«ترامپ خوب، نتانیاهوی بد»؛ بازی پلیس خوب و بد در مذاکرات هسته ای

خبرگزاری مهر - حسام الدین حیدری: سیاست بین الملل، عرصه ای است که گاهی بازیگران بین المللی برای پیشبرد اهداف خود از ابزارهای پیچیده روانی و رسانه ای استفاده می کنند. در ماجرای مذاکرات اخیر هسته ای ایران، ایالات متحده و رژیم صهیونیستی با اجرای نمایشی حساب شده از تکنیک معروف «پلیس خوب و پلیس بد» تلاش دارند تا ذهنیت جامعه جهانی و حتی افکار عمومی داخل ایران را تحت تأثیر قرار دهند. هدف نهایی این استراتژی وادار کردن ایران به پذیرش خواسته های یکجانبه و غیرمنطقی در میز مذاکره است اما پرسش اینجاست که آیا این نمایش، واقعیتی جز یک درام ساختگی دارد؟

پشت پرده نمایش پلیس خوب و بد؛ از ادعا تا واقعیت

طی ماه های گذشته رسانه های غربی و منابع نزدیک به رژیم صهیونیستی ادعاهایی را درباره «طرح حمله نظامی اسرائیل به تأسیسات هسته ای ایران» منتشر کرده اند. در این روایت، بنیامین نتانیاهو به عنوان بازیگر «شرور» تصویر شده که قصد حمله به ایران را داشته است اما دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا به عنوان «ناجی» وارد و مانع این اقدام شده است!

این روایت، حتی در نگاه اول، تناقض های آشکاری دارد؛ واقعیت این است که جمهوری اسلامی ایران امروز به لطف پیشرفت های چشمگیر در حوزه دفاعی از موشک های بالستیک تا پهپادهای پیشرفته به نقطه ای رسیده که هرگونه حمله به خاک آن به معنای آغاز یک جنگ تمام عیار با پیامدهای غیرقابل پیش بینی برای مهاجمان است. وعده صادق 2 تنها نمونه کوچکی از این ظرفیت بازدارندگی است. دونالد ترامپ با خروج یکجانبه از برجام در سال 2018، اعمال سیاست «فشار حداکثری» و ترور سردار سلیمانی عامل اصلی نابودی برجام و تشدید تنش ها بود. چگونه همان فرد، ناگهان به چهره ای خیرخواه تبدیل شده است؟

این تناقض ها نشان می دهد که هدف اصلی نه جلوگیری از جنگ، بلکه ایجاد ترس کاذب در ایران برای پذیرش خواسته ها غیرشرافت مندانه و ظالمانه آمریکاست.

اهداف پنهان؛ از تطهیر ترامپ تا تحمیل توافق یکجانبه

این نمایش رسانه ای، دو هدف کلیدی را دنبال می کند، اول اینکه با معرفی ترامپ به عنوان «مانع جنگ» تلاش می شود تا سیاست های خصمانه او علیه ایران از تحریم های فلج کننده تا ترور شهید سلیمانی در اذهان عمومی کمرنگ شود و دوم اینکه واشنگتن می خواهد با القای این تصور که «جنگ تنها آلترناتیو توافق است» ایران را مجبور به پذیرش شرایطی مانند توقف برنامه موشکی یا محدودیت های بلندمدت هسته ای کند بی آنکه متقابلاً تضمینی برای لغو واقعی تحریم ها ارائه دهد.

در این میان، نقش رژیم صهیونیستی به عنوان «پلیس بد» نیز حائز اهمیت است. تل آویو با ادعای حمله نظامی نه تنها می کوشد جایگاه خود را به عنوان بازیگری ضدایرانی و توانمند در منطقه تثبیت کند، بلکه می خواهد مذاکرات را به سمتی ببرد که بیشترین امتیازگیری صورت گیرد تا ایران به کشوری ضعیف تبدیل شود.

درس هایی از گذشته، راهبردهایی برای آینده

تیم مذاکره کننده ایران باید با درک دقیق این بازی سیاسی از چند اصل کلیدی پیروی کند، تجربه برجام نشان داد که عجله برای رسیدن به توافق بدون اخذ تضمین های کافی منجر به از دست دادن فرصت ها و افزایش هزینه ها می شود. هر توافقی باید مبتنی بر لغو واقعی و قابل راستی آزمایی تحریم ها باشد.

ایران نباید اجازه دهد که توان دفاعی خود که سدی در برابر تهدیدات خارجی است به موضوع مذاکره تبدیل شود. موشک ها و پهپادهای ایران بخشی از هویت دفاعی این کشورند و ارتباطی به برنامه هسته ای صلح آمیز ندارند.

مقاومت هوشمندانه، کلید عبور از تهدیدها

نمایش «پلیس خوب و بد» آمریکا و اسرائیل نه یک استراتژی جدید بلکه ادامه همان سیاست های شکست خورده «فشار حداکثری» است. جمهوری اسلامی ایران با عبور از پیچیده ترین توطئه ها از جنگ تحمیلی تا تحریم های ظالمانه ثابت کرده است که با تکیه بر اراده ملی و توان دفاعی می تواند توازن قدرت را به هم زده و دشمن را به عقب نشینی وادارد.

امروز نیز تنها راه خنثی کردن این بازی، مقاومت هوشمندانه است، مقاومتی که در میز مذاکره با استدلال و منطق از حقوق ملت ایران دفاع می کند؛ مقاومتی که در میدان نظامی با قدرت بازدارندگی هرگونه فکر حمله را نابود می سازد و مقاومتی که در عرصه رسانه ای دروغ های دشمن را بی اثر می کند.

تاریخ به ایران آموخته است که پیروزی نهایی از آن ملتی است که در طوفان توطئه ها، وحدت و عقلانیت خود را حفظ کند. مذاکره نه از سر ضعف که از موضع قدرت تنها راهی است که دشمنان را به پذیرش حقانیت ایران وادار می کند.