کمبود جهانی خدمات درمانی برای مبتلایان به افسردگی

به گزارش ایسنا، این مطالعه شامل متخصصانی از دانشگاه واشنگتن، سازمان جهانی بهداشت و دانشگاه هاروارد بود و در نشریه «The Lancet Psychiatry» منتشر شد.

متخصصان دریافتند 70 درصد استرالیایی هایی که مبتلا به اختلال افسردگی اساسی (حاد) هستند، حتی حداقل درمان لازم را دریافت نمی کنند.

دکتر «دامیان سانتومائورو» از دانشکده بهداشت عمومی UQ و مرکز تحقیقات سلامت روان کوئینزلند گفت هدف از انجام این مطالعه این بود که بفهمیم چه تعداد از افراد مبتلا به اختلالات افسردگی در سراسر جهان از مراقبت کافی برخوردارند.

دکتر سانتومائورو گفت: در سال 2021 میلادی 30 درصد از استرالیایی های مبتلا به اختلال افسردگی اساسی حداقل درمان کافی را دریافت کردند.

وی افزود: مناطق پردرآمد، بالاترین نرخ درمان مناسب بهداشت روانی را نشان دادند اما هنوز بسیار پایین با نرخ 27 درصد و تنها هفت کشور دارای نرخ های بیش از 30 درصد بودند.

حداقل درمان کافی برای اختلالات افسردگی اساسی به صورت حداقل یک ماه مصرف دارو در کنار چهار مراجعه به پزشک یا هشت جلسه با یک متخصص تعریف می شود.

در این مطالعه همچنین معلوم شد در 90 کشور، درمان کافی کمتر از 5 درصد است.

دکتر سانتومائورو گفت: در سطح جهان، تنها 9 درصد از افراد مبتلا به اختلالات افسردگی، حداقل درمان لازم را دریافت کردند.

وی خاطر نشان کرد: تفاوت جنسیتی کمی وجود داشت و زنان (10.2 درصد) نسبت به مردان (7.2 درصد) نرخ بیشتری داشتند.

در همین حال، پروفسور «هاروی وایتفورد»، روانپزشک در این باره گفت: بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی به مراقبت هایی حتی بیشتر از حداقل درمان کافی نیاز دارند.

پروفسور وایتفورد افزود: درمان های موثر در دسترس هستند و با درمان مناسب، افراد می توانند به طور کامل بهبود یابند.

وی در ادامه گفت: بدون درمان، رنج و آسیب ناشی از افسردگی می تواند طولانی شود و بر روابط، کار و تحصیل افراد تأثیر منفی بگذارد.

این متخصص گفت: در تأمین مالی و ارزیابی سلامت روان، ما باید بر کیفیت و مدت درمان و همچنین اندازه گیری دسترسی به مراقبت، تمرکز کنیم.

به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، دکتر سانتومائورو گفت این یافته ها از برنامه اقدام جامع سلامت روان 2013-2030 سازمان جهانی بهداشت حمایت می کند که هدف آن، افزایش حداقل 50 درصدی پوشش خدمات سلامت روان تا سال 2030 میلادی است.

دکتر سانتومائورو گفت: برجسته کردن مکان ها و گروه های جمعیتی که کمترین نرخ درمان را دارند، می تواند اولویت بندی مناطق برای مداخله و تخصیص منابع را تسهیل کند.

به گفته وی، داده ها مبنایی برای ردیابی پیشرفت به منظور بهبود درمان اختلالات افسردگی اساسی، فراهم می کند.

انتهای پیام