پایه وفاق ایجاد حس اعتماد عمومی است

اکبر ظریفی در گفت و گو با ایسنا، با بیان این که صحبت از وفاق در هر ساختار اجتماعی_ سیاسی به معنی وجود مشکل و وضعیت نامطلوب است و این وضعیت نامطلوب می تواند چالش های بزرگ، مسایل گوناگون و ابهامات موضوعی داشته باشد، اظهارکرد: وفاق در ساختاری مطرح می شود و شکل می گیرد که لازم است تمام انرژی های خود را به کار بگیرند تا شرایطی را که نامطلوب تشخیص داده است، پشت سر بگذارد.

وی خاطرنشان کرد: در شرایط کنونی سرزمین ما کارشناسانی تشخیص داده اند که در وضعیت نامطلوبی به سر می بریم و نیاز است که هر آن که در ساختار وجود دارد پای کار آید تا باعث شود این ابر چالش و ابهام و شرایط نامطلوب با وفاق پشت سر گذاشته شود؛ اگر وارد فرایند حل مساله شویم نیز باید برنامه ای برای برون رفت تنظیم کنیم و از این رو راه حل مسئله وفاق تشخیص داده شد.

این فعال فرهنگی_ رسانه ای با اشاره به این که در ساختارهای توسعه مند صحبت از طرح وفاق وجود ندارد، یادآوری کرد: در عرصه فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ساختارهای توسعه مند مبحث طرح شده ای به نام وفاق نمی بینید و این به دلیل این است که ساختارهای توسعه مند داری وفاق هستند که به مرحله عدم لزوم طرح وفاق رسیده اند.

وی متذکر شد: در شرایط ورود به وفاق ساختار (حاکمیت) و بافت اجتماعی (مردم) باید شرایط، وظایف و مسئولیت هایی را بپذیرند تا این برنامه به دلیل شرایط حساس به شکلی دقیق و درست اجرا شود.

ظریفی با بیان این که وقتی در ساختاری از بحران و چالش نام برده می شود یعنی وضعیت موجود آن حساس است، تاکید کرد: از این رو برنامه ای که تدوین می شود باید فوق العاده دقیق باشد تا تمام انرژی ها را بکار بگیرد و اعضای آن نیز با یکدیگر همیار و همکار باشند.

وی خاطرنشان کرد: در شرایط وفاق دو بخش بزرگ ساختار و بافت اجتماعی رو به روی همدیگر قرار دارند. وظیفه ساختار در هنگام وفاق جذب همه انرژی های موجود و تعیین و تبیین وظایف و مسئولیت هایی واضح و روشن برای بافت اجتماعی است زیرا براساس وظایف و مسئولیت هایی که ساختار تعیین میکند، مسئولیت بافت اجتماعی تعریف میشود.

این فعال فرهنگی_ رسانه ای با بیان این که مسئولیت های ساختار هرچه برای بافت اجتماعی واقعی تر باشد وفاق به شکلی بهتر صورت می گیرد، توضیح داد: ساختار باید مساله مشترک خود با بافت اجتماعی را تبیین کند تا وفاق صورت بگیرد زیرا فقط وقتی که مسئله دو بخش ساختار و بافت مشترک باشد تلاش برای حل مساله از هر دو وجه به قدرتمندانه ترین شکل صورت میگیرد و این روند طبیعی است زیرا هر دو تلاش دارند مساله مشترک خود را به خردمندانه ترین شکل ممکن حل کنند و همه انرژی ها را به کار بگیرند تا زودتر و دقیق تر مساله تشخیص داده شود و راه حل آن ارایه شود و پس از آن حل شود.

او در پاسخ به ایران پرسش که در ایران کنونی وفاق قرار است میان چه بخش هایی صورت بگیرد، بیان کرد: شعار وفاق از طرف دولت جدید تشخیص و بیان شده است زیرا هم اکنون گرفتاری ها و بحران هایی وجود دارد و راه حل دولت برای خروج از این وضعیت نامطلوب ایجاد وفاق است.

ظریفی با طرح این پرسش که در مسئله وفاق قرار است چالش کدام یک از دو بخش ساختار یا بافت اجتماعی حل شود، گفت: چالش موقعی چالش نام می گیرد که مساله عموم مردم باشد. مساله ساختار اگر چیزی به جز حل مساله بافت اجتماعی یا مردم باشد اصلا نباید طرح شود زیرا دولت ها باید مشکلات مردم را حل کنند.

وی افزود: یک شرایط بحرانی ما را وفاق لازم می کند. بنابراین دولت باید برای اجرای وفاق برنامه ای دقیق داشته باشد.

این فعال فرهنگی_ رسانه ای با بیان این که توافق ساختار و بافت اجتماعی بر اساس شاخص ها، از الزامات وفاق است و باید همیشگی باشد، توضیح داد: تعامل یعنی راه های همکاری، همیاری و هماهنگی بین ساختار و بافت اجتماعی همیشه زنده نگه داشته شود و شفاف و صادقانه باشد وقتی این عمل اجرایی می شود دچار بحران اساسی نمی شویم.

او با بیان این که ایراد ساختار سازمانی هرچه دقیق تر و سریع تر تشخیص داده شود حرکت آن، بافت اجتماعی را از بحران دور می کند، تاکید کرد: تعامل بایسته بین ساختار و بافت اجتماعی این است که ساختار برای مسایلی که در بافت اجتماعی ایجاد می شود دقیق، سریع و صریح راه حل ایجاد کند تا نگذارد یک ایراد حل نشده باعث ایجاد مشکلات دیگری شود.

ظریفی با تاکید بر این که این مسئله باید دقیق تشخیص داده شود که چه چیزهایی وجود داشته که شرایط را بحرانی کرده و باعث شده اتفاقاتی رخ دهد که پس از آن ها تشخیص داده شد دچار وضع نامطلوب هستیم، افزود: در دوره نیاز به ایجاد وفاق ابتدا باید عامل ایجاد بحران و وضعیت نامطلوب تشخیص داده شود و ساختار نیز پس از تشخیص دقیق مساله باید برنامه ای برای حل آن تدوین کند.

وی ادامه داد: وفاق صورت میگیرد تا مسئله و بحرانی که بیشتر مردم با آن مواجه هستند، رفع شود. در اجرای وفاق نیز بخش بزرگ و اصلی ماجرا مردم هستند و مردم را نیز هیچ کس نمی تواند مورد ارزیابی قرار دهد زیرا باید به آنچه که برای بیشتر مردم مساله است پرداخته شود تا بتوانیم شرایط را از وضعیت نامطلوب به وضعیتی مطلوب تغییر دهیم.

این فعال فرهنگی_ رسانه ای با تاکید بر این که ساختار بدون ارتباط ماهیتی با بافت اجتماعی نمی تواند مساله مردم را تشخیص دهد، اضافه کرد: حتما باید پیوند ارگانیک بین ساختار و بافت اجتماعی وجود داشته باشد تا مساله بیشتر مردم با بررسی های لازم دقیق تشخیص داده شود و به نتیجه ای رضایت بخش برسد.

او با اشاره به این که در دوره وفاق طرف اصلی قضیه بیشتر مردم هستند، گفت: از این رو دولت باید وضعیت موجود را پایش کند تا پس از آن دریابد این بحرانی که وجود دارد و این وضعیت نامطلوب در بافت اجتماعی از چیست و بیشتر مردم چه چیز را مشکل خود می دانند.

ظریفی متذکر کرد: در دوره وفاق دولت مسئولیت سنگینی در شناسایی دقیق برنامه دارد و متقابلا مسئولیت بافت اجتماعی نیز در این شرایط اعتماد به دولت است.

وی با بیان این که اعتماد به ساختار هنگامی به وجود می آید که بخش بزرگی از بافت اجتماعی یک کشور به این مرحله برسند که ساختار مسئله آن ها را درست می بیند و تشخیص داده است، متذکر شد: اگر فضای بی اعتمادی به ساختار در بافت اجتماعی غالب شود هر طرحی که ارایه می شود با بی اعتمادی و واکنش منفی روبه رو می شود. از این رو ابتدا حس اعتماد باید برگشته شود.

این فعال فرهنگی_ رسانه ای با تاکید بر این که پایه وفاق ایجاد حس اعتماد عمومی است، بیان کرد: باید بافت اجتماعی ساختار را قبول کند تا مسئولیت های طرح شده آن را برای خود بپذیرد.

او با تاکید بر این که برنامه و مسئولیت ساختار برای جلب اعتماد بافت اجتماعی برخورد صادقانه پای کار است، گفت: با برخورد صادقانه بافت اجتماعی تشخیص می دهد که ساختار می خواهد مشکلات را حل کند، پس در گرفتاری و سختی صبر پیشه می کند زیرا می داند نتیجه کار خوب خواهد بود.

ظریفی با تاکید بر این که پایه آغاز کار وفاق بازگشت اعتماد مردم است، بیان کرد: ساختار باید صادقانه راه ها را تشخیص دهد و نشان دهد به نقطه درست برمیگردد و پس از آن است که ساختار میتواند وارد فرآیند اجرای وفاق شود.

وی با بیان این که در شرایط وفاق ساختار در هنگام اشتباه نیز مسیر خطا را می پذیرد و صادقانه مسیری که باعث بی اعتمادی بافت اجتماعی شده است را برمی گردد، افزود: ساختار در وفاق صادقانه نظر مردم را ملاحظه میکند و تببین میکند که مسیر اشتباه بوده و بهترین راه برای اصلاح اشتباه کمک مردم است تا از مسیر خطا برگردد. بافت اجتماعی نیز هنگاهی که صداقت ساختار را تشخیص دهد این اعتماد برمی گردد.

او با اشاره به اینکه وقتی تمام شرایط درست و روبه راه است یعنی در وفاق هستیم و نیاز به طرح آن نیست، خاطرنشان کرد: در ابتدای انقلاب جمهوری اسلامی ایران که ساختار تغییر کرد بافت اجتماعی پای ساختار جدید ایستادگی کرد پس وفاق وجود داشت. در جنگ تحمیلی نیز با وجود این که شرایط مطلوبی وجود نداشت اما وفاق، اتحاد و یکپارچگی وجود داشت، پس در جنگ تحمیلی نیز بحران وجود نداشت.

این فعال فرهنگی_ رسانه ای با اعتقاد به این که جنگ تحمیلی نیز با وجود شرایط نامطلوب به دلیل وفاق، اتحاد مردم بحران تلقی نمی شود، گفت: جنگ به خودی خود در شرایطی که جامعه در وفاق است بحران خانمان براندازی نیست زیرا جامعه متحد و مشترک در جنگ نیز ایستادگی می کنند.

او با اشاره به این که در جنگ جهانی دوم و جریان انقلاب مشروطه به دلیل بحران وفاق ایجاد شده بود، ادامه داد: در جریان انقلاب 57 و در جریان ملی شدن نفت نیز در سال 1339 وفاق اتفاق افتاد که بحران ها پشت سر گذاشته شدند.

او با بیان این که وفاق به معنای وجود ارتباط ماهیتی بین ساختار و بافت اجتماعی است، بیان کرد: وقتی مسئولیت های ساختار روشن و مقبول و مورد اعتماد بافت اجتماعی است، پس وفاق وجود دارد.

وی یادآوری کرد: وقتی که تعامل و ارتباط ماهیتی ساختار با بافت اجتماعی که لازم و ضروری است بهم می خورد، وضعیت از مطلوب به نامطلوب تغییر می کند و دوباره وفاق باید مطرح شود.

انتهای پیام