محمدتقی فهیم: بودن حاتمی کیا در جشنواره، وزن و اعتبار این دوره را مضاعف می کند

به گزارش مشرق ، محمدتقی فهیم منتقد سینما در یادداشت هفتگی خود در روزنامه جام جم نوشت : بالاخره جشنواره فیلم فجر به ایستگاهی رسید که در آن از سینماگران قبل انقلاب خبری نیست. این دوره دربست دراختیار فیلمسازان نسل ایران نوین است. در رخداد کنونی، نه تنها از کارگردان های پیش از انقلاب کسی حضور ندارد، بلکه مشارکت نسل اول فیلمسازان پس از انقلاب نیز بسیار کمرنگ است و برعکس، پرتعدادترین ها را نسل دوم و سوم تشکیل می دهند.

درواقع این دوره جشنواره، همه جوره متعلق به گروهی ازهنرمندان سینماست که غالباحتی متولد سال های بعد از انقلاب اند و معدودی نیز که سن شان بیشتر از طول عمر انقلاب است،سینماآموخته و پرورش یافته دربدنه سینمای پس از انقلاب هستند.امسال، بخش مسابقه سینمای ایران در جشنواره، شامل 33 فیلم بلند داستانی(زنده) است که از این میان فقط سه نفرشان متعلق به نسل اول فیلمسازان پس از انقلاب است و 30 کارگردان دیگر، اعم از فیلم اولی تا پرتجربه ها را سینماگران گروه سنی جوان تشکیل می دهند.

بنابراین ماراتنی را شاهد خواهیم بود که در اساس سه نفر با سی نفر رقابت می کنند. اگر چنانچه روند و نتیجه مسابقه امسال نیز به سیاق دوره های قبلی باشد که اتفاق های پرسروصدا خلاقانه و آوانگارد را فیلم اولی ها و جوانان رقم می زدند، یعنی این که قدیمی ها یا همین سه نفر فیلمساز نسل اولی، کاری سخت و نفس گیر را پیش رو دارند تا بتوانند در برابر جوان ترها حرفی برای گفتن داشته باشند.

موضوع جذاب و جالب قضیه دراین است که سه نفر قدیمی حاضر در زمینه های مختلف سبک و سیاق و سلیقه و حتی بن مایه های فکری کاملا با هم فرق دارند، لذا همین مورد باعث کنجکاوی بیشتر می شود. مثلا اولین نفر این صف را ابراهیم حاتمی کیا تشکیل می دهد. فیلمساز جنجالی و پرحاشیه ای که بی کم وکاست می توان با قاطعیت گفت که جشنواره در روز نمایش فیلم «موسی کلیم ا...» سانس و سالنی پر را به خود خواهد دید و ایضا نشست پرسش وپاسخی مملو از خبرنگاران و منتقدان را تجربه خواهد کرد.

حضور حاتمی کیا که در هر دوره جشنواره با کشمکش ها، تنش ها و کلا جذاب ترین جلسات همراه بوده است، این دوره به دلیل دوری پنج ساله اش از سینما حتما برای همه مقامی آرتیستیک خواهد داشت. بی شک، بودن حاتمی کیا در جشنواره امسال، وزن و اعتبار این دوره را مضاعف کرده است. نفر بعدی رسول صدرعاملی است؛ کارگردان خوشنامی که با فیلم های خاطره انگیزی چون «گل های داوودی» و «من ترانه پانزده سال دارم» پس از هفت سال دوری از کارگردانی، جشنواره پیش رو را با فیلم «زیبا صدایم کن» که اقتباسی از کتابی به همین نام است، گرما خواهد بخشید. حضور این ملودرام ساز قدیمی برای خیلی ها کنجکاوی برانگیز است که می خواهند بدانند چه کرده؛ پس رفته یا خودش را جلو کشیده؟

اما سومین فیلمساز شناخته شده ازنسل اولی های پس ازانقلاب ابوالفضل جلیلی.کارگردان خوش برخوردی که همواره روابط عمومی اش بر اهمیت فیلم هایش چربیده است. خصوصا که آثار جلیلی قریب به اکثریت شان رنگ پرده را ندیده اند. فی الواقع فیلم های جلیلی همواره برای بیرونی ها(آنهم فستیوال ها) فیلم بوده اند، چنانچه در دهه 80 هم که در صدر خبرها بود، به دلیل حضور در جشنواره های جهانی بود، درحالی که برای تماشاگران انبوه این دیار، بود و نبودشان فرقی نمی کرده است. به عنوان مثال کوره پزخانه ها، کوره راه ها و حاشیه شهرها که کودکان و نوجوانان در مرکز ثقل شان می لولند، تقریبا همه داشته های متن و بطن فیلم های جلیلی را پر می کرده اند و اینک نیز با اثری به نام «داد» در راستای دیگر فیلم هایش، یعنی با محوریت نوجوانان بزه کار به جشنواره امسال آمده است.خلاصه این که اگرهم سه فیلمساز کارکشته حاضر در جشنواره امسال را نادیده بگیریم، بازهم با 30 کارگردان جویای نامی مواجهیم که این رویداد هنری/سینمایی باشکوه را حال وهوایی متفاوت خواهند بخشید.