مهم ترین حوزه های عفت چیست؟

صاحب تفسیر مشکاة گفت: عفت به معنای مهارت کامل انسان در مهار نفس است. از میان تمام عفت ها، عفت شکم و عفت غرائز جنسی دو توانمندی مهم، دشوار و کارآمد است.

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، محمدعلی انصاری، صاحب تفسیر مشکاة و مفسر قرآن کریم، در نشست مجازی که امروز 13 آبان ماه، با موضوع «حوزه های عفت» برگزار شد، اظهار کرد: عفت به معنای مهارت کامل انسان در مهار نفس است. از میان تمام عفت ها، عفت شکم و عفت غرائز جنسی دو توانمندی مهم و دشوار و کارآمد است. پیامبر اکرم(ص) در این باره می فرماید: «أَحَبُّ الْعَفَافِ إِلَی اللهِ تَعَالَی عَفَافُ الْبَطْنِ وَ الْفَرْجِ؛ محبوب ترین عفت نزد خداوند تعالی، عفت شکم و غرائز جنسی است.»

وی بیان کرد: عفت بطن یعنی اینکه اولاً آدمی از هر راهی سرمایه عیش و نوش خود را فراهم نکند و ملتزم به حلال و حرام الهی باشد و بداند سرمایه اش از چه راهی کسب شده است و در چه راهی خرج می شود. عفت جنسی نیز بدین معناست که آدمی مانع از آن شود که کشش ها و چشش های غریزه نیرومند جنسی او را به ورطه خیانت و ارتکاب کارهای حرام بکشاند. شاید بتوان گفت بیشترین آسیبی که انسان ها در طول تاریخ خورده اند از غرائز جنسی شان بوده است.

انصاری ادامه داد: بنابراین این غریزه بسیار تعیین کننده است؛ یعنی همان طور که می تواند اسباب رشد و کمال انسان را فراهم کند، می تواند باعث سقوط و زوال آدمی گردد. اگر انسان این غریزه را در مجرای خودش به کار بندد و جریان دهد، لذت حلال می‎ برد و این لذت او را برای انجام کارهای مهم و دشوار یاری می رساند. انسان مؤمن و متدین، غیر از راهی که خداوند برای ارضای غریزه جنسی اش به او نشان داده، راه دیگری را طی نمی کند و می کوشد که حتی فکر زنا را از خود دور نگاه دارد.

این مفسر قرآن کریم تصریح کرد: راهکارهای متعددی برای حفظ عفت وجود دارد که یکی از آنها ذکر قلبی است و کارکرد ذکر قلبی در هر مرحله از حیات انسان متفاوت است و در وقت معصیت، عفت و پرهیز از گناه را به ارمغان می آورد؛ در وقت طاعت، انگیزه بخش است و مشوق، در وقت مصیبت، صبر را متبلور می کند و در هنگام نعمت از گردن کشی باز می دارد و گوهر شکر را در جان می نشاند. بنابراین برای حفظ عفت می توان از این راهکار استفاده نمود.

وی گفت: بحث نگاه و نظر، اولین زیرمجموعۀ مبحث عفاف و حجاب است که از پهنه کریمه وحی به بررسی آن می پردازیم، در آیه 31 سوره نور می خوانیم: «وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ؛ و به زنان با ایمان بگو چشم های خود را (از نگاه هوس آلود) فروگیرند.» در کلام عرب واژه «غَمْض» و «غَضّ» دو واژه شبیه به هم با بار معنایی متفاوت اند. «غَمْض» واژه ای است که کلمه «اِغْماض» از آن مشتق شده و به معنای نادیده گرفتن و بستن چشم است. اما آنچه اسلام بر آن تأکید ورزیده، «غَضّ ِبَصَر» است که به معنی کوتاه کردن و به اختیاردرآوردن است. نهی اسلام درباره نگاه تیز و گزنده و هوس آلود است و نگاهی برای ارتباط و مراودۀ معقول بدون آزار را شامل نمی شود.

انصاری ابراز کرد: به دلیل اینکه عمده تصورات ذهنی و قضاوت ها و اندیشه های ما برگرفته از تصاویر پیرامون ماست، اسلام بر کنترل دیدگاه افراد تکیه دارد. دیدگاه نقطه نظرهای فکری فرد است و درحقیقت پلی میان فکر و نگاه است. بی تردید نگاه آزاد و رها از هر قید و بند، نقطۀ آغاز هر انحراف و لغزش است و اگر کنترل شود، بسیاری از هرزه گی ها هم کنترل می شود. از نشانه های مردان و زنان با ایمان، نگاه عفیف آنان است؛ آنجا که باید بنگرند، می نگرند و آنجا که نباید بنگرند، نمی نگرند.

انتهای پیام

نظرات

captcha