سه شرط اساسی برای استجابت دعا در سوره نمل

به گزارش ایکنا از همدان، مهدی برنده حافظ و قاری قرآن کریم در سخنانی پیرامون نکات اخلاقی جزء 20 قرآن کریم، اظهار کرد: آیه 62 سوره نمل آیه معروفی است که خداوند در این آیه می فرماید «أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ وَیَجْعَلُکُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ ۗ أَإِلَٰهٌ مَعَ اللَّهِ ۚ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ [آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا آنکه وقتی درمانده ای او را بخواند اجابت می کند و آسیب و گرفتاری اش را دفع می نماید، و شما را جانشینان [دیگران در روی] زمین قرار می دهد؟ آیا با خدا معبودی دیگر هست [که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد؟!] اندکی متذکر و هوشیار می شوند.»

نکته ای که در این آیه مستتر است قید اضطرار بوده که در این آیه آمده است این قید پایه و اساس دعا کردن است، بر اساس این آیه باید حالت اضطرار در انسان وجود داشته باشد تا دعای او مستجاب شود، قید دیگری که در این آیه برای دعا کننده آمده است خواندن دعا کننده است دعاکننده باید به راستی خداوند را بخواند و از او بخواهد تا دعایش مستجاب شود. این زمانی صورت می گیرد که دل دعا کننده از تمامی اسباب ظاهری کنده شده باشد. به طوری که به معنای واقعی کلمه بداند که هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند گره از کار او بگشاید.

دیگر نکته اخلاقی این است که ما همه داشته های خود را باید از سمت خدای واحد بدانیم بنابراین این سه نکته موجود در آیه 62 سوره نمل شرایط استجابت دعا هستند.

در آیه 24 سوره قصص نیز خداوند می فرماید «فَسَقَیٰ لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّیٰ إِلَی الظِّلِّ فَقَالَ رَبّ إِنِّی لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ پس [موسی] دام هایشان را [به جهت کمک کردن به آن دو] آب داد، سپس به سوی سایه برگشت و گفت: پروردگارا! به آنچه از خیر بر من نازل می کنی، نیازمندم.»

وقتی حضرت موسی پس از چند روز سفر با پای پیاده به شهر می رسد اجتماعی از چوپانان که بر سر چاهی تجمع کرده بودند را می بیند همان جا دو دختر جوان را می بیند که در انتظار خلوت شدن آن جمعیت هستند تا برای گوسفندان خود آب ببرند، حضرت موسی که تازه به آنجا رسیده بود گرسنه و بی جان و خسته بوده که برای رضای خداوند جلوتر می رود و برای آن دو دختر آب استخراج می کند تا بتوانند برای گوسفندان ببرند. این جمله معروف در آیه 24 سوره قصص را در آنجا بیان می کنند .

نکته قابل توجه این دعا که در بسیاری از ادعیه ما نیز وجود دارد این است که با وجود نیازهای متعددی که حضرت موسی داشت از جمله همسر و خوراک و فرزند وحتی یک مکان برای امن ماندن از شر فرعون، اما با تمام این نیازها از خداوند طلب خیری را می کند که از دیدگاه خداوند حقیقتا خیر است.

به طور کلی می توان گفت تعیین تکلیف کردن برای خداوند کار خوبی نیست و همه نیازهای ما را خداوند می داند و اگر به صلاح ما باشد در وقت و فرصت مناسبی آن را به ما عطا خواهد کرد.

در آیه 50 سوره قصص نیز خداوند می فرماید «فَإِنْ لَمْ یَسْتَجِیبُوا لَکَ فَاعْلَمْ أَنَّمَا یَتَّبعُونَ أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ بغَیْرِ هُدًی مِنَ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ پس اگر پاسخ تو را ندادند بدان که فقط از هواهای نفسانی خود پیروی می کنند و گمراه تر از کسی که بدون هدایتی از سوی خدا از هواهای نفسانی خود پیروی کند، کیست؟ مسلماً خدا مردم ستمکار را هدایت نمی کند.»

در این آیه ارتباط گمراهی و هوا و هوس پرستی را به خوبی بیان کرده است. در این آیه خداوند گمراه ترین مردم را افرادی می داند که هوای نفس خود را ملاک شیوه زندگی خود قرار می دهند. این افراد هرگز از هدایت الهی بهره مند نخواهند شد. در حقیقت این افراد همان افرادی هستند که به امام زمانه خود تکیه نکردند و آراء و نظرات خود را ملاک قرار دادند.

انتهای پیام