است، بوی خوش همدمی با سعدی شیرین سخن، معلم بزرگ جامعه ایرانی و بلندترین قله ادبیات فارسی را می دهد. خاصه آنجا که پای حکمت و خرد او به عنوان سخنگوی وجدان جامعه ایرانی و دلایل جاودانگی اش در میان است؛ او که هرچند، ده ها نام نیک و بلند را در قله نشینی ادیبانه اش فتح کرده است همچنان بی رقیب و بی نظیر «سعدی» است؛ سعدی شیرین سخن. با نخستن بخش از گفت و گو با مصحح غزلیات سعدی همراهمان باشید: ایکنا _ استاد ارجمند ضمن درود و ادب و سپاس از فرصتی که برای گفت و شنود درباره حضرت سعدی در اختیار ما قرار دادید، در آغاز سخن لطفا از سابقه انس و علاقه تان به شیخ اجل بفرمایید. سعدی در حقیقت از جمله کسانی است که از پرورندگان زبان فارسی و از بزرگ ترین شاعران ماست و قلمروی زبان فارسی با وجود سعدی از دیر زمان گسترش پیدا کرده است. آشنایی من با شعر حضرت سعدی به کلاس سوم و چهارم دبستان برمی گردد، غالباً شعر او را می خواندم بی آنکه معنی و زیبایی های شعر سعدی را بفهمم. این روزها هم سال های سال که با تصحیح بخشی از کلیات سعدی زندگی می گذرانم. سعدی شاعری است که هرچه درباره زندگی، احوال، شعر، هنر و زیبایی هایی کار او، سخن بگوییم باز هم کم گفته ایم. ایکنا _ درباره سعدی شیرازی و شاکله اصلی او عبارات و تعابیر فراوانی شنیده ایم، برخی او را سخنگوی وجدان ایرانی می دانند، گروه دیگری او را استاد سخن، شیخ اجل و ... می خوانند؛ با این همه سعدی همواره زنده است و در میان ما ایرانیان زندگی می کند. در نگاه شما سخن اصلی سعدی چیست و چه چیز باعث جاودانگی سخن او شده است؟ سعدی در قرن هفتم زندگی کرده و طبیعی است که مثل هر شاعر دیگر در آن روز و پس و پیش خود، از سه زمینه، سه جهت و در حقیقت از سه سو برخوردار بوده است. فرهنگ ایرانی، آنچه اسلام به فرهنگ ایرانی افزوده و همچنین آداب و آیین هایی که در قرن هفتم بر یک شاعر فعال و سخنگوی، پر جنب و جوشی مثل سعدی تأثیر می گذاشت؛ بنابراین شعر سعدی نقطه برخورد فرهنگ ایرانی و تعالیم اسلامی و جامعه ای که سعدی در آن زیست، است. آنچه در سخن سعدی می بینیم و برای ما امروز همچنان خواندنی است؛ شعر او و برای خواننده های او عرضه می شود و سعدی عرضه می کند در حقیقت زیبایی هایی است که یک شاعر، یک فقیه، یک مسافر و یک کسی که دائماً در جامعه قرن هفتم از این سو به آن سو می گردد، حضور دارد. زبان سعدی هم بازگو کننده تعالیم اسلامی است، هم فرهنگ ایرانی و هم شعر فارسی. شعر فارسی یعنی زیبایی هایی که در دنیا، در زندگی، در انسان، در با دیگران بودن، در آموختن و آموزاندن پدید می آید، از این جهت «گلستان سعدی»، «بوستان سعدی» و «غزلیات سعدی» هر کدام به گونه ای، زندگی را، لوازم زندگی را و آنچه زندگی را زیبا می کند و باعث می شود ما با دیگران پیوسته در صلح و دوستی باشیم را به انسان آموزش می دهد. در حقیقت این مفاهیم «قوام شعر سعدی» است و وقتی ما آثار سعدی را می خوانیم آن بخشی که تاریخی است و متعلق به قرن هفتم _ امروز تقریبا" فراموش شده و کمتر مفید است، بیشتر جوهره شعر سعدی «زیبایی، زیبایی شناسی و زیبایی ستایی» است. آنچه برای زندگی و بودن و خوش بودن و زندگی را با دیگران در صلح و دوستی گذراندن، لازم است. این بخشی از زیبایی هاست که وقتی به زبان های دیگر ترجمه می شود برای خوانندگان شعر سعدی در عین حال آموختنی، زیباست. var player = videojs('player_416574_3847665',{ techOrder: [ "html5" , "flash"],poster:'',width:400,height:300}); videojs.addLanguage('en', {"No compatible source was found for this media.": "مشاهده ی ویدیو نیاز به پشتیبانی مرورگر از codec h264 یا نصب فلش پلیر دارد."}); player.one('play', (function(){ $.post('/fa/ajax/news/video/3847665',{},function (data) {}); })); کد ویدیو دانلود فیلم اصلی ایکنا_ همانطور که اشاره فرمودید، انسان، صلح، دوستی، عشق، زندگی و... از عناصر اصلی سازنده شعر سعدی است، او به نوعی گشایشگر این مفاهیم والای انسانی در شعر فارسی است، این عناصر چه تأثیری بر آثار ادبی پس از او گذاشته است؟ سعدی از کسانی است که در حقیقت عرصه شعر فارسی و قلمرو زبان فارسی را تسخیر کرد. به عنوان نمونه عرض می کنم بسیاری از کسانی که بعد از سعدی نثر می نوشتند در آرزوی این بودند که خودشان در کار و زندگی و در عالم هنر پیرو و مقلد گلستان سعدی باشند به همین دلیل هم آثار فراوانی از خلد برین و بهارستان جامی و آثار پریشان قاآنی و نوشته های دیگران و دیگران پدید آمده است. درباره بوستان هم همینطور است بسیاری از منظومه ها به تقلید بوستان سروده شده است. غزلیات سعدی هم همچنان هر جا به زبان فارسی حضور پیدا کرده، بشر فارسی را خوانده اند، اثری از شعر سعدی در آن می توان دید. از بزرگ ترین پیروان سعدی به عنوان نمونه خواجوی کرمانی و به خصوص حافظ شیرازی است. حافظ گویا شعر و سخن سعدی را زندگی کرده است و در پس شعر حافظ شیرازی، حضرت سعدی را حاضر می بینیم. همچنان که خواجو اینگونه است. به حدی خواجو با شعر و آثار سعدی درآمیخته است که برخی او را دزد دیوان سعدی گفته اند. امروز هم اگر غزل سرایی، غزلی هم پای غزل سعدی بگوید به نظرم جامعه هنری و ادبی به خوبی شعر او را بپذیرند. در آیندگان نیز می توان این موضوع را پیش بینی کرد. بنابراین خواندن شعر سعدی و رسیدن به آثار او هم شناختن شاعر بزرگی است از قرن هفتم و هم شناختن آثار امروز در ارتباط با شعر سعدی و هم تأمین زبان و اندیشه گویندگانی که پس از این خواهند آمد. ایکنا _ استاد ارجمند! همانطور که می دانیم در جای جای آثار سعدی «عشق» موج می زند، گویی او ستایشگر عشق است، در نگاه شما عشق در آثار سعدی چه نوعی عشقی است؛ عشق آسمانی، عرفانی، زمینی و ...؟ معلوم است که هنر بدون عشق تقریبا خالی و بی معناست. یکی از مواد مواد اصلی هنر از جمله شعر «عشق»  است. عشق قبل از مغول با عشق دوره سعدی و عشق بعضی از شاعران دیگر متفاوت است. عشق قبل از مغول متعلق است به زندگی اشرافی، شعر وابسته به دربار، شعر نشاط و شعر طبیعت و عشق به گونه دیگر. عشق در زبان سنایی، عطار و مولوی عشق قدسی، عشق پاک، عشق مقدس، عشق با حق و عشق با مبدا جهان هستی است. عشق سعدی بین بین است؛ بیشترین سرمایه شعر سعدی از ماده عشق است، آن چیزی که رنگ و جلا به شعر سعدی می دهد، عشقی است که اتفاق می افتد، عشقی که واقعی است اما نه آن عشقی که در شعر بعد از قرن نهم در «مکتب وقوع» پدید می آید، این عشق، آن نیست؛ عشقی پاک است، عشقی که روی به عالم قدس و پاکی دارد. چه بسا سعدی درباره یک انسانی سخن گفته؛ «قادری بر هرچه می خواهی به جز آزار من/ زانکه گر شمشیر بر فرقم نهی آزار نیست.» ولی مصداق و مخاطب حقیقی این شعر خداست، سعدی به گونه ای عاشقانه های خود را تنظیم کرده و ترتیب داده است که در بیشتر آنها معشوق آلوده نیست، معشوق پاک و دوست داشتنی است، از این جهت غزل سعدی را هم علاقه مندان به جهان و هم علاقه مندان به دیگران (به انسان های دیگر) می خوانند و هم کسانی که عشق عرفانی را تجربه کرده اند یا احیاناً با آن نوع عشق آشنایی دارند. var player = videojs('player_555379_3847666',{ techOrder: [ "html5" , "flash"],poster:'',width:400,height:300}); videojs.addLanguage('en', {"No compatible source was found for this media.": "مشاهده ی ویدیو نیاز به پشتیبانی مرورگر از codec h264 یا نصب فلش پلیر دارد."}); player.one('play', (function(){ $.post('/fa/ajax/news/video/3847666',{},function (data) {}); })); کد ویدیو دانلود فیلم اصلی ایکنا _ استاد با اجازه شما در این مجال، توقفی داشته باشیم؛ عرفان در شعر سعدی چه نوع عرفانی است؟ به نظر می رسد که برخی از آثار سعدی نشان از گرایش عرفانی او دارد ولی گویی او در آن ایستگاه متوقف نشده و عبور کرده است. شاید این عبور به دلیل همه جانبه نگری اوست و مجال محدودیت در اندیشه و جریانی خاص را نصیب خود نکرده است. به نظر شما عرفانی که او دنبال می کرد، عرفان عملی بوده است؟ آن عرفانی که ما در شعر فارسی می شناسیم، از سنایی آغاز شد، در عطار ادامه پیدا کرد و در مولوی به اوج رسید. بدون شک کسانی مثل سعدی و حافظ آثار عرفانی را خوانده اند و با آثار عطار و سنایی به خوبی آشنایی داشته اند. بی تردید سعدی از آثار صوفیان بزرگ به عنوان منبع استفاده کرده است ولی او خانقاهی نیست، به هیچ خانقاهی وابسته نیست، با مشایخ روزگار خود هیچ عهد و پیوندی نداشته است با اینکه در بعضی از کتبی که مربوط به صوفیان است از جمله در «نفحات الانس» سعدی را آورده از احوال او مثل حافظ سخن گفته است؛ ولی سعدی و حافظ نه صوفی رسمی اند نه در میان عرفا چنانچه باید شناخته شده، شعر سعدی و حافظ از مایه های عرفانی خالی نیست، ولی شعر عرفانی نیست. بیشتر شعر حکمی و اخلاقیست، بخشی از شعر سعدی که مربوط به بوستان است و دنباله آن گلستان سعدی بیشتر اشعار و سخنان تعلیمی است، آنچه که حکمت، اخلاق عملی و آداب زندگی را می آموزد. شعر سعدی در مایه های عرفانی با شعر مولوی و سنایی عطار قابل قیاس نیست در عین اینکه غزل های عرفانی هم در شعر سعدی است. غیر از سعدی چه کسی می توانست قصایدی درباره بزرگان روزگار خود بگوید و تا این اندازه سرشار از اخلاق، تعالیم اخلاقی و آنچه که صوفیان و عارفان می آموزند پر باشد. خلاصه عرض می کنم، سعدی و حافظ نه صوفی رسمی و خانقاهی هستند و نه چنان اهل عرفان مانند مولوی، عراقی، عطار و سنایی زندگی را پیموده اند ولی مایه های عرفانی در شعر و آثار آنها وجود دارد و مفاهیم عرفانی را گاهی می توان از آثار ایشان آموخت. var player = videojs('player_300189_3847667',{ techOrder: [ "html5" , "flash"],poster:'',width:400,height:300}); videojs.addLanguage('en', {"No compatible source was found for this media.": "مشاهده ی ویدیو نیاز به پشتیبانی مرورگر از codec h264 یا نصب فلش پلیر دارد."}); player.one('play', (function(){ $.post('/fa/ajax/news/video/3847667',{},function (data) {}); })); کد ویدیو دانلود فیلم اصلی ایکنا _ ارتباط سعدی با قرآن و تأثیری که او از قرآن گرفته، چگونه است؟ می دانیم که وقتی سعدی یکی از مراکزی که در آن درس خوانده و در آن می آموخته و استادانی را دیده است، نظامیه بغداد است. نظامیه ها اصولاً چه نظامیه نیشابور، چه نظامیه طوس، نظامیه اصفهان و نظامیه بغداد منابعی تدریس می شد که به زبان عربی نوشته شده بودند. استادان به زبان عربی سخن می گفتند، از شعر آنچه در آنجا می خواندند شعر متنبی بود، مذهب رسمی نظامیان مذهب شافعی بود، سعدی هم مدتی در نظامیه بغداد درس می خوانده و در آثارش نشانه های او است. در آثار سعدی بخشی از اشعار به عربی است، گلستان هم سرشار از عبارات و جملات عربی است. به نظرم در شعر فارسی هیچ کس به اندازه سعدی نتوانسته تعابیر، کلمات و ترکیب های عربی و از جمله تعابیر و عبارات قرآنی را درج و حل کند و به کار برد و اتفاقا بسیار استادانه نیز این کار را به انجام رساند. بخش هایی از گلستان و بوستان تحت تأثیر آیات قرآنی پدید آمده است، غیر از اشارات زیبایی که به انبیاء و بخش هایی از آیات قرآنی دارد. به نظر بعضی از معاصران ما بلاغت سعدی بلاغت عربی است و تحت تأثیر بلاغت عربی به وجود آمده است. ایکنا _ استاد عابدی! جنابعالی سالیانی است که مونس سخن حضرت سعدی بوده و هستید و شیرینی سخن او را درک کرده اید، لطفا بفرمایید برای دوستی با سخن سعدی و چشیدن این شیرینی و حکمت کلام، در روزگار هجوم تکنولوژی، شبکه های اجتماعی و شلوغی های اطلاعاتی باید چه کنیم؟ آثار من آنچه تا به حال به سامان رسیده مربوط به سعدی نبوده، در این سال های اخیر بخش هایی از کلیات سعدی را از جمله غزل ها، قصاید و .. را تصحیح می کنم و به آن مشغول هستم و اما آنچه شما می پرسید، یعنی چه کنیم که جوانان امروز بیش از پیش با آثار سعدی و شاعران بزرگ روی بیاورند، در جواب این سؤال باید عرض کنم که جواب یک عبارتی نیست که به این سادگی مشکل را حل کند و درها را باز کند. به نظرم آنچه بسیار مهم است و بیش از هر چیزی در توجه و التفات، اعتنای نسل جوان و آثار گذشتگان کمک می کند، آموزش دادن به معلم هاست. همه جوان ها از جمله ما در دوره جوانی، آن رغبتی را که نسبت به سعدی، حافظ، فردوسی، مولوی و .. پیدا کردیم از طریق معلم ها بود. معلم هایی بودند که به ما زیبایی های شعر سعدی و حافظ را آموختند و به طور غیرمستقیم این انگیزه را در ما به وجود آوردند که ما به سوی سخن سعدی و حافظ برویم. اصولاً آدم به سوی چیزی میل می کند که دوست دارد و پیش تر دوستی آن چیز در آدم به وجود آمده باشد، به قول صوفیان می گویند که «معرفت» مقدمه «محبت» است، محبت است که معرفت را به وجود می آورد و این محبت با آموزش معلمان، دبیران و استادان است. به نظرم هیچ راهی بهتر از این نیست که ما در تربیت معلمان، آموزگاران، استادان و.. بیش از گذشته بکوشیم. آنها وقت شعر سعدی را به گوش ما زمزمه می کنند و لطف و زیبایی آن را برای ما توضیح می دهند، در ما این میل و رغبت را روزافزون می کنند که به طرف شعر سعدی و دیگر بزرگان برویم وگرنه وقتی ما از دبستان و دبیرستان و از آن دوره های آموزشی تهیدست و دست خالی بیرون بیاییم و در ما رغبت شعر فارسی و زبان فارسی پدید نیامده باشد به این سادگی وقت و بی وقت خود را صرف این آثار نمی کنیم، در آرزوی آن روز هستم که از این طریق جوان های ما بهتر به طرف شعر سعدی و دیگران میل و حرکت کنند و بیاموزند. var player = videojs('player_668008_3849261',{ techOrder: [ "html5" , "flash"],poster:'',width:400,height:300}); videojs.addLanguage('en', {"No compatible source was found for this media.": "مشاهده ی ویدیو نیاز به پشتیبانی مرورگر از codec h264 یا نصب فلش پلیر دارد."}); player.one('play', (function(){ $.post('/fa/ajax/news/video/3849261',{},function (data) {}); })); کد ویدیو دانلود فیلم اصلی ایکنا _ همانطور که می دانیم حضرت سعدی یکی از مربیان بزرگ اخلاق جامعه ایرانی محسوب می شوند. حال آنکه معلمی او با روش های مرسوم تعلیمی از جنس باید و نباید و امر و نهی همراه نیست. سعدی با زبان غیرمستقیم آدمی را به اخلاقی زیستن پند می دهد و شاید همین غیرمستقیم گویی اوست که سبب دلنشینی بیش از پیش سخن اوست. این شیوه تعلیم اخلاق پس از سعدی چگونه دنبال شد و به عبارتی تأثیر اجتماعی سخن او چه بود؟ اصولاً آن چیزی که اخلاق را غیرمستقیم در خواننده، بیننده و شنونده رسوخ و به او یاد می دهد «هنر» است. هنر است که غیرمستقیم اخلاق را می آموزد، آنجایی که سخن سعدی و دیگران هنرمندانه در تمثیل ها، حکایات و داستان ها عرضه می شود یعنی سخن خود را هنری می کنند و هرچه بیشتر مایه هنری به آن می بخشند، اخلاق، آداب و آیین ها را می آموزند، از طرف دیگر آنجایی که سخن با منطق و باید و نباید همراه می شود، قدرت تعلیم آن بسیار کمتر است. در بوستان سخن و حکمت های سعدی در داستان های او بیشتر موج می زند و حضور دارد. گلستان کتابی است که اساس موضوع آن «تربیت انسان» است، از این نظر تفاوت بخش های گوناگون گلستان مثل تفاوت احوال انسان است، همانطور که انسان احوال گوناگون، متفاوت و متغیری در زندگی تجربه می کند، گلستان هم نیز همین تنوع و تغییر را حکایت می کند. خوبی ها، بدی ها، جدها و شوخی های گلستان به تناسب و اقتضای تفاوت های خلق و خوی انسان هاست. اما سعدی در کل آثارش معلم است. عرض خود را خلاصه کنم، آنجایی که کار هنری افتاده و با هنره آمیخته است با اینکه مدعی آموزش نیست ولی سخنش آموزنده و تأثیرگذار است، به طور مثال در حکایت «یکی روبهی دید بی دست و پای/ فروماند در لطف و صنع خدا» هنوز این بیت برای من آموزنده است «برو شیر درنده باش، ای دغل/ مینداز خود را چو روباه شل» همیشه در زندگی این بیت سعدی حضور دارد، با اینکه دستور داده ولی داستان زیبای سعدی که برای انسان از آغاز تا انجام مفهوم و زیبا بوده است، حکایتی که می توان آن را با خود زمزمه و مرور کرد و همیشه دلنشین است. شعر سعدی با این خاصیت آموزنده همه انسان هاست از زمان سعدی تا امروز و از امروز تا فردا. var player = videojs('player_649556_3849265',{ techOrder: [ "html5" , "flash"],poster:'',width:400,height:300}); videojs.addLanguage('en', {"No compatible source was found for this media.": "مشاهده ی ویدیو نیاز به پشتیبانی مرورگر از codec h264 یا نصب فلش پلیر دارد."}); player.one('play', (function(){ $.post('/fa/ajax/news/video/3849265',{},function (data) {}); })); کد ویدیو دانلود فیلم اصلی ایکنا _ زندگی در دنیای امروز انسانی کم تأمل و کم تحمل را پدید آورده است، به نظر شما بزرگ ترین درس از درس ‎های سعدی برای زندگی انسان امروز چیست؟ طبیعی است آنچه از اخلاقیات، آداب و آیین در شعر سعدی است متعلق به قرن هفتم یعنی نزدیک به 800 سال پیش. بسیاری از این عناصر، آداب و آیین ها با تغییر زمان، تغییر کردند، بعضی به فراموشی سپردند و بعضی موضوعات با توجه به گذر زمان اساسا" امروز خارج از موضوع است. طبیعی است عصاره سخن سعدی در همان دو بیت است؛ «بنی آدم اعضای یکدیگرند/ که در آفرینش ز یک پیکرند» اینکه توصیه می کند که چه عضوی به درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار» به حقیقت این کافی نیست؟! که زیبایی شعر سعدی را برای ما مسلم کند و بهترین نغمه دوستی را در گوش ما برای همیشه زمزمه کند. از این معانی در شعر سعدی فراوان است. گنجینه شعر سعدی است که زبان فارسی را حفظ می کند. امیدوارم کسانی که برای حفظ زبان فارسی کوشش می کنند بیش از گذشته شعر و آثار سعدی و دیگران را ترویج و تبلیغ کنند که ترویج شعر سعدی و شعر فردوسی در حقیقت نوعی حفظ، پاسداشت و تقویت زبان فارسی و فرهنگ ایرانی است، فرهنگ ایرانی که با فرهنگ اسلامی درآمیخته است و با آن به وحدت و زیبایی رسیده است. var player = videojs('player_421258_3849272',{ techOrder: [ "html5" , "flash"],poster:'',width:400,height:300}); videojs.addLanguage('en', {"No compatible source was found for this media.": "مشاهده ی ویدیو نیاز به پشتیبانی مرورگر از codec h264 یا نصب فلش پلیر دارد."}); player.one('play', (function(){ $.post('/fa/ajax/news/video/3849272',{},function (data) {}); })); کد ویدیو دانلود فیلم اصلی ایکنا _ سخن سعدی در بیرون از خاک ایران زمین چقدر شناخته می شود و دوستان او در جهان چه نظری درباره او دارند؟ شعر سعدی از دیر زمان چنان که گفته اند کشتی بانان چین در اقیانوس و دریا شعر سعدی را می خواندند و به زبان های گوناگون از جمله به زبان عربی، به زبان انگلیسی، به زبان فرانسوی و دیگر زبان ها ترجمه شده است. این نتیجه تأثیر سعدی را در آثار دیگران در بعضی از منابع به خوبی معرفی کردند. بخش اعظم شعر سعدی شعر انسانی است و بسیاری از کسانی که با زبان فارسی و با فرهنگ ایرانی بیگانه بوده اند، وقتی آشنایی پیدا کردن با سعدی به زبان فارسی عشق ورزیدند و درباره او سخن گفته اند. اما به نظرم امروز شعر و غزل سعدی مثل دیگر آثار به ترجمه جدید نیازمند است، یکی از کارهایی که خود ما لازم است انجام بدهیم این است که آثار فارسی را به زبان بسیار بسیار مناسب به زبان مفهوم چنانکه باید و هنرمندانه یا خودمان یا کسانی که آنها را می شناسیم به زبان های دیگر ترجمه و فرهنگ ایرانی را تبلیغ کنیم. چنانچه به طور خلاصه می توانم عرض کنم شعر سعدی شعر انسانی است، برای همه انسان ها مفید و زیباست، در این گفت وگوی اجمالی جای آن نیست که به تفصیل آثار مترجمان را یکی یکی خدمت شما معرفی کنم. ادامه دارد.. گفت وگو از معصومه صبور و محسن مسجدجامعی تصویر و تدوین از حامد عبدلی عکس از طاهره بابایی انتهای پیام