بررسی کوتاه یک سینمای کوچک اما مدعی!

سینمای عبری، بدون روتوش!

سینما در رژیم صهیونیستی صنعت پیچیده ای نیست، درواقع آنها بیشتر مصرف کننده سینمایند تا تولیدکننده.

به گزارش مشرق، نگاهی به وضعیت هنر - صنعت سینما در خاک رژیم اطلاعات جالبی در اختیار ما قرار می دهد، از مؤسسات زیادی که تولید و ساخت فیلم در خاک رژیم را تسهیل می کنند تا وزارت امور خارجه رژیم عبری که نقشی فعال در صدور سینما و فرهنگ سینمایی رژیم به خارج از مرزهای آن دارد. در این شماره نگاهی انداخته ایم به وضعیت سینما و سینماروها درون خاک رژیم عبری.

چند سینما؟ چند سالن؟ چه توزیعی؟

طبق گزارش سایت استاتیستا که در سال 2024 منتشر شد، رژیم عبری دارای 54 سینماست که این مجموعه ها روی هم رفته 411 سالن با پرده نمایش بزرگ را در اختیار تماشاچیان قرار می دهد. زیرساخت نمایش در رژیم اسرائیل در حدود 4 سینما به ازای هر صدهزار نفر است. این رقم در مقایسه با آمریکا که بیش از 11.5 سالن به ازای هر صدهزار نفر است به میزان معنی داری پایین تر به نظر می رسد. همچنین تعداد صندلی ها در این سالن های سینما بالغ بر 88 هزار صندلی است که یعنی برای هر 113 نفر یک صندلی سینما وجود دارد.

این جماعت چقدر سینما برو هستند و فیلم های کجا را بیشتر می بینند؟

طبق گزارش صندوق فیلم اسرائیل، سالانه در حدود 14 میلیون نفر به سینما می روند! با توجه به قیمت حدوداً 10 دلاری بلیت سینما در خاک رژیم، گردش مالی 140 میلیون دلاری برای سینماروها ثبت شده است. در این مورد پیش بینی سایت استاسیتا ادعا می کند که گردش مالی سینما در رژیم عبری تا سال 2029 به بیش از 190 میلیون دلار خواهد رسید. سالانه در حدود 200 فیلم خارجی در این سینماها اکران می شود که نزدیک به 140 عنوان فیلم های آمریکایی، 45 عنوان فیلم های اروپایی و حوالی 15 عنوان از باقی جهان است. همچنین سالانه بین 12 تا 16 فیلم اسرائیلی در سینماهای رژیم اکران می شود. ثبت رقم 8 درصدی برای سینمای اسرائیل برای سران اقتصادی و سیاسی رژیم مناسب نیست و سینمای بومی در اسرائیل از مواردی است که آنها سعی در رشد و توسعه آن دارند.

صنعت داخلی سینما در خاک رژیم چه وضعیتی دارد؟

اینجا هم به گزارش صندوق فیلم اسرائیل استناد می کنم. طبق گفته این مؤسسه سالانه بین 18 تا 24 فیلم داخلی در رژیم عبری تولید می شود. به این میزان باید حدود 10 ساعت انیمیشن را هم اضافه کنیم که البته جدای از محصولات تلویزیونی آنهاست. تولید هر فیلم در خاک اسرائیل بین 800 هزار تا یک میلیون و دویست هزار دلار هزینه دارد که در برابر آثار داستانی تلویزیونی با هزینه حدوداً 300 هزار دلار برای دو ساعت، اختلاف زیادی را نشان می دهد. همچنین کشورهای اروپایی و ایالات متحده بازار اصلی صادرات فیلم های عبری اند و سالانه بین 4 تا 7 فیلم به این کشورها فروخته می شود. البته گاهی هم کشورهای آمریکای جنوبی بازاری برای این فیلم ها فراهم می آورند.

میزان فروش فیلم ها در اسرائیل چگونه است؟

بر اساس گزارشی که سایت نامبرز دات کام منتشر کرده و آن را مرتباً به روزرسانی می کند، وضعیت فروش فیلم های داخلی در خاک رژیم چیزی فراتر از خجالت آور است! فقط به این آمار طی چند سال اخیر دقت کنید: سال 2024، «لولیتا خوانی در تهران» 84 هزار دلار. سال 2023، «سینما سابایا» 139 هزار دلار. سال 2022، «آنه فرانک کجاست» 616 هزار دلار. سال 2021، «زانوی احد» 392 هزار دلار. این وضعیت در دهه قبلی اسرائیل بسیار متفاوت بود. سال 2019 «تل آویو در آتش» بیش از 4.5 میلیون دلار فروخت. سال قبلش «فاکس تروت» 3.8 میلیون دلار و سال قبل آن فیلم «نورمن...» نزدیک به 10 میلیون دلار فروش کرد. در دهه سوم قرن 21 سینمای اسرائیل چیزی نزدیک به فاجعه بوده. نکته جالب اینکه فیلم «بازدید از گروه موسیقی»، در سال 2008 طبق گزارش های مختلف بین 15 تا 30 میلیون دلار فروش داشته است.

میزان فروش خارجی ها چطور؟

در مورد فیلم های خارجی آمار متمرکز خاصی در رژیم عبری وجود ندارد. بر اساس داده های سایت باکس آفیس موجو که میزان فروش فیلم ها را در نقاط مختلف جهان جمع آوری می کند، دو انیمیشن «من نفرت انگیز4» و «پاندای کونگ فوکار» در سال 2024 پرفروش ترین محصولات سینمایی در داخل خاک رژیم بودند. همچنین فیلم Wicked در بازه انتهایی سال 2024 و دوماهه اول سال 2025 پرفروش ترین فیلم سینمای اسرائیل بوده است. نکته جالب توجه در آمار سال 2024 و 2025 اسرائیل، عدم حضور فیلم های عبری در رده بندی فروش سینماهای رژیم است.

این صنعت چگونه تأمین مالی می شود؟

چهار مجموعه اصلی تأمین مالی تولید فیلم در خاک رژیم را به عهده دارند. صندوق فیلم اسرائیل سالانه حدود هفت میلیون دلار برای حمایت از تولیدات داخلی بودجه صرف می کند. بنیاد جدید سینما و تلویزیون اسرائیل هم در حدود دو میلیون دلار برای حمایت از سینمای تجربی در درون خاک رژیم هزینه پرداخت می کند. همچنین بنیاد تل آویو بودجه ای 7 میلیون دلاری برای حمایت از ساخته های سینمایی و تلویزیونی در اسرائیل دارد. درنهایت به بنیاد گشر می رسیم که سالانه در حدود 1.5 میلیون دلار برای حمایت از ساخت فیلم های چندفرهنگی و فیلم های درباره اقلیت های مختلف هزینه می کند.

بعد از اینها نوبت به سازمان های حمایتی دیگر می رسد. یکی از آنها صندوق ترویج فیلم های اسرائیلی است که تحت نظر اتحادیه سینماداران رژیم به فعالیت می پردازد و در زمینه تسهیل شرایط برای اکران فیلم های داخلی در رژیم فعالیت می کند. صندوق ترویج هم در زمینه صادرات محصولات سینمایی اسرائیل تسهیلاتی ارائه می کند. همچنین باید برایتان خیلی جالب باشد، چون برای من خیلی خیلی جالب بود که وزارت امور خارجه اسرائیل واحد سینما و تلویزیونی دارد که با همکاری فعالانه تمام سفارتخانه هایش به پخش بهتر فیلم های رژیم در سراسر جهان کمک می کند. درنهایت صندوق سینما و تلویزیون اورشلیم که سالانه سه میلیون دلار برای تولید محصولات داستانی سینمایی و تلویزیونی و همچنین مستندها هزینه می کند. به صورت کلی سالانه در حدود 22 میلیون دلار توسط انواع مؤسسات اسرائیلی و همچنین بین 4 تا 6 میلیون دلار توسط تهیه کنندگان بین المللی برای تولیدات سینمایی در اسرائیل خرج می شود.

دولت رژیم کجای ماجرا ایستاده است؟

گرچه هنر - صنعت ها در اسرائیل کمابیش مستقل از دخالت مستقیم دولت رژیم فعالیت می کنند، اما دولت رژیم اسرائیل با انعقاد پیمان های «تهیه کنندگی مشترک» با کشورهای مختلف، تولیدات سینمایی در داخل خاک رژیم و همچنین سرمایه گذاری در باقی کشورها را تسهیل می کند. طبق گزارش صندوق فیلم اسرائیل کشورهای استرالیا، اتریش، آرژانتین، بلژیک، برزیل، بلغارستان، کانادا، استونی، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایتالیا، نیوزیلند، لهستان، پرتغال، رومانی، اسپانیا، سوئد و انگلیس با اسرائیل پیمان دوجانبه «تهیه کنندگی مشترک» امضا کرده اند.

آیا واقعاً سینمای جهان توسط چند یهودی ثروتمند اداره می شود؟

تقریباً در هر تحلیل درجه سه و چهاری درباره وضعیت سینمای جهان که در رسانه های فارسی می شنویم یا می خوانیم، به قدرت یهودی ها در سینمای هالیوود اشاره شده است و روی این نکته - که البته در مواردی خاص، رنگی از حقیقت هم دارد - چنان مانور داده می شود که تمام موضوع از معنی و محتوا تهی می شود. اما برای اینکه حداقل اشاره ای داشته باشیم به اینکه اصل ماجرا - منهای همه تحلیل های آبکی و آب دوغ خیاری فراماسونی طور - واقعاً توسط اسرائیلی ها پیگیری می شود، خالی ازلطف نیست که بدانید وقتی من عبارت «آیا اسرائیل صنعت سینما دارد» را جهت یافتن اطلاعات بیشتر برای این گزارش در گوگل جست وجو کردم به پاسخی از مؤسسه «فیلم های اسرائیلی» برخوردم که به صراحت نوشته است «مشارکت درساخت فیلم و سرمایه گذاری در فیلم ها در سراسر جهان و تهیه کنندگی آثار سینمایی بین المللی، بخش اصلی صنعت سینما در اسرائیل است.»

چهره های محبوب در سینمای عبری کدام ها هستند؟

طبق اطلاعات و داده های سایت پنتئون که به جمع آوری و دسته بندی داده های رفتاری و خاطرات و کنش های جمعی جوامع مختلف می پردازد گل گدوت، ناتالی پورتمن و ییوان آتال مشهورترین چهره های سینمای اسرائیل هستند. در این میان گل گدوت به خاطر حمایتش از تهاجم بی رحمانه رژیم به خاک غزه با انتقادهای جدی در سطح جهان هم مواجه شد. هایا حراریت، شاییم توپول و دالیه لاوی، به همراه لیور اشکنازی و علی سلیمان از دیگر چهره های مشهور این سینما هستند. اکثر بازیگران اسرائیلی که در داخل خاک رژیم محبوب هستند، به شکل جدی در سینما و تلویزیون آمریکا فعالیت می کنند.

سخن آخر

سینمای اسرائیل عرض و طول زیادی ندارد، اما حال وهوای رژیم عبری تأثیراتی بر تولیدات سینمایی در سراسر جهان دارد. در خاورمیانه حداقل سه کشور باسابقه جدی در صنعت سینما وجود دارند، بااین وجود فیلم های اسرائیلی بیشترین میزان نامزدی در بخش بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان در مراسم اسکار میان تمام کشورهای منطقه را به خود اختصاص داده اند. در چنین وضعیتی، نشانه های زیادی برای تفکر وجود دارد. قبول دارید؟

نظرات

captcha