فضائل رمضان|معامله ای که همیشه برنده ای

خبرگزاری تسنیم، اهل بیت علیهم السلام، به عنوان برگزیدگان الهی و بهترین مبلغان معارف دینی،  معارف الهی را به شیوه های گوناگون، از جمله احادیث و ادعیه، به بشریت منتقل کرده اند.  آنها با بیان دقیق و رسا،  ابعاد مختلف معارف اسلامی را روشن ساخته و راه صحیح زندگی و بندگی را به انسان ها نشان داده اند.  ماه مبارک رمضان، به عنوان یکی از مهم ترین و پربرکت ترین ماه های سال، از این قاعده مستثنی نبوده و اهل بیت علیهم السلام در احادیث و دعاهای متعدد، به فضایل و برکات این ماه پرداخته و شیعیان را به بهره برداری صحیح از فرصت های ناب این ماه مبارک فراخوانده اند.

در احادیث و دعاهای اهل بیت علیهم السلام، ابعاد مختلف ماه رمضان، از جمله فضیلت روزه، اهمیت شب های قدر، اعمال مستحب و واجب این ماه،  و همچنین چگونگی برخورد صحیح با این ایام مبارک، به طور کامل و جامع تشریح شده است.  این تعالیم،  راهنمایی ارزشمند برای مسلمانان است تا با شناخت کامل و دقیق از این ماه، بتوانند از برکات و فیوضات معنوی آن به نحو احسن بهره مند شوند و به کمال و قرب الهی نزدیک تر شوند.

فضائل رمضان| پل عبور به سوی بهشت

دعای وداع امام سجاد علیه السلام در صحیفه سجادیه، یکی از منابع ارزشمند و مهم در شناخت ادعیه و مناجات ماه رمضان است.  اگرچه این دعا با عنوان «وداع» شناخته می شود، اما پیش از ورود به بخش وداع با ماه رمضان،  به مباحثی چون آداب درخواست از خداوند متعال و شیوه صحیح مناجات با او می پردازد و  مقدمات و اصول مهمی را برای ارتباط با پروردگار بیان می کند که  در آموختن ادب و اخلاص در دعا، بسیار راهگشا هستند.

در فرازی از این دعا می خوانیم:

این جمله از دعای وداع امام سجاد علیه السلام به توصیف فرصتی استثنایی برای توبه و نزدیکی به خداوند اشاره می کند. «سرای توبه» نمادی است از رحمت و مغفرت الهی که درهای آن برای بندگان باز شده است و در اینجا، «فتح الباب» به معنای فراهم آمدن شرایط و زمینه های توبه و بازگشت به سوی خداوند است. امام سجاد علیه السلام با طرح این سؤال، کسانی را که از این فرصت غفلت می کنند، دعوت به خوداندیشی و بیداری می کنند، تا مؤمنان از رحمت الهی بهره مند شوند و در روزهای با برکت، به توبه و بازگشت به سوی خدا بپردازند. امام سجاد علیه السلام با این بیان به ما یادآوری می کند که در زمانی که درهای رحمت و مغفرت الهی گشوده است، در صورت غفلت از این ظرفیت، چه عذری را می توان در برابر خداوند ارائه کرد.

و در فراز بعد می فرماید «وَ أَنْتَ الَّذی زدْتَ فِی السَّوْمِ عَلَی نَفْسِکَ لِعِبَادکَ تُرِیدُ رِبْحَهُمْ فِی مُتَاجَرَتِهِمْ لَکَ وَ فَوْزَهُمْ بالْوِفَادَهِ عَلَیْکَ وَ الزِّیَادَهِ مِنْکَ فَقُلْتَ – تَبَارَکَ اسْمُکَ وَ تَعَالَیْتَ –؛ ای خدای من، تو کسی هستی که در معامله با بندگان خود، همواره به سود آنان در بها می ‏افزایی‏. و می‏ خواهی که در معامله با تو سود برند و به افزون دهی و نزول بر آستان تو کامیاب شوند، که تو خود گفته ‏ای – بزرگ و متعالی است نام تو و بلند است مرتبت تو.

در این فراز، امام سجاد علیه السلام به عظمت و رحمت بی نهایت خداوند اشاره می کند که در تعامل با بندگانش، همواره به نفع آن ها می افزاید.  این تعبیر نشان می دهد که خداوند به دنبال رستگاری بندگان خویش است و در راستای این هدف، به آن ها فرصتی می دهد تا در معاملات معنوی و اخلاقی خود بهره مند شوند. این بخش از دعا یادآور این نکته است که خداوند در رحمت و هدایت گری خود به انسان ها، علاقه مند است تا آنان در مسیر رشد و اعتلای معنوی قدم بردارند و نه تنها کمبودی برای آن ها احساس نکند، بلکه همواره بر برکات و نعمت های خود بیافزاید. به این ترتیب، امام سجاد علیه السلام به بندگان یادآوری می کند که در این معامله، خداوند با دلسوزی و رحمت بی نظیری به آنان نگاه می کند و آنان نیز باید از این فرصت ها بهره برداری کنند.

انتهای پیام/