قدیمی های باغ فردوس به موزه سینما برگشتند

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی موزه سینما، نخستین برنامه «شب های باغ فردوس» موزه سینما با همکاری انجمن دانش آموختگان مرکز اسلامی باغ فردوس با نمایش و نقد و بررسی فیلم «ارغوان» ساخته کیوان علیمحمدی و امید بنکدار عصر روز پنجشنبه ششم دی آغاز شد.

محمدرضا فهمیزی که اجرای نشست را بر عهده داشت، گفت: این برنامه اولین شب نمایش فیلم های دانش آموختگان مرکز آموزش اسلامی فیلمسازی باغ فردوس است. این مرکز در دهه شصت و هفتاد مهم ترین مدرسه سینمایی ایران بود و آموزش آن بر مبنای کار عملی طراحی شد و به هنرجویان مهارت های سینمایی را می آموخت.

وی ادامه داد: در طول بیش از یک دهه فعالیت این مجموعه 400 فارغ التحصیل این مرکز از جمله کیوان علیمحمدی، امید بنکدار، پارسا پیروزفر، مینو فرشچی، ارد عطارپور در بخش های مختلف سینما مشغول به کار شدند که هر یک از آن ها افراد برجسته ای هستند.

خاطره بازی با استادانی که عاشقانه درباره سینما حرف می زدند

در ادامه کیوان علیمحمدی کارگردان «ارغوان» گفت: من از زمانی که به سینما علاقه مند شدم به باغ فردوس آمدم و اولین استادی که در این مجموعه روی من اثر گذاشت، احمد الستی بود که عاشقانه درباره سینما صحبت می کردند. دومین استاد که دستیار او شدم محمدرضا اصلانی بود و نفر سوم زنده یاد مرتضی پورصمدی که موارد بسیاری را در زندگی از او آموختم.

علیمحمدی ادامه داد: عمارت باغ فردوس برای من بسیار خاطره انگیز است و مسیر زندگی بسیاری از افراد را تغییر داده است. البته که این جلسه را به روح آفای پورصمدی و سپهبد شهید نادر جهانبانی و تیمسار ضرابی تقدیم می کنم.

وی در ادامه گفت: یکی از اتفاق های تلخ در سینمای ایران این است که طبقه متوسط تبدیل به طبقه فرودست شده است و در این طبقه با افرادی مواجه هستیم که با همه سختی ها ممکن است برای حال خوب خود تلاش کند. آدم هایی که دارای دغدغه های متفاوتی هستند.

این کارگردان با بیان اینکه فیلم های ما اگر درباره فقر هم باشند تلاش می کنیم تا آن را بر مبنای نوعی زیبایی شناسی پی ریزی کنیم، افزود: هر کدام از فیلم ها برای ما با چالش هایی همراه بوده است و برای هر یک بسیار جنگیده ایم. ساختار فیلم ما را به این سمت می برد که چگونه باید آن را روایت کرد و آیا نیاز به لانگ شات وجود دارد یا خیر. من برای نشان دادن جغرافیا در این فیلم احساس نیاز نکردم چراکه این فیلم می تواند در هر کجای دنیا رخ دهد و جغرافیا در آن مسئله اصلی نیست.

در ادامه علی اکبر حیدری، نویسنده فیلم گفت: من در اوایل دهه هشتاد مشغول نگارش فیلمنامه شدم و برای تولید آن ها به دفاتری مراجعه کردم و فهمیدم آدم نوشتن فیلمنامه نیستم و به داستان نویسی روی آوردم. در کتاب «بوی غیر داغ» داستانی تحت عنوان «ممکن است خیلی ها برای مردنش گریه کرده باشند» وجود دارد که مبنای ساخت فیلم «ارغوان» شد. من امید بنکدار را در خانه آقای چهلتن دیدم و ایشان از داستان های من خوشش آمد و همین ماجرا سرآغاز آشنایی من با کیوان و امید شد و در نتیجه دوباره داستان من و سینما با هم گره خورد.

علیمحمدی و بنکدار به دنبال کشف جدید هستند

در ادامه سحرعصرآزاد منتقد سینما نیز گفت: مهم است که فیلم ها و سینمای ایران را در دهه های مختلف بررسی کنیم تا بتوانیم وضعیت امروز آن را بیشتر درک کنیم. آشنایی من با سینمای کیوان علیمحمدی و امید بنکدار به اوایل دهه هشتاد بازمی گردد. در فیلم های مستند، کوتاه و بعد داستانی این افراد در مقطعی که در جست و جوی کشف چهره های تازه در سینمای ایران بودن، فیلم های این دو برای من جذاب به نظر رسید، چراکه نسبت به جریان روز که مخاطب با آن آشنا است بی توجه بودند و وجهی تجربه گرا از خود بروز دادند و بخش تکنیکی را متناسب با درام خود به تجربه هایی تازه تبدیل کردند.

وی ادامه داد: در آثار این دو فیلمساز فضای شاعرانه، عاشقانه و زبان سینمایی به مخاطب چیزی بیشتر از قصه ارائه می کند و چندین بار دیدن آثار این دو برای من شامل کشف های تازه است. همچنین نباید حضور آقای پورصمدی را به عنوان فیلمبردار در طراحی میزانسن و تعاملی که با این دو فیلمساز داشتند نادیده گرفت.

سحر عصرآزاد گفت: معمولا کارگردان ها به حضور فیلمنامه نویس در پروژه کارگردانی گارد دارند اما در اینجا نویسنده کتاب در فیلمنامه و بعد کارگردانی نقش مهمی داشته است و این تیم به دنبال هم افزایی بوده اند. در تمام آثار این گروه شاهد وجهی از شاعرانگی بوده ایم اما با حضور حیدری بار دراماتیک موجود در آثار بر پایه محکمی استوار شده است.

وی بیان کرد: از جمله مولفه های تکرار شونده در کار این دو، تنهایی است که اصل ذاتی بشری بوده و حتی عشق نیز به دنبال پوشش دادن آن است. همچنین نگاه متفاوت به زن کنمش مند در آثار این دو مطرح است که دارای شخصیت و کاراکتر پرداخت شده و حق انتخاب است. آن ها همواره زن را به عنوان محور و هسته اصلی درام قرار دادند و موارد مختلف درام با توجه به حضور دراماتیک زن ایجاد می شود.

ارد عطارپور، رهبر قنبری، رضا اورنگ، رستم ایران نژاد، همایون علیخانی، میترا مهتریان، پیملن جعفری، محمدرضا خیراندیش، وحید توکلی، صادق حدادی، مریم هاشمی، سعید عبدالحمیدی، غلامرضا مفردی دوست از جمله حاضران در این نشست بودند.