به جای ناامیدی، باید صبر و استقامت را تمرین کنیم

خبرگزاری مهر -گروه دین و اندیشه: نهضت «زندگی با آیه ها» که از سال گذشته آغاز شده با استقبال شایانی روبه رو گردیده است. باید در وادی زندگی، با نوای قرآن همدم شویم و در هر کنج و کنار، جلوه های انس با کلام وحی را پدیدار سازیم. از گنجینه امثال قرآنی، برای بنای فرهنگی استوار بهره گیریم و آیات پرکاربرد را در حافظه سپرده، در سخن و عمل به کار بندیم، تا در این عرصه، نقشی ایفا کنیم. به سان پیامبر رحمت ( ص) که خُلقش قرآن بود، ما نیز در پی کسب این منش والا باشیم. در راستای اعتلای نهضت ملی «زندگی با آیه ها»، هر گامی که برداریم، چراغی فرا راه جامعه روشن کرده ایم؛ نهضتی که در پی فهم و تبیین آیات الهی است. با همراهی و تشویق یکدیگر، این حرکت را تقویت کنیم، تا این کوشش ها، ثمری نیکو به بار آورد.

آیه 112 سوره هود

فَاسْتَقِمْ کَما أُمِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَکَ

پس همان طور که مأموریت یافته ای، ثابت قدم باش . کسانی هم که با تو رو به سوی خدا آورده اند، ثابت قدم باشند.

پیام ها

تا قبل رسیدن به نیل، همه شان ادعای ایمان داشتند. به حضرت موسی می گفتند حالا که ما را از چنگ فرعون نجات داده ای، تا هر کجای عالم که بروی پاکارت هستیم! اما سفر که شروع شد و دشواری های مسیر را که چشیدند و چند قدم مانده به نیل که لشکر فرعون را پشت سر خودشان دیدند، ناگهان دست و دلشان لرزید. گفتند: نکند خدا ما را فراموش کرده باشد؟ گفتند: نکند ما را تنها گذاشته باشد؟ قصه حضرت موسی و پیروانش، قصه همیشه است. خدا، آدم ها و ادعاهایشان را آرام آرام آن قدر الک می کند تا در آخر فقط واقعی ها باقی بمانند؛ همان ها که تا لحظه آخر شک به دلشان راه نمی دهند؛ همان ها که تا لحظه آخر استقامت می ورزند.

رمز طلای زندگی

همه ی ما، کم و بیش کارهای ناتمامی در زندگی هایمان داریم. کاری را شروع کرده ایم و وسط راه رها کرده ایم. در حالی که اثر بعضی از کارهای خوب، به این است که به سرانجام برسد؛ وگرنه اثری نخواهد داشت. حتی گاهی ضررش بیشتر است. از بین همه ی مسلمان ها، یک عده نامه نوشتند که بیا، حسین! ما پای کار هستیم. آن ها کوفی ها بودند. نامردی کردند، امام را جلو انداختند و خودشان پا پس کشیدند. اثر یک کار نیمه تمام می شود کربلا.

اما در مقابل، یک ورزشکار را تصور کنید که از کودکی رؤیای کسب مدال طلای المپیک را در سر دارد. او سال ها از خواب و خوراک خود می زند، شکست می خورد، مصدوم می شود، اما هیچ گاه تسلیم نمی شود. بالاخره روزی، روی سکوی قهرمانی می ایستد. استقامت او، رمز طلای زندگی اش شد.

استقامت در برابر سختی ها، مسیر موفقیت را هموار می کند. این اصل، نه تنها در ورزش، بلکه در تمام عرصه های زندگی صدق می کند. خداوند متعال در سوره مبارکه هود، داستان تعدادی از انبیا و ایستادگی آنان در مسیر مأموریت و مبارزات دامنه دارشان بر ضد شرک و کفر و انحراف را بیان می نماید، سپس به پیامبر اکرم؟ ص ؟ و مؤمنان دستور می دهد که فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَکَ >[1] می فرماید همه مسلمانان مأمورند که همراه پیامبر ایستادگی کنند و هرگز به خاطر کثرت دشمنان و حملات شدید آنان میدان را خالی نکنند.

استقامت، به معنای تلاش برای ایستادن و به تعبیر دیگر به زانو در نیامدن، جوهره ی پیروزی است. هنگامی که ملتی راهی را آغاز می کنند «رسیدن به نتائج ، احتیاج دارد به استقامت در آن راه، به پیشرفت در آن راه، به متوقف نشدن میان راه »[2] «باید ایستاد، باید ثبات به خرج داد، باید راه را گم نکرد، هدف را همواره در مقابل چشم داشت و به طور مستمر باید پیش رفت. اگر این شد، پیروزی ها پی درپی پیش خواهد آمد .»[3]

می گفتند کسی تکنولوژی اش را به ما نمی دهد. می گفتند تحریمیم. می گفتند ما از پسش برنمی آییم. اما تهرانی مقدم ها و رضایی نژادها و فخری زاده ها کوتاه نیامدند، چون این آیه را با پوست و گوشت و خون زندگی کرده بودند، چون می دانستند که خدا بالاخره راهش را نشان شان می دهد.

امروز نیز ما در زندگی فردی و اجتماعی با چالش های بسیاری مواجهیم. اگر از سختی ها نهراسیم و در مسیر حق ثابت قدم بمانیم، خداوند وعده ی پیروزی و آرامش را به ما داده است.

خداوند در این آیه از ما خواسته است که:

در مسیر حق همپای رسول خدا ایستادگی کرده و تسلیم سختی های مسیر و فشار دشمنان نشویم.

برای عمل به این آیه در زندگی می توانیم:

_ در کارهای خوب مانند نماز خواندن و صدقه دادن و کمک به دیگران خود را همراه رسول خدا بدانیم و در انجام دادن آنها استمرار داشته باشیم.

_ به خاطر سختی های مسیر مقاومت و ضربات دشمن، ناامید نشویم و به فکر سازش با دشمن نیفتیم.

_ مشکلات و سختی ها را طبیعت مسیر پیشرفت بدانیم و به جای ناامیدی، صبر و استقامت را تمرین کنیم که این تنها راه جذب یاری خدا است.

[1]. سوره هود، آیه 112

[2]. بیانات در اجتماع مردم کنگاور، 27/07/1390

[3]. بیانات در دیدار مردم قم به مناسبت سالروز 19 دی، 19/10/1390