اورونوف نیم فصل از پرسپولیس جدا می شود؟
هافبک تهاجمی ملی پوش ازبکستانی تیم پرسپولیس همچنان از یک تیم قطری پیشنهاد دارد و ظاهرا می خواهد از این تیم جدا شود.
امام خمینی(ره) بزرگمردی که توانستند در پرتو بینش آزادی خواهانه خویش، خیزش و جنبشی دینی را در ایران اسلامی پایه گذاری کنند و اینک با گذشت چند دهه از این رخداد بزرگ همچنان پیامدها و تأثیر شگرف آن در سطح منطقه و جهان هویدا است.
بیستم جمادی الثانی سال 1320 هجری قمری مطابق با 30 شهریور سال 1281 هجری شمسی و 21 سپتامبر سال 1902 میلادی در شهرستان خمین استان مرکزی در خانواده ای اهل علم و جهاد و در خانواده ای از سلاله زهرای اطهر (س)، فرزندی بدنیا آمد که نام «روح الله الموسوی الخمینی» بر آن نهاده شد. او وارث سجایای آباء و اجدادی بود که نسل در نسل در کار هدایت مردم و کسب معارف الهی کوشیده بودند. مرحوم آیت الله سید «مصطفی موسوی» پدر امام خمینی(ره) پس از آنکه سالیانی چند در نجف اشرف، علوم و معارف اسلامی را فرا گرفته و به درجه اجتهاد نائل شده بود، به ایران بازگشت و در خمین ملجای مردم و هادی آنان در امور دینی بود.
پنج ماه از ولادت روح الله نگذشته بود که طاغوتیان و خوانین تحت حمایت عمال حکومت وقت ندای حق طلبی پدر را که در برابر زورگویی های طاغوت به مقاومت برخاسته بود، با گلوله پاسخ گفتند و در مسیر خمین به اراک، وی را به شهادت رساندند. بستگان شهید مصطفی موسوی برای اجرای حکم الهی قصاص به تهران رهسپار شدند و به اجرای عدالت اصرار ورزیدند، تا قاتل، قصاص شود. بدین ترتیب، امام خمینی (ره) از اوان کودکی با رنج یتیمی آشنا و مفهوم شهادت را نیز آموخت. بانو هاجر مادر مومنه ای که از خاندان علم و تقوا و از نوادگان مرحوم آیت الله خوانساری بود، سرپرستی دوران کودکی و نوجوانی امام (ره) را به عهده داشت. ایشان تا 15 سالگی نیز از شجاعت صاحبه خانم عمه خود نیز بهره برد. امام (ره) 15 ساله بود که مادر و عمه را نیز از دست داد.
امام خمینی (ره) در 15 سالگی رهسپار حوزه علمیه قم شد و به سرعت مراحل تحصیلات تکمیلی علوم حوزوی را نزد اساتید حوزه قم سپری کرد. ایشان مباحث کتاب مطول، در علم معانی و بیان را نزد مرحوم آقا میرزا محمد علی ادیب تهرانی آموخت و دروس سطح را نزد مرحوم آیت الله سید محمد تقی خوانساری گذراند. وی همچنین از مرحوم آیت الله سید علی یثربی کاشانی بهره جست و دروس فقه و اصول را نزد زعیم حوزه علمیه قم آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی آموخت. وی در سال های طولانی حضور در حوزه علمیه قم به تدریس چندین دوره فقه، اصول، فلسفه، عرفان و اخلاق اسلامی در مدرسه فیضیه، مسجد اعظم، مسجد محمدیه، مدرسه حاج ملاصادق و مسجد سلماسی پرداخت و در حوزه علمیه نجف نیز قریب 14 سال در مسجد شیخ اعظم انصاری معارف اهل بیت و فقه را در عالی ترین سطوح تدریس کرد و در نجف بود که برای نخستین بار مبانی نظری حکومت اسلامی را در سلسله درس های ولایت فقیه بازگو کرد.
از برکات سال های تدریس امام خمینی (ره) تربیت صدها و بلکه به اعتبار مدت طولانی تدریس، هزاران عالم و فرزانه ای بود که هر یک از آنها روشنی بخش حوزه های دینی شدند و مجتهدان، فقها و عرفای برجسته و مطرح امروز حوزه علمیه قم و دیگر مراکز دینی در زمزه شاگردان مکتب آن حضرت هستند. متفکرانی چون علامه شهید استاد مرتضی مطهری و شهید مظلوم محمدحسینی بهشتی، افتخارشان این بود که سال ها از محضر آن عارف، فیض بردند.
روحیه مبارزه و جهاد در راه خدا ریشه در بینش اعتقادی، تربیت، محیط خانوادگی و شرایط سیاسی و اجتماعی طول دوران زندگی آن حضرت داشت. مبارزات ایشان از آغاز نوجوانی آغاز و سیر تکاملی آن به موازات تکامل ابعاد روحی و علمی ایشان از یکسو و اوضاع و احوال سیاسی و اجتماعی ایران و جوامع اسلامی از سوی دیگر در اشکال مختلف ادامه یافت. در سال 1340 و 1341 ماجرای انجمن های ایالتی و ولایتی فرصتی پدید آورد تا ایشان در رهبریت قیام و روحانیت ایفای نقش کند و قیام سراسری روحانیت و ملت ایران در 15 خرداد سال 1342 با دو ویژگی برجسته یعنی رهبری واحد امام خمینی(ره) و اسلامی بودن انگیزه ها، شعارها و هدف ها، سرآغازی شد بر فصل نوین مبارزات ملت ایران که بعدها تحت نام انقلاب اسلامی در جهان شناخته و معرفی شد.
در چنین شرایطی روحانیت ایران که پس از وقایع نهضت مشروطیت در تنگنای هجوم بی وقفه دولت های وقت و عمال انگلیسی و دشمنی های غرب باختگان روشنفکرماب قرار داشت، برای دفاع از اسلام و حفظ موجودیت خویش به تکاپو افتاد. آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری به دعوت علمای وقت قم از اراک به این شهر هجرت کرد و اندکی پس از آن امام خمینی (ره) که با بهره گیری از استعداد فوق العاده، دروس مقدماتی و سطح حوزه علمیه را در خمین و اراک با سرعت به پایان رسانده بود به قم هجرت کرد و عملاً در تحکیم موقعیت حوزه نو تأسیس قم مشارکت فعال داشت. زمان چندانی نگذشت که آن حضرت در اعداد فضلای برجسته این حوزه در عرفان، فلسفه، فقه و اصول شناخته شد.
پس از رحلت آیت الله العظمی حائری در دهم بهمن سال 1315 هجری شمسی که حوزه علمیه قم با خطر انحلال روبرو شد، علمای متعدد به چاره جویی برخاستند. مدت هشت سال سرپرستی حوزه علمیه قم را آیات عظام سید محمد حجت، سیدصدرالدین صدر و سید محمد تقی خوانساری بر عهده گرفتند. در این فاصله و بخصوص پس از سقوط رضاخان، شرایط برای تحقق مرجعیت عظما فراهم شد. آیت الله العظمی بروجردی شخصیت علمی برجسته ای بود که می توانست جانشین مناسبی برای مرحوم آیت الله حائری و حفظ کیان حوزه باشد. امام خمینی (ره) که با دقت شرایط سیاسی جامعه و وضعیت حوزه ها را زیر نظر داشت، دریافت که تنها نقطه امید به رهایی و نجات از شرایط ذلت باری که پس از شکست مشروطیت و به خصوص پس از روی کار آمدن رضاخان پدید آمده است، بیداری حوزه های علمیه و پیش از آن تضمین حیات حوزه و ارتباط معنوی مردم با روحانیت است.
امام خمینی (ره) در تعقیب هدف های ارزشمند خود در سال 1328 هجری شمسی طرح اصلاح ساختار حوزه علمیه را با همکاری آیت الله مرتضی حائری تهیه کرد و به آیت الله بروجردی پیشنهاد کرد. این طرح از سوی شاگردان امام (ره) و طلاب روشن ضمیر حوزه مورد استقبال و حمایت قرار گرفت. اما، در آن سو، رژیم در محاسبات خود اشتباه کرد و لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی را که به موجب آن شرط مسلمان بودن، سوگند به قرآن کریم و مرد بودن انتخاب کنندگان و نامزدها تغییر می یافت در 16 مهر سال 1341 هجری شمسی به تصویب کابینه اسدالله اعلم رساند. نقش حضرت امام (ره) در روشن ساختن اهداف واقعی رژیم شاه و گوشزد کردن رسالت خطیر علما و حوزه های علمیه در این شرایط بسیار مؤثر و کارساز بود. بدین ترتیب ماجرای انجمن های ایالتی و ولایتی، تجربه ای پیروز و گرانقدر برای ملت ایران به ویژه از آن جهت که در این تجربه، ویژگی های شخصیتی را شناختند که از هر جهت برای رهبری امت اسلام شایسته بود.
امام خمینی (ره) که به دقت تحولات جاری جهان و ایران را زیر نظر داشت از فرصت به دست آمده، نهایت بهره برداری را کرد. او در مرداد سال 1356 در پیامی اعلام کرد اکنون به واسطه اوضاع داخلی و خارجی و انعکاس جنایات رژیم در مجامع و مطبوعات خارجی فرصتی است که باید مجامع علمی و فرهنگی و رجال وطنخواه ودانشجویان خارج و داخل و انجمن های اسلامی در هر جایی بی درنگ از آن استفاده کنند و بی پرده بپاخیزند. شهادت آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی در اول آبان سال 1356 و مراسم پرشکوهی که در ایران برگزار شد، نقطه آغازی بر خیزش دوباره حوزه های علمیه و قیام جامعه مذهبی ایران بود. امام خمینی (ره) در همان زمان به گونه ای شگفت این واقعه را از الطاف خفیه الهی نامید و رژیم شاه متعاقباً با درج مقاله ای توهین آمیز علیه امام (ره) در روزنامه اطلاعات انتقام گرفت. اعتراض به این مقاله منجر به قیام 19 دی ماه قم در سال 56 شد که در آن جمعی از طلاب انقلابی به خاک و خون کشیده شدند. شاه به رغم دست زدن به کشتارهای جمعی نتوانست، شعله های افروخته شده را خاموش کند.
وزیران خارجه وقت ایران و عراق در دیداری که در نیویورک داشتند تصمیم به اخراج امام خمینی(ره) از عراق گرفتند. روز دوم مهر سال 1357 منزل امام (ره) در نجف به وسیله قوای بعثی محاصره شد. انعکاس این خبر با خشم گسترده مسلمانان در ایران، عراق و دیگر کشورها مواجه شد. روز 12 مهر ماه همان سال، امام خمینی (ره) نجف را به قصد مرز کویت ترک کرد. دولت کویت با اشاره رژیم ایران از ورود امام (ره) به این کشور جلوگیری کرد. امام (ره) پس از مشورت با فرزندشان حجت الاسلام حاج سید احمد خمینی، تصمیم به هجرت به پاریس می گیرد. روز 14 مهر ماه سال 1358، امام (ره) وارد پاریس شدند و دو روز بعد در منزل یکی از ایرانیان در نوفل لوشاتو واقع در حومه پاریس مستقر شدند.
امام خمینی (ره) در دی ماه سال 1357، شورای انقلاب را تشکیل داد. شاه نیز پس از تشکیل شورای سلطنت و اخذ رأی اعتماد برای کابینه بختیار در روز 26 دیماه 1357 از کشور فرار کرد. اوایل بهمن سال 57 خبر تصمیم امام (ره) برای بازگشت به کشور منتشر شد. هر کس این خبر را شنید، اشک شوق ریخت. مردم 14 سال انتظار کشیده بودند. مردم و دوستان امام (ره) پس از شنیدن این خبر، نگران جان ایشان بودند، چرا که هنوز دولت دست نشانده شاه سر پا و حکومت نظامی برقرار بود. امام خمینی (ره) تصمیم خود را گرفته بود و در پیام هایی به مردم ایران گفته بود که می خواهد در این روزها سرنوشت ساز و خطیر در کنار مردم باشد. دولت بختیار با هماهنگی ژنرال هایزر فرودگاه های کشور را به روی پروازهای خارجی بست، دولت بختیار پس از چند روز تاب مقاومت نیاورد و ناگزیر از پذیرفتن خواست ملت شد. سرانجام امام خمینی (ره) ساعت 9 صبح 12 بهمن سال 1357 پس از 14 سال دوری از وطن به میهن بازگشت. ساعت 22 و 20 دقیقه 13 خرداد ماه سال 1368 لحظه وصال ملت بود. وقتی خبر رحلت امام (ره) منتشر شد، گویی زلزله ای عظیم رخ داد، بغض ها ترکید و سراسر ایران و همه کانون هایی که در جهان با نام و پیام امام خمینی(ره) آشنا بودند، یکپارچه گریستند و بر سر و سینه زدند.
var player = videojs('player_178170_3702943',{ techOrder: [ "html5" , "flash"],poster:'',width:400,height:300}); videojs.addLanguage('en', {"No compatible source was found for this media.": "مشاهده ی ویدیو نیاز به پشتیبانی مرورگر از codec h264 یا نصب فلش پلیر دارد."}); player.one('play', (function(){ $.post('/fa/ajax/news/video/3702943',{},function (data) {}); })); کد ویدیو دانلود فیلم اصلی انتهای پیام
{{name}}
{{content}}