شاهکاری از یک سوپراستار افسانه ای

به گزارش ایسنا، «وینسنت ون گوگ» (1890 ـ 1853) یکی از مشهورترین هنرمندان تاریخ هنر غرب است. او یک نقاش پست امپرسیونیست هلندی بود که در زمان حیاتش مورد توجه قرار نگرفت اما پس از مرگش به یک سوپراستار افسانه ای تبدیل شد. داستان پرتلاطم زندگی او معروف است.

«ون گوگ»، «گوگن»، «سورا» و «سزان» همگی با امپرسیونیسم آغاز کردند. اگرچه آثار آن ها در نهایت به این جهت هنری تعلق نداشت، آن ها از اصول اولیه آن استفاده کردند: تصویری واقعی از صحنه های زندگی مدرن، استفاده از رنگ های سرزنده و طبیعی، استفاده از ضربه های پویا قلم مو که در آن رنگ ها مخلوط نمی شوند و اولویت دادن بازی نور بر جزئیات تصویر. با این حال، تفاوت هایی وجود داشت که بر اساس آن ها نقاشی های آن ها را نمی توان به امپرسیونیسم نسبت داد.

بسیاری از نقاشی های «ون گوگ» همچون «شب پرستاره» (1889) و «زنبق» (1899) به نمادهای فرهنگ غرب تبدیل شده اند. یکی دیگر از شاهکارهای سال 1889 که سال پرباری در کارنامه هنری «ون گوگ» بود، «گندم زار و سروها» است که اکنون در گالری ملی در لندن واقع در انگلستان قرار دارد.

«گندم زار و سروها» یک نقاشی منظره است که با رنگ روغن روی بومی به ابعاد 72.1 × 90.9 سانتی متر خلق شده است. این نقاشی منظره ای از منطقه «پروانس» در جنوب شرقی فرانسه با نمادهای معمولی این منطقه مانند درختان سرو، بوته زیتون، مزرعه گندم و کوه را به تصویر می کشد.

مزرعه طلایی گندم بر پیش زمینه نقاشی غالب است. «ون گوگ» مزرعه گندم را با انواع رنگ های زرد رنگ آمیزی کرده است تا رنگ روشن گیاهان را شبیه سازی کند. ضربات قلم موی عمودی مکرر نشان دهنده از ساقه های گندم است در حالی که ضربات قلم موی مورب نشان دهنده سر پر از دانه گندم است. دو جهت متضاد ضربات قلم مو یک بافت لایه ای در سراسر مزرعه ایجاد می کنند که نشان دهنده یک حرکت بر اثر نسیم وزش است.

سطح میانی ترکیب بندی این تابلو نقاشی تحت سلطه دو دسته از گیاهان است. دو سرو بلند به سمت راست به چشم می خورند و یک بوته تنومند زیتون نیز در سمت چپ دیده می شود. درختان سرو با رنگ سبز پررنگ و با خطوط تیره ضخیم رنگ آمیزی شده اند.

در وسط زمین سمت چپ، بوته تنومند زیتون وجود دارد. ون گوگ بوته زیتون را با سمفونی سبز و آبی رنگ می کند. بوته زیتون تقریباً از هر نظری نقطه مقابل درختان سرو است. بدنه ای کوتاه، پهن و رنگ پریده با ضربات قلم موی چند جهته دارد، در حالی که درختان دارای بدنه ای بلند، نازک و پررنگ با ضربات قلم مو تک جهته هستند.

آسمان ابری و کوه های آلپیلس نیز بر پس زمینه غالب هستند. ابرها با لبه های تار و استفاده زیاد از سایه های سفید متعدد عجیب تر به نظر می رسند، در حالی که کوه ها با لبه های تیز و سایه های یکنواخت تر، سخت تر و خشن تر به نظر می رسند.

«گندم زار با سرو»، منظره ای ناب است که هیچ انسان یا حیوانی در این صحنه وجود ندارد. برخی از بینندگان ممکن است آن را کسل کننده بدانند، اما بیشتر بینندگان باید بتوانند انرژی را در سراسر صحنه ببینند و احساس کنند. باد گرمی در سراسر مناظر می وزد و ابرها را به شکل الگوهای موزون در می آورد و درختان، بوته ها و مزارع را تکان می دهد.

«وینسنت ون گوگ» ـ نقاش نامدار هلندی ـ اکنون به عنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان پست امپرسیونیسم شناخته می شود. او در 30 مارس 1853 در ایالت برابانت هلند نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. برخی از مشهورترین کارهای او در سه سال پایانی عمرش خلق شدند.

با اینکه او گاهی در دوران کودکی طراحی می کرد، اما استعداد هنری او تا حد زیادی تا سن 27 سالگی کشف نشده باقی مانده بود.

در این زمینه بیشتر بخوانید:

«ون گوگ» را با 10 نقاشی بشناسید

همه گل هایی که «ون گوگ» کشید

چرا همه «ون گوگ» را می شناسند؟

امروزه این هنرمند هلندی را برای سبک منحصربفردی می شناسیم که در خلق تابلوهای نقاشی خیره کننده اش به کار می برد. حالا تشخیص منظره های چشم نواز، پرتره های تاثیرگذار و طبیعت های بی جان سرزنده ای که با استفاده از رنگ های ضخیم، ضربات قلم مو سریع و ترکیب رنگ با نشاط او خلق شده اند، کار دشواری نیست. البته آثار هنری «ون گوگ» از همان ابتدا این ویژگی های مشخص را شامل نمی شدند و سبک ویژه او به مرور زمان و در طول مراحلی متفاوت زندگی کوتاه او شکل گرفت.

«ون گوگ» یک روز در اتاقی در مهمانخانه ای واقع در شهر «اور سور اواز» از خواب برخاست و به روال هر روز با بومی در دست برای نقاشی کردن از مهمانخانه خارج شد. همان شب با زخمی کشنده ناشی از شلیک گلوله به مهمانخانه بازگشت و دو روز بعد یعنی در 29 جولای 1890 درگذشت.

انتهای پیام