حجت الاسلام والمسلمین مهدی شریعتی تبار گفت: امام هادی(ع) از طریق بیانات، فرمایشات و آموزه هایی که تعلیم می دادند با شیعیان ارتباط برقرار می کردند و هدایت و رهبری مردم جامعه خود را از این طریق بر عهده داشتند و از جمله آموزه های ایشان آموزش زیارت جامعه کبیره بود که یک دوره امام شناسی کامل به حساب می آید.
از
امام هادی(ع) احادیثی در امور اعتقادی، تفسیر، فقه و اخلاق روایت کرده اند که در بخشی از این روایات، به مباحث کلامی همچون تشبیه و تنزیه و جبر و اختیار پرداخته شده است.
زیارت جامعه کبیره و زیارت غدیریه نیز از ایشان نقل شده است. خلفای عباسی امام هادی(ع) را محدود می کردند و مانع از ارتباطش با شیعیان می شدند، به همین علت، وی بیشتر به واسطه سازمان وکالت که متشکل از جمعی از وکیلان امام بود، با شیعیان ارتباط داشت. عبدالعظیم حسنی، عثمان بن سعید، اَیوب بن نوح و حسن بن راشد از اصحاب او بوده اند. به مناسبت شهادت امام علی النقی الهادی(ع)، خبرنگار ایکنای خراسان رضوی با
حجت الاسلام والمسلمین مهدی شریعتی تبار، پژوهشگر دینی گفت وگویی انجام داده است که در ادامه می خوانیم.
ایکنا_ نقش امام هادی(ع) در رهبری جامعه شیعه با توجه به اختناق شدید آن دوران چگونه بود؟
دوران امامت امام هادی(ع) در زمانی بود که دوران ارعاب و اختناق، به خصوص در زمان حکومت متوکل حاکم بود و حاکمان به شدت با مبانی فکری اسلام ناب که همان مذهب تشیع است مخالفت و برای ائمه و امام هادی(ع) محدودیت هایی را ایجاد می کردند. آنها حتی برای زیارت امام حسین(ع) در کربلا محدودیت های شدیدی اعمال کرده بودند، همچنین اقداماتی انجام می دادند تا آثار تفکر شیعی که مکتب عاشورایی را در خود جای داده است به دست فراموشی سپرده شود. امام هادی(ع) مانند امامان پیش از خود، در این دوران در حال
تقیه بودند. در واقع تقیه نوعی تاکتیک مبارزاتی است که انسان مؤمن سعی می کند، در عین حال که اهداف خود را پیش می برد، مبارزاتش به صورت آشکار و علنی نباشد و برای خود پوشش های خاصی در نظر بگیرد. امام هادی(ع) با شبکه وکلایی که برای خود تشکیل داده و شاگردانی که تربیت کرده بودند و همچنین بیاناتی که در حد امکان می فرمودند، نقش امامت، هدایت و رهبری خودشان را ایفا می کردند. در روایتی گفته شده است که شبی متوکل، امام هادی(ع) را به مجلس گناه خود احضار کرد و ایشان را مجبور کرد که برایش شعری بخواند، امام اشعاری سرودند که مربوط به سرانجام ستمگران که مرگ است بود که اشعار ایشان بر متوکل تأثیر گذاشت، چنان که مجلس شادی او به عزا تبدیل شد، منتهی از آن جایی که حکمت و سخن حکیمانه در طبیعت انسان های فاسد، اثر ماندگاری ندارد، متوکل و اطرافیانش نیز همان راه بساط گناه و فسق و فجور خود را در پیش گرفتند، بنابراین امام هادی(ع) از طریق بیانات و فرمایشاتی که داشتند و آموزه هایی که تعلیم می دادند با شیعیان ارتباط برقرار می کردند و هدایت و رهبری مردم جامعه خود را از این طریق بر عهده داشتند. از جمله آموزه های ایشان آموزش زیارت جامعه کبیره بود که یک دوره امام شناسی کامل به حساب می آید.
ایکنا_ نقش امام در زمینه سازی برای دوران غیبت چگونه بود؟
مسئله غیبت و بحث مهدویت، از مسائل مشترک میان امامان و پیامبران بود که پیامبر اکرم(ص) نیز احادیثی در باب مهدی موعود و ظهور و قیام ایشان فرموده اند، اما در مکتب تشیع، مسئله مهدویت با شفافیت و روشنایی خاصی بیان شده است که فرزند امام حسن عسکری(ع) و نوه امام هادی(ع) به دنیا می آیند و ابتدا غیبت صغری و سپس غیبت کبرای ایشان آغاز می شود. در خصوص مسئله غیبت هرچه به اواخر دوره امامت نزدیک تر می شد، حساسیت ها بیشتر می شد و طبیعتاً نگرانی شیعیانی که به صورت جسته و گریخته از این مسئله مطلع بودند، نیز افزایش می یافت. امام هادی(ع) مانند دیگر امامان و معصومان اقدامی که برای مردم زمان خود انجام دادند، آماده سازی فکری مردم برای پذیرفتن عصر غیبت بود، از این جهت که وقتی با این مسئله مواجه شدند، تکلیف و وظیفه خود را بدانند و دچار سردرگمی و تحیر نشوند، همچنین ایشان با تشکیل شبکه وکالت که در زمان خودشان توسعه پیدا کرده بود، به صورت عملی به وکلای خود آموزش می دادند که در زمان غیبت، جامعه باید به نمایندگان و نواب زمان خودش مراجعه کند.
ایکنا _ نحوه ارتباط امام با شیعیان با توجه به شرایط سخت سیاسی آن زمان چگونه بود؟
امام هادی(ع) بخشی از دوران امامت خود را در مدینه سپری کردند و سپس به سامرا تبعید شدند، به همین جهت لقب عسکری مخصوص امام حسن عسکری و همچنین امام هادی(ع) است. عسکر نام یک منطقه نظامی در سامرا است که بخشی از دوران امامت امام هادی(ع) و تمام دوران امامت امام حسن عسکری(ع) بوده است. شیعیانی که در خصوص ارتباط گیری با امام دغدغه داشتند، با وجود شرایط سخت حاکم با امام ارتباط و مطالب ایشان را فرا می گرفتند و همچنین به شیعیان دیگر منتقل می کردند، آنان مسائل مهمی نیز که پیش می آمده است را به امام منتقل می کردند و از ایشان راهنمایی می خواستند. انتهای پیام
{{name}}
{{content}}