نگاهی گذرا به نکات مثبت و منفی فیلم زودپز

تفاوتی که زودپز با دیگر کمدی های این اواخر سینما داشته است بازی خوب و به جای محسن تنابنده است، می توان گفت تنابنده به تنهایی بار نیمی از فیلم را به دوش می کشد و سکانس های خنده دار فیلم را او برای مخاطب فراهم می کند که از قابلیت های بازی اوست و در سکانس هایی که حضور دارد توجه مخاطب را کاملا برای خود می کند.

البته نباید از بازی نوید محمدزاده نیز غافل شد، محمدزاده تا حدودی توانست با بازی نقش «شاهین» در زودپز بعد تازه ای بازیگری اش را به نمایش بگذارد؛ اما نکته قابل توجه این است که پختگی نقش های جدی محمدزاده در این نقش دیده نمی شد.

در کنار بازی خوب تنابنده می توان طراحی و اجرای صحنه و حتی گریم را از نقاط مثبت فیلم دانست؛ طراحی صحنه توانسته است فضای مورد نیاز داستان را بازآفرینی کرده و قسمت هایی از جنگ را برای مخاطبان تصویرسازی کند. مکان ها و جزئیات صحنه به گونه ای طراحی شده اند که هم واقعی و هم داستانی به نظر می رسند.

گریم شخصیت ها نیز به ویژه در انتقال ویژگی های شخصیتی و موقعیتی آن ها بسیار موفق عمل کرده است. گریم تنابنده و محمدزاده به گونه ای طراحی شده که ضمن حفظ اصالت، حال و هوای طنز موقعیت را نیز تقویت می کند.

فیلمنامه روی ایده ای ساده شکل گرفته است که با پرداخت بهتر می توانست فیلمی قوی تر ساخته و اکران شود که متاسفانه در برخی از سکانس ها انسجام داستان به یک باره از بین می رود و مخاطب با وجود این عدم انسجام در برخی از سکانس ها دچار سردرگمی می شود، به عنوان مثال در صحنه بیمارستان به یک باره از فضای کمدی داستان وارد دراماتیک می شویم و کارگردان تلاش دارد در همین سکانس جنگ را نیز محکوم کند که باورپذیر نیست و شکلی کلیشه ای دارد.

از دیگر نکات مثبت فیلم می توان به صداگذاری خوب و حتی جلوه های ویژه اشاره کرد. البته سینمای ایران برای واقعی تر شدن جلوه های ویژه تصویری نیاز به آزمون و خطای بیشتری دارد و کارگردانانی که از این ویژگی در آثار خود استفاده می کنند، فرصت را برای پیشرفت فراهم می کنند.

در کنار تمام موارد گفته شده که تنها نکات مثبت این فیلم بود باید از بازی دیگر بازیگران فیلم انتقاد کرد، چراکه کارگردان نیز به غیر از زوج بازیگر توانسته است از دیگر بازیگران بازی مناسبی را بگیرد. روزبه حصاری یکی از بازیگرانی است که در این فیلم نقد زیادی به بازی اش وارد است. البته این اتفاق می تواند به دلیل شخصیت پردازی ضعیف شخصیت های فیلم باشد که کمک خاصی به کمدی کار نمی کند و همانطور که گفته شد بار فیلم بر دوش دو شخصیت فیلم است.

نکته حائز اهمیت دیگر در این فیلم ساخت زوج محمدزاده و تنابنده است که در کنار هم ترکیبی جذاب را تشکیل داده اند و شاید در آینده ای نزدیک بیشتر به عنوان زوج سینمایی در سینما به همکاری بپردازند. در برخی از نقدهای فیلم نیز به این نکته اشاره شده بود که این زوج برگ برنده رامبد جوان در زودپز بوده اند.

در نهایت می توان گفت فیلم برای فروش گیشه فیلم مناسبی است اما مخاطب دغدغه مند سینما از رامبد جوان به عنوان کارگردانی که توانایی خلق آثاری جذاب و متفاوت را دارد انتظار آثاری قوی تر مخصوصا در حوزه کمدی است.

یادداشت از سماسادات علوی‎ مقدم- خبرنگار ایسنا

انتهای پیام