احتمال بازی جک نیکلسون در یک فیلم دیگر

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورلد آف ریل، در حالی که بزرگان دهه 1970 یعنی آل پاچینو و رابرت دنیرو، هنوز بازی می کنند، جک نیکلسون 88 ساله، کم و بیش تصمیم گرفته که یک زندگی بی سروصداتر را در خانه اش پشت سر بگذارد، اما به نظر می رسد این تصوری است که در بیرون از او وجود دارد، زیرا دوست وی می گوید او هنوز فیلمنامه هایی را که به دستش می رسد، برای انتخاب می خواند.

نیکلسون آخرین بار 15 سال پیش با بازی در فیلمی از جیمز.ال بروکس با عنوان «از کجا می دانی» با ریس ویترسپون، پل راد و اوون ویلسون جلوی دوربین رفت. سال 2017 هم او قرار بود برای بازسازی کمدی آلمانی «تونی اردمان» همراه شود، اما این کار را رها کرد و این پروژه از مسیر خود خارج شد.

اکنون بروکس، دوست خوب نیکلسون که برای «شرایط مهروزی» با بازی نیکلسون جایزه اسکار بهترین فیلم را دریافت کرده، می گوید تصور او این نیست که وی از بازیگری کناره گرفته باشد و حداقل در یک فیلم دیگر امکان دارد نقش آفرینی کند.

وی گفته اگر این بازیگر را دوباره روی پرده سینما ببیند تعجب نمی کند چون او مدام فیلمنامه هایی را که به دستش می رسد، می خواند.

جک نیکلسون هرگز بازنشستگی خود را اعلام نکرد، اما او اکنون 88 ساله است. شاید فیلم بعدی وی همان فیلم بعدی بروکس باشد که وی مدتی است قصد ساختش را دارد و قرار است پس از اکران جدیدترین فیلمش «الا مک کی» در پاییز، به سراغ آن برود.

نیکلسون سال 2013 گفته بود خود را بازنشسته نمی داند، فقط کمتر به سمت بیرون بودن تمایل دارد. با این حال، همین ماه پیش وی در پخش تلویزیونی گرامیداشت پنجاهمین سالگرد برنامه «ساتردی نایت لایو» حضوری شگفت انگیز داشت.

جک نیکلسون یک گنجینه ملی برای آمریکایی ها است و در جمع بازیگران بزرگ پس از دهه 60، در کنار پاچینو، دنیرو و هکمن جای دارد. او مردی است که با سبک کاریزماتیک و آرام بازیگری اش که هرگز تکراری نشد، علیه ساختار اجتماعی شورش کرد.

وی مجموعه ای متنوع از فیلم های عالی از خود به جای گذاشته و 2 جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را برای «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» (1975) و «بهتر از این نمی شه» (1997) و یک اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل را برای «شرایط مهرورزی» (1983) دریافت کرد. دیگر فیلم هایی که وی برایشان نامزد اسکار شد عبارتند از: ایزی رایدر (1969)، پنج قطعه آسان (1970)، آخرین مأموریت (1974)، محله چینی ها (1974)، سرخ ها (1981)، شرف خانواده پریتزی (1986)، آیرن وید (1987)، چند مرد خوب (1992) و درباره اشمیت (2002).

علاوه بر این او فیلم هایی چون «درخشش» (1980)، «دل سوختگی» (1986)، «اخبار تلویزیون» (1987)، «بتمن» (1989)، «هوفا» (1992)، «مریخ حمله می کند!» (1996)، «یکی باید کوتاه بیاید» (2003)، «رفتگان» (2006) و «فهرست آرزوها» (2007) را در کارنامه دارد و یکی از 3 بازیگر مرد تاریخ است که 3 اسکار دریافت کرده است. وی 12 بار نامزدی اسکار دارد و با این موفقیت رکوردشکن شده است.