فرازهایی از زندگی شهید سید ابراهیم شجیعی

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی و به نقل از روابط عمومی اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان رضوی، سید ابراهیم شجیعی در دومین روز از آبان ماه سال 1335 در روستای روئین از توابع شهرستان اسفراین در خانواده ای صمیمی به دنیا آمد، پدرش سیدرضا کارگر ساختمان بود و مادرش ام السلمه نام داشت، تا سوم راهنمایی درس خواند و سپس مشغول به کار شد.

در سال 1354 به خدمت سربازی رفت و آموزش چتربازی دید که به علت شکستگی از ناحیه پا حین پرش از هواپیما، باقیمانده دوران خدمت را در تدارکات پایگاه هوایی گذراند. سید ابراهیم از ابتدا دوست داشت خدمتگزار مردم باشد و برای مردم کار کند، دوست داشت قدرتی داشته باشد تا با معضلات اجتماعی مانند اعتیاد و قاچاق مواد مخدر مبارزه کند، بنابراین در این مسیر جوان ها را با حقایق دین مبین اسلام آشنا کرد، آن ها را به انس قرآن و نماز دعوت و خانواده را نیز به صبر و بردباری و صرفه جویی و کمک به محرومان توصیه می کرد.

بعد از پایان خدمت ازدواج کرد و ثمره این ازدواج چهار فرزند به نام های مهدی، زینب، سمیه و زهرا بود، زندگی مشترکش 10 سال بیشتر طول نکشید، بچه ها را دوست داشت و به آن ها احترام می گذاشت و می گفت: باید به بچه ها محبت کنیم. خودش نیز با خوش رفتاری و حوصله با کودکان بازی و آن ها را سرگرم می کرد.

در دوران قبل از پیروزی انقلاب در مبارزه علیه حکومت شاه حضور داشت، وی در سازمان دهی و سامان دادن به راهپیمایی های ضد رژیم حضور فعالانه داشت و دیگران را نیز به شرکت در آن دعوت می کرد. پدرش می گوید: در دوران انقلاب ساواک بارها او را دستگیر کرد.

بعد از انقلاب به عضویت کمیته انقلاب اسلامی اسفراین درآمد و در سال 1358 وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سبزوار شد، بعد از تولد فرزندش با سمت فرمانده گروهان، به کردستان و جبهه سرپل ذهاب رفت و مدت سه ماه در آنجا ماند، در تابستان 1360 فرماندهی عملیات سپاه اسفراین را برعهده گرفت و مدت یک سال و نیم در این پست انجام وظیفه کرد، دو بار به همراه خانواده مورد تهاجم منافقان و ضدانقلاب قرار گرفت، اما جان سالم به در برد.

در عملیات مسلم بن عقیل در جبهه سومار چهار دندان خود را از دست داد، در عملیات طریق القدس و  عملیات بیت المقدس شرکت کرد که در عملیات طریق القدس در جبهه بستان از ناحیه دست مجروح شد.

در 22 بهمن ماه سال 1362 بعد از به پایان بردن یک ماه آموزش فرماندهی، بار دیگر به جبهه رفت و در اسفندماه همان سال در عملیات خیبر شرکت کرد، در آبان ماه سال 1363 با سمت فرمانده گردان جبار در عملیات میمک شرکت کرد که از ناحیه سر و در عملیات بدر از ناحیه سینه و شش مجروح شد.

دکتر معالج یک سال استراحت برای او تجویز کرد، اما سید ابراهیم بعد از یک ماه دیگر راهی جبهه شد که در سال 1364 در منطقه عملیاتی والفجر 8 به درجه رفیع شهادت نائل آمد و پیکر مطهرش در گلزار شهدای سبزوار دفن شد.

انتهای پیام