می خواهند با پزشکیان چه کنند؟ / اقتصاددان و حقوقدانی با نظرات نامحترم!

سرویس سیاست مشرق _ چند روز قبل بود که یک اقتصاددان نهادگرا و از چهره های نزدیک به جریان چپ پیشنهاد عجیبی به رئیس جمهور پزشکیان داد.

"حسین راغفر" که گفته می شود مشاور انتخاباتی پزشکیان نیز بوده اما امروز به دلایلی از وی دور شده است؛ در مصاحبه با انصاف نیوز پیرامون مسائل اقتصادی اظهار کرده است: من به ایشان (پزشکیان) گفتم که دولت کاره ای نیست. باید با رهبری نظام مذاکره و ایشان را قانع کنی که برای اداره کشور راهی جز خروج نظامیان، بنیادها، موسسات متعلق به ائمه جمعه و… از اقتصاد نیست. [1]

در واقع، مخاطبی که به امید خوانش راهکارهای اقتصادی مشغول خواندن مصاحبه راغفر بود اما به ناگاه می دید که او انگشتش را به سمت بیت رهبری دراز کرده و خواستار گفت وگو یا به عبارت بهتر، چالش رئیس جمهور با رهبری می شود.

قضیه بسیار عجیب بود و تأملاتی را نزد اهل فن ایجاد کرد.

اما این پایان قضیه نبود...

محمود علیزاده طباطبایی، حقوقدان معروف و فردی که بیشتر با وکالت خانواده مرحوم هاشمی شناخته می شود اخیرا با روزنامه اعتماد گفت وگو کرده و طی آن درباره قانون عفاف و حجاب اظهار کرده است: در مورد قانون حجاب و عفاف که اخیرا باعث بروز دیدگاه های متفاوتی میان دولت و مجلس شده است، 4 راهکار پیش بینی شده است. در مرحله نخست دولت مطابق اصل 112 قانون اساسی می تواند این موضوع را طی نامه ای به رهبری به مجمع تشخیص مصلحت نظام بکشاند و درخواست کند که قانون بنا به این دلیل که برخلاف حقوق اساسی ملت، مصالح عمومی و منافع ملی است از دستور کار اجرا خارج شود. مجمع هم از رهبر انقلاب کسب تکلیف کرده و تصمیم نهایی را اتخاذ می کند.

او تصریح کرده است: مجمع مصلحت نظام برای حل معضلاتی ورود می کند که از طرق عادی و قانونی قابل حل نیست. امروز رییس جمهور اعلام می کند این قانون با وضعیت فعلی در راستای مصالح عمومی کشور نیست. دولت می داند اجرای این قانون پیامدهای بدی برای کشور دارد. موضوع را می تواند به رهبری منعکس کند و رهبری با مشورت مجمع تشخیص مصلحت نظام، تصمیم به تعلیق اجرای قانون بگیرد. [2]

بدین قرار شاهد دومین دعوت پزشکیان به ایجاد چالش بوسیله رهبری نظام هستیم!

چالشی که البته مشوّقانش در اطراف رئیس جمهور جدید هستند...

اینکه عده ای از بام تا شام بیخ گوش پزشکیان نجوا کنند که درباره هر مسئله ریز و درشتی به سمت رهبری نظام برود؛ یک نادانی بزرگ و یا شاید هم بدخواهی بزرگ است.

نادانی یا بدخواهی دردآوری که البته باید گفت هیچکس جز شخص رئیس جمهور پزشکیان نمی تواند مقابل آن بایستد.

البته پزشکیان تاکنون در قضایایی مثل کابینه، منابع صندوق توسعه ملی و اصرار بر انتصاب ظریف عملا متوسل به دامان رهبری شده است اما می شود از این قضایا عبور کرد و آنها را به حساب های دیگری گذاشت.

لکن ادامه یافتن این مسئله و التجا بردن به رهبری در هر امری؛ نه مصلحت است و شرط ریاست جمهوری!

چه اگر قرار بود مهامّ مسائل کشور به دست رهبری حل شود پس اساسا چه حاجت به ریاست جمهوری و انتخابات؟

ما البته از غور در بخش بدخواهی این ماجرا می گذریم و فعلا بنا را بر این فرض می کنیم که پزشکیان عزمی برای توجه به این وسوسه ها ندارد و قصد دارد یک رئیس جمهور استاندارد باشد.

لکن آینده بیشتر مشخص خواهد کرد که رئیس جمهور پزشکیان چه سمت و سویی را برگزیده و قصد دارد آینده دولتش در پایان چهار سال آینده را چطور ترسیم کند؟

طبعا با روی خوش نشان دادن به صاحبان چنین توصیه های چالش برانگیزی؛ دولت نوپای پزشکیان رَه به ناکجا خواهد برد.

مگر اینکه رئیس جمهور پزشکیان موضع محکمی در مقابل اینان اتخاذ کند و به مردم و نظام اسلامی این اطمینان را بدهد که می خواهد در چارچوب اختیارات خودش و بدون چالش سازی کار کند.

***

1_mshrgh.ir/1665329

2_https://www.etemadonline.com/tiny/news-687310