خطاط هفت خط ایران

خداوند مهربان در دوازدهم اردیبهشت 1301 و در خطه سمیرم، نوزادی به محمدابراهیم فضائلی عطا کرد که او را حبیب الله نامیدند و در بزرگسالی به استادی خط و خوشنویسی شهره شد و آوازه نقش و نگار قلمش تا موزه مکه معظمه نیز رفت.

حبیب الله در خانه و فضایی رشد و نمو کرد که مملو از شوق علم اندوزی و کسب معنویت بود. او همواره شاهد ذوق و تلاش پدر برای خلق آثار هنری و علم اندوزی پدربزرگ، ملامحمدخان بود و از تدریس دایی خود، آخوند ملامحمدصادق، عالم، روحانی و مرجع احکام شرعی سمیرم و فرزند آخوند ملامحمدتقی مجتهد نیز بهره مند می شد.

حبیب الله فضای خانه و محل زندگی شان را این گونه توصیف می کند: «از زمانی که طفلی ممیز شدم، در شش یا هفت سالگی کارهای پدر را می نگریستم که چگونه با کاغذهای رنگی دسته های گل می ساخت و بلبلی کاغذین بر روی شاخه آن می نشاند... و می دیدم که چگونه قلم می تراشید و چگونه خود مرکب می سازد و می نویسد. دعاها و قطعات بزرگ و کوچک خطوط و سرمشق ها را با تسلط، صاف و زیبا می نگاشت... با رنگ های گوناگون که در سبدی داشت، صورت هایی از پنج تن و دیگر ائمه(ع) رسم و سپس رنگ آمیزی می کرد.

نمازها و تلاوت قرآن و زمزمه دعاهای او برایم دلنشین بود. پدر از طریق مکتب داری، نویسندگی و باغداری، هشت سر عائله خود را اداره می کرد. پدرم از مرحوم آخوند ملامحمدصادق برایم نقل می کرد که ایشان سفارش کرده بود پدرم من را برای تحصیل علوم دینی به اصفهان بفرستد. شاید اگر عمر پدرم کفایت کرده بود، این کار را می کرد؛ ولی او در حالی که من هنوز به تکلیف نرسیده بودم، در سال 1313 شمسی دار فانی را وداع گفت.»

به این ترتیب، حبیب الله پس از چند سال زندگی در سمیرم، رهسپار اصفهان شد و به تحصیل علوم دینی پرداخت؛ پس از آن تحصیل علوم جدید را نیز در برنامه خود قرار داد.

فعالیت ها و اقدامات استاد حبیب الله فضائلی

این استاد گران مایه فعالیت رسمی خود را در دبیرستان ها و دانشسراهای مقدماتی اصفهان شروع کرد و در سال 1358 پس از 30 سال خدمت صادقانه و عاشقانه بازنشسته شد.

او در سال 1343 برگزاری کلاس های آزاد خوشنویسی را شروع کرد و به تعلیم هنرجویان می پرداخت و در سال 1348 تحت پوشش و نظارت انجمن خوشنویسان مرکز قرار گرفت. نقش و اهمیت این کلاس ها به حدی بود که برخی از هنرجویان آن بعد ها خود استاد و هنرآموز انجمن خوشنویسان اصفهان شدند.

فضائلی تا سال 1375 شمسی به خلق آثار بسیار همچون کتیبه ها، لوحه ها و قطعات و تألیف و کتابت قرآن کریم مشغول بود. او در کتیبه نگاری بقاع متبرکه، اماکن وقفی، مساجد و متون مذهبی داخل و خارج از کشور شهرت فراوان داشت. آیاتی از سوره مبارکه یس که در بالای ضریح امام رضا(ع) نقش بسته و کتیبه های ضریح مبارک امام علی النقی(ع) و امام حسن عسگری(ع) قطعاتی است که استاد آن ها را با عشق به اهل بیت(ع) نوشت و خلق کرد. بعدها که شهرت استاد فضائلی گسترده تر شد، توفیق خطاطی های حرم مطهر امام حسین(ع)، حضرت زینب(س) و حضرت رقیه(س) را نیز به دست آورد.

کتابت و خطاطی قرآن کریم

استاد فضائلی همواره شروع ماه رمضان را زمان آغاز خلق آثار خود قرار می داد. او از اول رمضان، نگارش اولین آیه از آیات نوربخش قرآن را آغاز و پایان رمضان سال بعد، آخرین آیه را تمام می کرد و قرآنی به خط خود بر جای گذاشت که جلوه ای زیبا از ترکیب خط و دیانت آن استاد فرزانه است.

اوج هنر خوشنویسی استاد فضائلی در کتابت قرآن آشکار شد؛ زیرا هنگام نگارش آن، هفت نوع خط قرآنی را در برابر خود می گذاشت و با تفحص و دقت بسیار و الگوگیری از آن ها، آیات الهی را می نوشت، به طوری که ابتدای هر صفحه با آیه ای شروع و انتهای همان صفحه آیه ای کامل درج می شد.

حبیب خط ایران زمین هفت نوع خط معروف را با استادی تمام می نوشت. او در خطوط نسخ، ثلث، ریحان، محقق، توقیع، رقعه، نستعلیق، شکسته، دیوانی، حلبی، حنفی، کوفی و… مهارت داشت و بسیاری از شیوه های متروک در آموزش هایش زنده شد؛ از این رو به خطاط هفت خط شهرت یافت.

این استاد فرزانه سرانجام در روز دوشنبه، 12 آبان 1376 شمسی، مطابق با دوم رجب و مقارن با شهادت امام علی النقی(ع)، پس از عمری جهد و تلاش برای ارتقای جایگاه معنوی خوشنویسی، دعوت حق را لبیک گفت و به دیار باقی شتافت.

مراسم گرامیداشت بیست وهفتمین سالگرد ارتحال این استاد بزرگوار نیز جمعه گذشته، 11 آبان ماه با حضور شهاب الدین شهیدانی، مؤلف کتاب «حبیب قلم» و جمع کثیری از هنرمندان اصفهان با همکاری آرامستان باغ رضوان و به همت هیئت کتاب الثقلین، در جوار مزار این هنرمند فقید واقع در قطعه نام آوران باغ رضوان برگزار شد.

الهه سادات بدیع زادگان

انتهای پیام