وفاق ملی؛ پایه ای برای تحقق تمدن نوین اسلامی

به گزارش ایکنا از قم، حجت الاسلام والمسلمین محسن مهاجرنیا، استاد حوزه و دانشگاه در نخستین جلسه از سیزدهمین دوره سلسله کرسی های آزاداندیشی با موضوع «وفاق ملی؛ پیشران گام دوم انقلاب اسلامی» که به همت مجمع هماهنگی پیروان امام و رهبری استان قم و اندیشکده مطالعات انقلاب اسلامی طلوع مهر، امروز 4 آذرماه در دانشگاه طلوع مهر قم به صورت حضوری و مجازی برگزار شد، وفاق ملی را از اولویت های ضروری جامعه دانست و بر نقش آن در تولید قدرت ملی و تثبیت انسجام ملی در مسیر تمدن سازی تأکید کرد.

3 نوع وفاق را بشناسیم

استاد فلسفه سیاسی حوزه و دانشگاه با تأکید بر جایگاه کلیدی وفاق ملی در انقلاب اسلامی، ادامه داد: وفاق ملی فراتر از یک شعار سیاسی یا جناحی و نیز فراتر از یک قرارداد یا تفاهم اجتماعی است و در تجربه انقلاب سیاسی، سه نوع وفاق وجود دارد.

مهاجرنیا گفت: نخستین وفاق، وفاق انقلابی است که این نوع وفاق در دوران نهضت اسلامی، به ویژه در آستانه پیروزی انقلاب و شکل گیری نظام اسلامی رخ داد. در این دوره، اکثریت ملت ایران در برابر نظام فاسد شاهنشاهی متحد شدند و بیش از 98 درصد مردم به جمهوری اسلامی رأی دادند. روشن است که چنین اجماعی بر محور انقلاب شکل گرفته بود. در این میان، اقلیت های مختلف دینی، قومی، و حتی کسانی که پیش تر وفادار به رژیم شاهنشاهی بودند، حضور داشتند.

وی اضافه کرد: دومین وفاق، وفاق بر محور ارزش های اسلامی است که در این مرحله، اکثریت معتقدان، پیوند قلبی خود را با ارزش های اسلامی ابراز کردند و بر این مبنا متحد شدند.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی تصریح کرد: سومین وفاق، وفاق ملی است که این نوع وفاق پس از پیروزی انقلاب و تثبیت حاکمیت دینی در نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران پدید آمد. در این مرحله، محور اتحاد فراتر از دو محور پیشین بود. وفاق ملی نه تنها شامل انقلابیون یا مسلمانان می شود، بلکه همه کسانی را در بر می گیرد که به ارزش های اسلامی باور دارند، غیرمسلمانانی که جمهوری اسلامی را پذیرفته اند و حتی افرادی که به دلایل سیاسی یا منافع دیگر با این نظام سازگار شده اند. این اتحاد براساس منافع ملی استوار است.

وفاق ملی باید تبدیل به هویت ملی شود

مهاجرنیا در ادامه به آموزه های قرآن و سیره نبوی(ص) اشاره کرد و گفت: آیه 63 سوره انفال از «وفاق دینی» با عنوان الفت یاد می کند و در اهمیت آن می فرماید: الفت میان دل های مؤمنان تنها در حیطه قدرت الهی است. اما «اتفاق ملی» را پیامبر(ص) از طریق منشور مدینه با همه اهالی مدینه که شامل مسلمانان مهاجر مکّی و بومیان مدنی و سه طایفه بزرگ یهودی و قبایل مذهبی اطراف مدینه، امضا کرد.

رئیس اندیشکده مطالعات انقلاب اسلامی طلوع مهر با توجه به اهمیت و ضرورت اتفاق ملی، تصریح کرد: هدف از وفاق ملی، فراتر از دعواهای اصول گرایان و اصلاح طلبان است. این وفاق باید به «هویت ملی» تبدیل شود تا بتواند برای حاکمیت، قدرت ملی تولید کند. وفاق ملی باید بتواند یک زیست جهان متناسب با ارزش های انقلاب اسلامی ایجاد کند. در این زیست جهان حاکمیت و هویت دو عنصر اساسی هستند، حاکمیت به دنبال نظام سیاسی فعال با ساختاری کارآمد و ملتی فعال در سرزمینی آباد است و هویت در تکاپوی ترکیبی پویا میان اسلام، ملیت، قومیت، جنسیت، ایرانیت و زبان و نژاد است که در قانون اساسی همه آنها به رسمیت شناخته شده اند. وفاق ملی ایده همبستگی هویت ساز و قدرت آفرین است.

استاد حوزه و دانشگاه به آموزه های قرآنی درباره وحدت و الفت و وفاق اشاره کرد و گفت: پیام اتحادی قرآن این است: «وَاعْتَصِمُوا بحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» هم به اتحاد دعوت کرده و هم از تفرقه نهی کرده است. وحدت و الفت از منظر قرآن «نعمت الهی» محسوب می شود و از مسلمانان می خواهد که قدردان آن باشند و از تفرقه پرهیز کنند.

مهاجرنیا در بخش پایانی از سخنان خود، با اشاره به عوامل مختلفی که در گذشته سبب ایجاد کدورت ها و اختلافات در کشور شده است، اظهار کرد: با وفاق ملی هم قدرت ملی در اعمال حاکمیت افزایش می یابد و هم شرایط عبور از چالش های کنونی برای ساختن آینده و ایجاد تمدن اسلامی فراهم می شود.

انتهای پیام