وال کیلمر بازیگر «مخمصه» از دنیا رفت

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتدپرس، وال کیلمر، بازیگر نقش بروس وین در «بتمن برای همیشه»، جیم موریسون فیلم «درها» به کارگردانی اولیور استون و نقش داک هالیدی در «سنگ قبر»، دیروز سه شنبه در لس آنجلس درگذشت.

دخترش مرسدس به نیویورک تایمز گفت که علت درگذشت این بازیگر ذات الریه بود. وی که 65 سال داشت، چند سالی بود از سرطان گلو رنج می برد.

وی سال 2022 با بازی در «تاپ گان: ماوریک» دوباره دیده شد، اگرچه به دلیل بیماری نمی توانست صحبت کند.

سال 2021، مستندی از زندگی او به نام «وال» منتشر شد که پسرش به جای وی صحبت کرد. این فیلم از صدها ساعت فیلم های ویدئویی که او در طول سال ها ضبط کرده بود، بهره گرفت تا تصویری آشکار از بازیگری متفکر و درون گرا با روح هنرمند را ارائه کند.

کیلمر در فیلم «بتمن برای همیشه» 1995 ساخته جوئل شوماخر جانشین مایکل کیتون شد و نقدهای متفاوتی برای برداشتش از شوالیه تاریکی دریافت کرد. جورج کلونی برای «بتمن و رابین» در سال 1997 جایگزین او شد و البته با نقدهای بدی مواجه شد.

کیلمر پس از رد کردن نقشی در فیلم «بیگانگان» فرانسیس فورد کاپولا، در سال 1984 در فیلم جاسوسی «تاپ سکرت!» در نقش یک ستاره راک ظاهر شد و با بازی در کمدی علمی- تخیلی «نابغه واقعی» در سال 1985 در نقش یک دانشجوی باهوش به یک بازیگر مشهور بدل شد تا در برابر تام کروز در فیلم موفق «تاپ گان» بازی کند.

یکی از به یاد ماندنی ترین نقش های او بازی در نقش موریسون در فیلم «درها» اولیور استون در سال 1991 بود. کیلمر شعر همه آهنگ های موریسون را قبل از تست بازیگری اش حفظ کرد و نزدیک به یک سال با پوشیدن لباس هایی شبیه به موریسون، در این نقش فرو رفت.

وی در فیلم پر دردسر «جزیره دکتر مورو» با بازیگر اصلی یعنی مارلون براندو و کارگردان جان فرانکنهایمر درگیر شد و کار به آنجا رسید که این کارگردان گفت: 2 کار وجود دارد که هرگز در تمام عمرم انجام نخواهم داد؛ اول این که هرگز از قله اورست بالا نخواهم رفت و دوم هرگز با وال کیلمر کار نخواهم کرد.

ایفای نقش داک هالیدی در فیلم «سنگ قبر» (1993) یکی از محبوب ترین بازی های کیلمر بود و سال 1995 او در «مخمصه» در کنار آل پاچینو و رابرت دنیرو ظاهر شد.

پس از دهه 1990 او بیشتر در فیلم های مستقل و نقش های فرعی مانند «الکساندر» اولیور استون ظاهر شد.

کیلمر که در لس آنجلس به دنیا آمده بود، در مدرسه حرفه ای هالیوود و مدرسه جولیارد تحصیل کرد. او قبل از ایفای اولین نقش تلویزیونی خود در «یکی هم خیلی است» در کنار میشل فایفر، در «پسران اسلب» با شان پن و کوین بیکن روی صحنه رفته بود.

وی صداپیشگی فیلم های انیمیشنی از جمله «شاهزاده مصر» را هم بر عهده داشت و سال 2012، برای تولید صوتی «زورو» نامزد جایزه گرمی بهترین گفتار شد.

کتاب خاطرات او با عنوان «من هاکلبری تو هستم» سال 2020 منتشر شد.