خود زنی سامانه های پدافندی اسرائیل، از شلیک به ناوچه خودی تا فاجعه آفرینی در تل آویو

به گزارش مشرق ، تبلیغات و کارآیی در همه محصولات هیچگاه بدون فاصله نبودند و این فاصله همواره وجود داشته است. محصولات نظامی نیز از این موضوع مستثنی نیستند، خصوصا آنکه محصولات نظامی نسخه های متعددی دارند که در قابلیت ها و سطح کارآمدی تفاوت دارند. در کنار این موضوع هر یک از بازیگران عرصه بین الملل علاقه دارد قدرت خود را بیش از میزان واقعی جلوه بدهند و با تبلیغات تصویری بسیار عالی از تسلیحات خود ارائه دهند؛ اما صحنه نبرد، سنگ محکی است که کارآمدی و ارزش تسلیحات را تعیین می کند.

رژیم صهیونیستی نیز در همین چهارچوب همواره مدعی دارا بودن بهترین صنایع تسلیحاتی در جهان، به ویژه در حوزه سامانه های پدافندی بوده است. صهیونیست ها همواره با تبلیغات گسترده خود در جهان، این تصویر را از خود القاء کرده اند که هیچ قدرت نظامی قادر به رویارویی و رقابت با صنایع تسلیحاتی این رژیم نیست و تسلیحات تولیدی آنها، همواره یکی از بهترین، دقیق ترین و ایمن ترین تسلیحات نظامی در دنیا است؛ اما نبرد طوفان الاقصی تصویر دیگری از قدرت تسلیحاتی رژیم صهیونیستی نشان داد.

طوفان الاقصی آزمون عملی سامانه های پدافندی رژیم صهیونیستی بود، آزمونی که مقابل چشم جهانیان نه بر اساس تبلیغات و ادعای اسرائیلی ها انجام شد و در عمل نتیجه این آزمون برای صهیونیست ها در عملیات های مختلف از سوی گروه های مقاومت فلسطین، حزب الله لبنان، انصارالله یمن و خصوصاً حملات موشکی ایران، جز افتضاح در پی نداشت.

با نادیده گرفتن موقتی ناتوانی سامانه های پدافندی رژیم صهیونیستی در مقابله و دفع کامل حملات راکتی، پهپادی و موشکی و بدون پشتوانه بودن اظهارات صهیونیست ها در قدرت این سامانه ها، مسئله دیگری که طی این جنگ گریبان گیر صهیونیست ها شد، مسئله خودزنی های عجیب و پرتکرار سامانه های پدافندی این رژیم بود. خودزنی هایی که منجر به تلفات نظامی و غیر نظامی در اسرائیل شد و از این روی رژیم صهیونیستی نتوانست آنها را به صورت کامل سانسور کند.

در این گزارش به برخی از مهم ترین موارد نقص در سامانه های پدافندی رژیم صهیونیستی که تلفات جانی و مالی برای صهیونیست ها به دنبال داشت، اشاره می شود.

مجدل الشمس

در تاریخ هفتم مرداد 1403، حزب الله به یکی از پایگاه های نظامی ارتش رژیم صهیونیستی حمله راکتی انجام داد. به دنبال این حمله راکتی، سامانه های پدافندی دفاع موشکی رژیم صهیونیستی که در نزدیکی منطقه دروزی نشین مجدل الشمس مستقر بودند، برای رهگیری و انهدام یکی از راکت های شلیک شده از سمت حزب الله اقدام شلیک شدند.

موشک شلیک شده از سوی گنبد آهنین از نوع تامیر بود، با این حال در میانه هوا فیل شده و سپس به منطقه مجدل الشمس اصابت کرد که منجر به کشته شدن تعدادی از دروزی های ساکن سرزمین های اشغالی، خصوصا کودکان شد.

اسناد و مدارکی میدانی به وضوع نشان داد که این اتفاق، ناشی از فیل شدن موشک گنبد آهنین بوده است و حتی شاهدان عینی در نزدیکی محل برخورد، رویت موشک گنبد آهنین و فیل شدن آن را تائید کردند.

حزب الله لبنان نیز در لحظات ابتدایی صریحاً اعلام کرد که علت حادثه مجدل شمس در جولان اشغالی، فیل شدن موشک ضدهوایی ارتش رژیم صهیونیستی بوده و اصلاً منطقه مجدل الشمس، جزو اهداف حمله حزب الله نبوده است، چراکه منطقه ای دروزی نشین و غیر صهیونیستی است.

(شهید) محمد عفیف مسئول روابط عمومی حزب الله لبنان اعلام کرد که حزب الله قاطعانه حمله به منطقه «مجدل شمس» را تکذیب می کند. وی افزود: تاکید می کنیم که مقاومت به هیچ وجه به این حادثه ارتباطی ندارد و قاطعانه تمامی ادعاهای دروغ در این خصوص را تکذیب می کنیم.

علی رغم آنکه سران رژیم صهیونیستی از همان ابتدا و با مانورهای تبلغیاتی دروغین از این اتفاق به منظور پیشبرد طرح های خود سوء استفاده کرده و سطح تنش با حزب الله لبنان را به شدت افزایش دادند، اما واقعیت امر این بود که نقص عملکردی سامانه پدافندی گنبد آهنین، منجر به این حادثه شد که طی آن چندین شهروند دروزی ساکن در سرزمین های اشغالی کشته شدند.

بر اساس گزارش منابع عبری زبان پیش از این حادثه نیز چندین مرتبه سامانه گنبد آهنین دچار نقص های عملکردی مشابهی در مواجه با حملات راکتی و پهپادی شده بود اما صهیونیست ها تلاش کردند مسئله را سانسور کنند و از انتشار آن جلوگیری کنند.

لازم به ذکر است ساختار موشک های پدافندی، به گونه ای طراحی می شود که در صورت موفق نبودن در انهدام موشک متخاصم، در هوا به صورتی منفجر شوند که از آنها ترکش های بسیار ریز و پودر مانند باقی بماند تا هیچ آسیبی روی زمین به دنبال نداشته باشد. بنابراین می توان گفت در حوادثی مانند مجدل الشمس، سامانه پدافندی رژیم صهیونیستی غیر از ناکامی در انهدام راکت های حزب الله، دو خطا انکار ناپذیر دیگر نیز داشته است، خطای اول منفجر نشدن موشک پدافندی در هوا و خطای دوم سقوط در مناطق شهری و پر جمعیت است.

بزرگراه نهاریا

پس از حادثه مجد الشمس، اتفاقی مشابه نیز در نهاریا رخ داد. در تاریخ 17 مرداد، حزب الله در پاسخ به ترور چهار تن از نیروهای خود از سوی رژیم صهیونیستی، چندین فروند پهپاد انتحاری را به سمت نهاریا در شمال سرزمین های اشغالی و فاصله 15 کیلومتری از مرز لبنان شلیک کرد.

علی رغم حمله حزب الله کرد به تاسیسات نظامی، اما در لحظات اولیه حمله، تصاویری از اصابت یک پرتابه در وسط بزرگراه منتشر شد و گمانه زنی ها در ابتدا این بود که انفجار مذکور ناشی از برخورد پهپاد حزب الله است. اما واقعیت آن بود که این حادثه به دلیل نقض سامانه پدافندی گنبد آهنین و برخورد موشک تامیر ارتش رژیم صهیونیستی به بزرگراه بود. بر خلاف حادثه مجدل الشمس، در حادثه به دلیل وجود ویدئوهای کاملاً واضح از لحظه اصابت به نهاریا و اسناد و مدارک میدانی، ارتش رژیم صهیونیستی این مرتبه و از روی ناچار به پذیرش ماجرا و اعتراف به خودزنی سامانه پدافندی خود اعتراف کرد.

انهدام شناور خودی، شاهکاری از گنبد آهنین

مقاومت لبنان بامداد یکشنبه 4 شهریور فاز نخست عملیاتی را برای انتقام ترور شهید فؤاد شکر و غیرنظامیان به شهادت رسیده در منطقه ضاحیه بیروت که به دست رژیم صهیونیستی به شهادت رسیده بودند، انجام داد. در خلال این عملیات تعدادی از اهداف نظامی مهم در سرزمین های اشغالی مورد حمله قرار گرفت، چندین صهیونیست به هلاکت رسیده و تعدادی نیز زخمی شدند. اما در کنار شدت ضربه و خسارات وارده به رژیم صهیونیستی که با سانسور شدید از سوی ارتش این رژیم مواجه شد، ساعاتی بعد برخی منابع از وقوع یک حادثه برای یک قایق گشتی نیروی دریایی اسرائیل در ساحل بندر نهاریا خبر دادند.

ویدئویی قابل توجه از اصابت یک موشک به قایق گشتی کلاس دوورا (דבורה) متعلق به رژیم صهیونیستی منتشر شد. از آنجا که انتشار این فیلم همزمان با حملات حزب الله صورت گرفت، در ابتدا ارزیابی های صورت گرفته این بود که حزب الله با استفاده از راکت یا موشک ضد کشتی، این شناور اسرائیلی را هدف قرار داده است، اما با اندکی دقت در ویدئوی منتشر شده، مشخص شد که سامانه های پدافند هوایی ارتش این رژیم، مجدداً دچار نقص عملکردی شده و به جای راکت های حزب الله، این قایق گشتی را هدف قرار داده اند.

این اتفاق که یکی دیگر از شواهد آشکار از نقض فاحش سامانه های پدافندی رژیم بود، منجر به هلاکت یک خدمه و زخمی شدن 1 نیروی دیگر در قایق گشتی ارتش اسرائیل شد.

فاجعه مهلک فلاخن داوود در تل آویو

در طول جنگ اخیر، نقض های سیستمی سامانه های پدافندی محدود به گنبد آهنین نشد و فلاخن داوود نیز یکی از برجسته ترین سامانه های پدافندی اسرائیل این بار وسط تل آویو برای صهیونیست ها فاجعه به دنبال داشت.

در بامداد 12 آبان، حزب الله لبنان با استفاده از موشک های سنگین اقدام به هدف قرار دادن شمال تل آویو کرد. همزمان با حمله مذکور، سامانه های پدافندی رژیم صهیونیستی که در تلاش برای رهگیری موشک های شلیک شده بودند، فاجعه دیگر آفریدند و یکی از موشک های فلاخن داوود که قدرت بیشتری در مقایسه با موشک های گنبد آهنین دارند، پس از شلیک فیل شده و به یک ساختمان در تل آویو برخورد کردند.

در ویدئویی که از لحظه وقوع این اتفاق ضبط و در رسانه ها منتشر شد، 4 موشک استانر از سامانه فلاخن داود شلیک می شود که ناگهان یکی از موشک ها بلافاصله فیل شده و به این ساختمان مسکونی برخورد می کند که تعدادی صهیونیست در این اتفاق به هلاکت رسیده و تعدادی نیز زخمی شدند.

رهگیری موشک های خودی در عملیات وعده صادق 2

اما در میان تمامی مسائل مذکور، می توان گفت واضح ترین مدرک برای اثبات ناکارآمدی سامانه های پدافندی اسرائیل، خودزنی های سامانه های پدافندی بود برای صهیونیست ها به شدت گران آمد. فاجعه عملکرد پدافندی آنها در جریان حملات موشکی ایران در عملیات وعده صادق 2 علاوه بر عدم کارایی، خودزنی در مقابل موش های ایرانی بود.

در لحظه ای که تصاویر حملات موشکی ایران به سرزمین های اشغالی منتشر شد، کمتر کسی تصور می کرد چنین صحنه ای از برخورد شدید و گسترده موشک های ایرانی به اهداف نظامی در اسرائیل را شاهد باشد. این حمله موشکی که بخش کوچکی از قدرت نمایی جمهوری اسلامی ایران در مقابل رژیم صهیونیستی بود و به صورت انکار ناپذیری واقعیت سامانه های پدافند موشکی رژیم صهیونیستی را به همه دنیا نشان داد.

حملات موشکی در وعده صادق 2 به قدری دقیق، سریع و کوبنده طراحی شده بود که سامانه های پدافندی اسرائیل از همان ابتدا، در مقابل حملات اوت نامبر شده و عملاً از وضعیت عملیاتی خارج شدند. حالت اوت نامبر هنگامی ایجاد می شود که همه موشک های آماده به شلیک که از قبل در سامانه موشکی تعبیه شدند، شلیک شده باشند. در این حالت سامانه پدافندی، عملا موشکی برای پرتاب ندارد و مانند یک اسلحه با خشاب خالی است. آماده به کار شدن مجدد سامانه پدافندی به صورت متوسط بیش از شش ساعت زمان می برد.

اما در کنار عدم توانایی برای مقابله با حملات موشکی، انتشار تصاویر معنا دار و مهم از اندک فعالیت سامانه فلاخن داوود در شب عملیات وعده صادق، نشان می دهد تا چه اندازه سامانه های پدافندی در عملکرد خود دچار اختلال و آشفتگی شده بودند.

در ویدئوهای منتشر شده که توسط شهرک نشینان و ساکنان سرزمینهای اشغالی ثبت شده است، یک سامانه فلاخن داوود چند موشک برای رهگیری موشک های ایرانی شلیک می کند و در طرف دیگر، سامانه دوم فلاخن داوود نیز همزمان به سوی اهدافی نامشخصی شلیک کرده و ناگهان موشک های پدافندی اسرائیلی، به جای مقابله و انهدام کلاهک های موشک های ایرانی، در حال نابودی یکدیگر بودند.

می توان گفت در شب انجام عملیات وعده صادق 2 از سوی ایران، بعد از تصاویر برخورد گسترده موشک ها به پایگاه های اسرائیلی، برای صهیونیست ها موضوعی دردناک تز از این خودزنی قوی ترین و بهترین سامانه پدافندی خود نباشد، سامانه هایی با وجود صرف میلیاردها دلار هزینه برای آنها، در لحظه بزنگاه، یکدیگر را هدف قرار می دهدن و یک شکست تمام عیار از خود به یادگار می گذارند.

ناکامی صهیونیست ها و درخواست از آمریکایی ها

روند حوادث و اتفاقات و آشکار شدن ضعف اساسی و فاحش لایه های پدافندی در سطح جهانی برای رژیم صهیونیستی بسیار ناگوار بود. سامانه های پدافندی چند میلیارد دلاری اسرائیل، علاوه بر آنکه در بسیاری از حملات، در انجام ماموریت های خود ناکام ماندند، با خودزنی ها و نقایض خود، هزینه ای هنگفت برای این رژیم داشتند، تا آنجا که صهیونیست هایی که روزی مدعی بودند بهترین سامانه های پدافندی دنیا را در اختیار دارند، برای دفاع از خود، به کمک گرفتن از آمریکایی ها روی آوردند و از ارتش آمریکا خواستند چندین سامانه پاتریوت را برای افزایش قدرت دفاعی، به سرزمین های اشغالی منتقل کند.

بی شک، حملات موشکی اخیر از سوی ایران و حزب الله لبنان، عراق و یمن، بخشی از قدرت موشکی و پهپادی محور مقاومت و نه تمام آن محسوب می شود که صهیونیست ها به شکلی ملموس، طمع آن را چشیدند. سران اسرائیل باید بدانند، درصورتی که آن ها دچار خطای محاسباتی شده و دست به اقدام احمقانه ای بزنند، برای حفاظت از خود، نباید به سامانه های پدافندی که این گونه به چالش کشیده شدند، امید چندانی داشته باشند.