فشار اصلاح طلبان به پزشکیان برای بروز رفتارهای خشن و رادیکال/ رئیس جمهور به نظام اولتیماتوم بدهد!

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام « ویژه های مشرق » شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه های کشور قرار می دهیم.

در این ویژه نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*********

برکناری ظریف و استیضاح همتی همچنان در میان اصلاح طلبان محل بحث بوده و گروهی از جناح رادیکال اعتقاد دارند که پزشکیان باید در برابر این ماجرا از خود برخوردهای خشن تری بروز دهد، روزنامه هم میهن دراین باره نوشته است:

آقای پزشکیان باید انتظاراتش از وفاق با دیگران را اعلام کند و بگوید من وفاق را این طوری می فهمم. مثلا الان نمی توانند یک رئیس دانشگاه را انتخاب کنند. جامعه مدنی و استادان تعیین کرده اند ولی رئیس دانشگاه تهران همچنان سرپرست مانده و اجازه نمی دهند به طور جدی کارش را شروع کند. همه مشروط و معلق مانده اند؛ درخواست بدهید و این کار را تمام کنید. اولتیماتوم بدهد. یعنی به رقیب بگوید من اینقدر فاصله گرفته ام و تو هم از مواضعت فاصله بگیر!

در بخش دیگری از تحلیل این روزنامه آمده است:

اکنون بعد از 9ماه که به آن روزها نگاه می کنیم؛ در واقع در وجه ایجابی، شخص نامزد ریاست جمهوری؛ دکتر مسعود پزشکیان و شعارهای اعلامی و گفتارهای انتخاباتی او، آن جذابیت، برانگیزی و تهییج افکار عمومی را برای اجماع سازی و پیروزی در انتخابات نداشت؛ اما شمار زیادی از نخبگان سیاسی و بخش عمده ای از مردم پیرامون همین کاراکتر معمولی و غیرکاریزماتیک گردهم آمدند و به رغم تمامی سرخوردگی های چنددهه ای و نیز تلاطم های چند سال اخیر و آسیب های اجتماعی پیامدی و نیز فرو ریختن توهم کارکرد سوپرقهرمانی رئیس جمهور، ترجیح دادند که همین شخصیت و کاراکتر معمولی را با اشراف و آگاهی از تمامی تجربیات گذشته به ساختمان پاستور برسانند.

روزنامه آرمان امروز نیز درباره وفاق می نویسد:

اگر وفاقی که پزشکیان از آن صحبت می کند، در بالاترین سطوح حاکمیتی محقق شود، نتایج مهمی به دنبال خواهد داشت. نخست، این وفاق می تواند اختلافات و تنش های درون حاکمیتی را کاهش داده و روند تصمیم گیری را تسهیل کند. در چنین شرایطی، رئیس جمهور، رؤسای قوا و سایر ارکان حاکمیت، به جای درگیری های بی نتیجه، می توانند با همکاری یکدیگر، برنامه های اقتصادی و سیاسی را به شکلی مؤثر پیش ببرند.

با استعفای ظریف و برکناری همتی، تندروهای اصلاح طلب باز هم فریاد استعفای پزشکیان سر داده اند و معتقدند که نمی گذارند پزشکیان کار کند و لذا بهتر است دیگر تحمل نکند! تندروهای اصلاح طلب که اینگونه بر طبل بی ثباتی سیاسی کشور و بی دولتی می کوبند، در سویی دیگر مخالفان پزشکیان را به اعمال فشار برای استعفای او متهم می کنند!

اصلاح طلبان تلاش می کنند فضا را رادیکال نگه دارند و با غوغای سیاسی دنبال تسویه حساب با جبهه مقابل خود هستند. اما به نظر می رسد رویکرد خود دولت این گونه نیست و همان طور که پزشکیان در تشکیل کابینه مقابل هیاهوی تندروهای اصلاح طلب ایستاد، اکنون هم نمی خواهد خود را با ساز آنها هماهنگ کند.