ضعف های ساماندهی اوقات فراغت + فیلم

اوقات فراغت فرصتی طلایی برای رشد و شکوفایی است. وقتی از تعهدات روزمره و فشار های کاری رها می شویم، ذهنی آزاد و زمانی برای خود داریم تا بتوانیم، علاقه مندی های خود را کشف کنیم، یعنی اوقات فراغت می تواند زمینه مناسب برای پرورش استعداد ها و علایق نهفته درونمان باشد. همچنین می توانیم مهارت های جدید بیاموزیم، خلاقیت خود را شکوفا و روابط اجتماعی خود را تقویت کنیم، به خودمان فکر کنیم تا به آرامش بیشتری دست یابیم و انرژی بیشتری برای فعالیت های بهتر دریافت کنیم. با بهره مندی هوشمندانه از اوقات فراغت می توانیم پویاتر شویم.

ایکنا در راستای رسالت آگاهی بخشی، بسته های آموزشی برای خانواده ها در رابطه با موضوع «اوقات فراغت» تهیه کرده است تا کودکان و نوجوانان به ویژه والدین آنها را با اوقات فراغت و چگونگی بهره گیری از این فرصت طلایی برای پویایی آشنا کند.  

رضا تبریزی، نویسنده و پژوهشگر حوزه اوقات فراغت کودک و نوجوان در این درس گفتار ها به بیان نکات مهمی در موضوع یاد شده می پردازد. در قسمت یازدهم از این مجموعه «نقاط ضعف در ساماندهی اوقات فراغت» تبیین شده است که مشروح آن را در ادامه مشاهده می کنید.

اوقات فراغت را می توان به عنوان یک صنعت نوپا در کشور ما معرفی کرد، چراکه هنوز بازارسازی و بازارپردازی مناسبی برای آن انجام نشده است. به همین دلیل، هنوز ساختار و سبد مشخصی برای خانواده ها طراحی نشده که بتواند میزان سرمایه و برنامه مالی لازم را برای این موضوع تبیین کند.

یکی از نکات مهمی که باید به آن توجه کرد، این است که خانواده ها در زمینه اوقات فراغت با ضعف هایی مواجه هستند. معمولاً به خانواده ها گفته می شود که بر نیاز های جسمانی فرزندانشان تمرکز کنند، اما در زمینه خودشکوفایی، اعتماد به نفس، عزت نفس و دیگر موارد مرتبط، باید کار ویژه ای روی اوقات فراغت کودکان انجام دهند. متأسفانه، به دلیل عدم آموزش کافی، خانواده ها هنوز نتوانسته اند این موضوع را در سبد فرهنگی خود جای دهند و این یکی از نقاط ضعف اصلی در ساختار برنامه ریزی اوقات فراغت است.

در حال حاضر، در حال طراحی برنامه ریزی برای کودکان و نوجوانان هستیم، اما پیش از هر چیز باید بر روی خانواده ها کار کنیم. خانواده هایی که خودشان آشنایی کافی با موضوعات اوقات فراغت ندارند و نتوانسته اند از این زمان به صورت بهینه استفاده کنند. بنابراین، باید در برنامه های مختلف، چه در قالب مدرسه ای، خانگی، آنلاین، آفلاین، حضوری و غیرحضوری، خانواده ها را درگیر این موضوع کنیم؛ چراکه اولین خریداران محصولات و خدمات اوقات فراغت، خانواده ها هستند و پس از آن، کودکان هستند که به این برنامه ها علاقه مند می شوند و آنها را ادامه می دهند.

در مرحله اول، خانواده باید ظرفیت، علاقه و توانمندی فرزند خود را بشناسد تا بتواند برنامه های مناسب حوزه اوقات فراغت را به او معرفی یا برایش تهیه کند. مورد دیگری که وجود دارد، ضعف شدید در امکانات و فضا های مربوط به اوقات فراغت است. تعداد محدود سینماها، موزه ها، فضا های گردشگری، پارک ها و همچنین سرانه پایین مطالعه، نشان دهنده این است که در زمینه امکانات اوقات فراغت در حوزه های فرهنگی، هنری، ورزشی، گردشگری و مهارتی، با کمبود هایی مواجه هستیم. این موضوع نیازمند توجه مسئولان و سرمایه گذاری جدید در این زمینه است.

نکته دیگری که می توان به آن اشاره کرد، این است که سرمایه گذاران داخلی هنوز به ظرفیت بزرگ اوقات فراغت در ایران پی نبرده اند. 18 میلیون کودک و نوجوان در کشور وجود دارد که معادل جمعیت سه کشور متوسط است. این یعنی ما به اندازه سه کشور ظرفیت برای فعالیت در این حوزه داریم. این موضوع نشان دهنده بازار بزرگی است که باید روی آن سرمایه گذاری شود. اگر این فعالیت ها به درستی نهادینه شود، می توان سرمایه گذاران داخلی و خارجی را جذب کرد تا فضا های فراغتی و سرگرم کننده مناسبی برای خانواده ها و کودکان طراحی کنند.

var player = videojs('player_105908_3762066',{ techOrder: [ "html5" , "flash"],poster:'',width:400,height:300}); videojs.addLanguage('en', {"No compatible source was found for this media.": "مشاهده ی ویدیو نیاز به پشتیبانی مرورگر از codec h264 یا نصب فلش پلیر دارد."}); player.one('play', (function(){ $.post('/fa/ajax/news/video/3762066',{},function (data) {}); })); کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

نکته آخر این است که هنوز گفتمان مشخصی در رابطه با اوقات فراغت کودکان و نوجوانان در کشور شکل نگرفته است. هنوز این دغدغه به وجود نیامده که اگر سبک زندگی، برنامه ریزی و روش های مناسب در این زمینه اجرا نشود، چه آسیب هایی متوجه فرزندان ما خواهد شد. این آسیب ها هنوز به درستی شناخته نشده اند و به همین دلیل، گفتمان لازم در این زمینه شکل نگرفته است. هدف از شروع این درس گفتارها، کمک به خانواده ها برای درک بهتر این مسئله و آگاهی از لطماتی است که نبود این گفتمان به همراه دارد.

همچنین هنوز متولی مشخصی برای اوقات فراغت در کشور نداریم. بخش خصوصی به تنهایی نمی تواند تصمیم گیری کند و همواره به سیستم دولتی وابسته است. در بررسی های انجام شده در سال های اخیر، نتوانسته ایم متولی خاصی را پیدا کنیم که کدام نهاد یا سازمان باید برنامه ریزی و تنظیم فعالیت های فراغتی کودکان و نوجوانان را زیرنظر داشته باشد. به همین دلیل، در بحث طراحی ساختار اوقات فراغت، همیشه به خانواده ها توصیه می کنم که از خودشان شروع کنند، پیش از آنکه متولی خاصی بیاید و گفتمان ویژه ای شکل گیرد. باید از خانواده شروع و این ضعف را برطرف کنیم.

انتهای پیام