استقرار اقلیت تندرو در سوریه زنگ خطری برای منطقه

به گزارش مشرق، علی اکبر ولایتی، مشاور رهبر معظم انقلاب در امور بین الملل طی یادداشتی نوشت: آمریکا و اسرائیل پس از سال ها تلاش و توطئه، یکی از مهم ترین پایگاه های ضدصهیونی را در سوریه به آشوب کشیدند. سوریه در دوران حافظ اسد و بشار اسد یکی از اصلی ترین کشورها در مقابله با صهیونیسم بود. انور سادات با امضای قرارداد کمپ دیوید اولین خیانت به آرمان فلسطین را انجام داد.

موضوع فلسطین تجدید حیات جنگ های صلیبی پس از سال 690 هجری قمری بود. جنگ های صلیبی با فتوای پاپ اوربان دوم در سال 1095 میلادی آغاز شد و مسیحیان کاتولیک به بیت المقدس حمله کردند. سعدی شیرازی در آثار خود به مقاومت مسلمانان در برابر صلیبیون اشاره کرده است.

در عصر حاضر، جنگ های صلیبی جدید با طراحی مسیحیان افراطی و صهیونیسم شکل گرفت. تئودور هرتسل در سال 1897 در کنگره ای در بازل سوئیس اندیشه صهیونیسم را مطرح کرد و قرارداد سایکس-پیکو در سال 1916 بین فرانسه و انگلیس برای تقسیم سرزمین های عثمانی بسته شد. بالفور وزیر خارجه انگلیس در سال 1917 اعلام کرد که فلسطین جایگاه آینده یهودیان است.

بین سال های 1918 و 1939، صدها هزار یهودی از اروپای شرقی و گاه غربی، آمریکای لاتین و آسیا به فلسطین مهاجرت کردند. هالیوود فیلم "Exodus" را ساخت که یهودیان را مظلوم نشان داد که به فلسطین بازمی گردند. علمای بزرگ ایران مانند امام خمینی (ره) و آیت الله طالقانی در مبارزات خود علیه اسرائیل موضع گیری کردند.

غربی ها از جمله انگلیس در شبه قاره هند و هلند در آسیای جنوب شرقی دو کمپانی برای تجارت ایجاد کردند و کم کم آنها را بلعیدند. هدف دیگر غربی ها به ویژه آنگلوساکسون ها این بود که بر سراسر جهان چیره شوند. انگلیسی ها چون حریف عثمانی نمی شدند، نتوانستند در آنجا به هدف خود دست یابند.

گروهی از یهودیان در زمان سلطان عبدالحمید، از ضعیف ترین شاهان عثمانی، نزد او آمدند و گفتند می خواهیم فلسطین را بخریم. سلطان عبدالحمید سخنی تاریخی بر زبان آورد که ما ندیدیم آدمی را که هنوز زنده است کالبدشکافی نمایند. در این بین دو راه را برگزیدند؛ جلوگیری از کشتار یهودیان توسط آلمانی ها و بعد نشان دادن مناظری وحشتناک از زندانیان یهودی.

از 1918 تا آغاز جنگ جهانی دوم، کار مقدماتی را انگلیسی ها صورت دادند و آمریکایی ها هم به آنها کمک کردند. هدف از ایجاد سرزمین یهودی در دل سرزمین های اسلامی، جلوگیری از وحدت مسلمانان و دولت های اسلامی بود. علمای بزرگ ایران مانند امام خمینی (ره) و آیت الله طالقانی در مبارزات خود علیه اسرائیل موضع گیری کردند و سید مجتبی نواب صفوی نیز در دانشگاه های مصر علیه اسرائیل سخنرانی کرد و در تأسیس جنبش فتح تأثیرگذار بود.

پس از شکل گیری اسرائیل، کشورهای مختلف روش های مختلفی برای مقابله با آن اتخاذ کردند. جمال عبدالنّاصر در مصر به عنوان یک مسلمان با شرف، برای اتحاد عرب ها و آزادی فلسطین تلاش کرد و اتحادیه عرب را در قاهره شکل داد. در مقابل، سازمان کنفرانس اسلامی بیشتر به مخالفان جنگ با اسرائیل تبدیل شد. ملک حسین از اردن نیز ظاهراً برای مبارزه با اسرائیل اعلام جنگ کرد، ولی در واقع از فلسطینی ها به عنوان نیروی جنگی استفاده کرد.

مرگ ناگهانی جمال عبدالنّاصر فشارهای زیاد و بی عملی سازمان کنفرانس اسلامی را نشان می داد. میشل عفلق، مسیحی سوری، حزب بعث را در سوریه و عراق تأسیس کرد که رسالت آن اسلام زدایی بود. حافظ اسد در سوریه قدرت را در دست گرفت و در عراق، صدام حسین قدرت اصلی را به دست آورد. حمله صدام به ایران به عنوان اولین اثر منفی حضور عفلق در عراق بود.

حضور آمریکایی ها در عراق منجر به تشکیل گروه های تروریستی مانند داعش شد. مردم عراق با کمک ایران داعش را شکست دادند، ولی آمریکا هنوز در عراق حضور دارد. لبنان با حمایت ایران و حزب الله در برابر اسرائیل مقاومت کرد و یمن با قدرت حوثی ها در مقابل عربستان و وهابیت ایستاد. ترکیه نیز نقش مهمی در حضور نیروهای آمریکایی در منطقه داشت و از گروه های تروریستی در ادلب حمایت کرد.

پس از حمله حماس و متحدان به اسرائیل و حملات اسرائیل به غزه، تنها حزب الله به فلسطینی ها کمک کرد. کشورهای محور مقاومت شامل ایران، عراق، سوریه و یمن نیز از فلسطینیان پشتیبانی کردند. ترکیه نیز با همکاری آمریکا و اسرائیل از گروه های تروریستی در سوریه حمایت کرد و اسرائیل بخش هایی از سوریه را اشغال کرد. کشورهای غربی نیز این اقدامات را تأیید کردند. به دوستان منطقه هشدار داده شده که هر نوع کمک به آتش افروزی به سرعت به خودشان برخواهد گشت و به جای اعتماد به بیگانگان باید در کنار مسلمانان باشند.