درباره قبیله قساوت و جنایت

به گزارش ایسنا، علی اکبر ولایتی در یادداشتی نوشت: یاد و خاطره مجاهد نستوه، سید مقاومت، شهید سید حسن نصرالله  و دیگر همرزمان و فرماندهان بزرگ در فلسطین، لبنان و کل جبهه مقاومت را که به دست رژیم جنایتکار صهیونیستی به شهادت رسیده اند گرامی می دارم و برای آنها غفران الهی را آرزومندم.  شهید سید حسن نصرالله یک فرمانده بی نظیر بود که عمر با برکت خویش را در راه اعتلای اهداف اسلامی و مبارزه با رژیم صهیونیستی و دفاع از مردم مظلوم فلسطین صرف کرد.

در این روزهای سخت متأسفانه استمرار جنایات هولناک رژیم صهیونیستی در غزه و لبنان، قلب هر انسانی را آزرده می سازد.

جنایات این رژیم در کشتار مردم بی دفاع و مظلوم غزه و لبنان مسأله مهمی است که هیچ انسان آزاده ای نمی تواند نسبت به آن بی تفاوت باشد.

وظیفه ما به عنوان مسلمان، رساندن فریاد مظلومانه مردم فلسطین و لبنان به دنیاست. متأسفانه شاهدیم که چگونه سازمان های بین المللی و برخی کشورها در برابر جنایات رژیم صهیونیستی سکوت کرده اند.

دشمنان و حامیان این رژیم سفاک باید بدانند که جمهوری اسلامی ایران به عنوان محور اصلی جبهه مقاومت در کمک و حمایت از مردم بی دفاع فلسطین و لبنان از هیچ کمکی دریغ نخواهد کرد و با یاری خداوند متعال رژیم صهیونیستی که امروز در بدترین شرایط خود به سر می برد، سزای این جنایات بی رحمانه اش را خواهد دید.

متأسفانه امروزه به خاطر فقدان ایمان در بسیاری از رؤسا و حاکمان کشورهای غربیِ حامی رژیم صهیونیستی و صرفاً تکیه بر عِلم بدون اعتقاد، بیش از هر زمان دیگری در تاریخ جهان، ظلم تعمیم یافته و هر اقدام ظالمانه ای مباح تلقی می شود و به کمک شیپور تبلیغات غربی، «معروف» را «منکر» و «منکر» را «معروف» جلوه می دهند.

امروز وظیفه عالمان و استادان و مدیران دانشگاه ها و مراکز علمی سنگین تر از گذشته است. زمانی که تمدن اسلامی در اوج خود بود، بزرگمردی چون خواجه نظام الملک طوسی در مقام صدارت «آلپ ارسلان» و «ملکشاه سلجوقی» و با مدیریت بر رُبع مَسکون که از کاشغر تا حلب ادامه داشت، از ایران عزیز و بزرگ در حدود 30 سال، کشوری ساخته بود که مورد بُهت و حیرت حاسدان و دشمنان بود و در سال 463 هجری، «بیزانس» (روم شرقی) را در نبرد «مَلازگَرد» در هم شکست و آوازه شهرت فرهنگ و تمدن اسلامی را تا نزدیک شرق و مرکز اروپا گسترش داد.

در هیچ یک از ادوار اسلامی به خاطر تفاوت نژاد و مذهب، هیچ قتل عامی مشاهده نشد و سایه عدالت اسلامی و عطوفت مسلمانان بر همه جا گسترده بود. در تاریخ اسلام هیچگاه قتل عام یهودی و مسیحی و زرتشتی و سایر ادیان را شاهد نبودیم ولی به گواه تاریخ در اروپای مدعی تمدن از حدود هزار سال پیش تا کنون 19 بار در کشورهای اروپایی، یهودی کشی اتفاق افتاده که یک بار آن، 900 نفر یهودی را در «استراسبورگ فرانسه» به تیرهایی چوبی بستند و  زنده زنده آتش زدند.

برای اینکه تفاوت شرق و غرب، اسلام و غیر اسلام را بدانیم این نکته قابل تأمل است که بعضی از فلاسفه مشهور یونان معتقد بودند که: «انسان ها دو دسته هستند یا یونانی اند یا وحشی (بربر).»
نقش تمدن اسلامی با تحقیقاتی که پژوهشگران انجام داده اند بیشتر و زیربنایی تر از تمدن غربی است.

پایه گذار فلسفه درست، معلم ثانی «ابونصر فارابی» و بنیانگذار مقولات کلی در فلسفه «شیخ الرئیس ابوعلی سینا» بود و تا زمانی که شفای ابن سینا ترجمه نشده بود، اصلاً بزرگان فلسفه غرب از مقولات کلی هیچ تصوری نداشتند.

کسی که قطب شمال را کشف کرد، «ابن رُسته اصفهانی» در قرن سوم بود که از اروپا، به تعبیر امروز کاروان مسافر تنظیم می کرد و برای سیر و سیاحت به «قطب شمال» یا «منطقه ظلمات در زمستان» می برد. 
در جغرافیا «ابن ادریس» در «جزیره کُرسِ فرانسه» مستقر بود و در نحوه دستیابی به راه های دریایی آنها را راهنمایی می کرد.

اولین کسی که دماغه امیدنیک را کشف کرد «احمد ابن ماجد» مسلمان شیعه مستقر در دریای احمر بود که پرتغالی ها با راهنمایی او توانستند آفریقا را دور زده و به شرق آسیا برسند.

«سلیمان سیرافی بوشهری» اولین کسی بود که راه دریای چین را کشف کرد و قبل از آن همه فکر می کردند که راه چین فقط از طریق خشکی است.

«محمد ابن موسی خوارزمی» بنیانگذار جبر، مسلمان شیعه اهل خوارزم بود و پایه گذار شیمی مدرن. «جابر ابن حیان» شاگرد امام جعفر صادق (ع) بود که حداقل 120 رساله از شیمی به وی نسبت داده اند و کسی است که اولین بار «جوهر شوره» یا «اسید نیتریک» را کشف کرد. همچنین «محمد ابن زکریای رازی» که در درک و فهم علوم شیمی نقش اساسی داشت و اولین بار از «سولفات دو ظرفیتی آهن»، «اسید سولفوریک» استخراج کرد و «الکل اتیلیک» یا «اتانول» را کشف کرد و از روده بُز، نخ بخیه ساخت و با تَدخین تریاک، مریض را بی هوش کرده و جراحی می کرد و با نخ بخیه بدن وی را می دوخت.

برای اطلاع و یادآوری، فهرست بعضی دیگر از ابداعات و کشفیات مهم علمی که توسط دانشمندان مسلمان و اغلب ایرانی صورت گرفته به عرض می رسد:

«ابوسعید سَجزی» برای اولین بار اثبات کرد که برعکس نظریه «بطلمیوس»، زمین به دور خورشید می چرخد و نه خورشید به دور زمین.

«ابوریحان بیرونی» برای اولین بار خط استوا را به دقت تعیین و اعلام کرد طول آن، چیزی حدود 41 هزار کیلومتر است، درحالی که یونانی ها تصور می کردند 73 هزار کیلومتر است.

«ابن هیثم بصری» برای اولین بار فیزیک رؤیت و شکست نور را تعریف کرد و مبدع اتاق تاریک بود. او پایه ساخت عدسی (ذره بین) را به لحاظ تئوری گذاشت که بعدها رومیان آن را ساختند و هلندی ها با گذاشتن 2ذره بین (یکی در فاصله کانونی دیگری) در کنار هم میکروسکوپ را اختراع کردند.

«پروفسور کِنِدی» در دهه 1950 پژوهشگر، تاریخ شناس و تاریخ علم نویس معاصر آمریکایی در رابطه با تغییر مبنای نجومی بطلمیوسی گفت: تحقیقات بسیاری در زمینه ارتباط مدل کوپرنیک با مدل های غیربطلمیوسی در مکتب مراغه (خواجه نصیرالدین) انجام دادم. از آنجایی که بعضی از راهکارهای هندسی کوپرنیک برگرفته از کتب منجمان اسلامی است، این ارتباط با قوت بیشتری مطرح می شود. قضیه هندسی جفت طوسی(Tusi couple)، روش «فلک تدویر ابن شاطر» برای حذف «معدل المسیر» از جمله مباحثی است که از نجوم دوره اسلامی عیناً در کارهای «کُپرنیک» منعکس شده است.

در سال 1389 «پروفسور راجو» استاد اخترشناسی دانشگاه مالزی در بزرگداشت خواجه نصیرالدین طوسی در مراغه اعلام کرد: جهان غرب طی 60 سال اخیر آگاهی یافته که اثر کوپرنیک، ترجمه ای از آثار «ابن شاطر دمشقی» و «خواجه نصیرالدین طوسی» است. این اقدام کوپرنیک نمونه غیر صادقانه دانشوران غربی در استفاده از تحقیقات و یافته های این دو دانشمند بزرگ جهان اسلام بوده و آنان سعی در حفظ اسطوره «بطلمیوس» و «کوپرنیک» در جهان دارند.

در تاریخ نگاری غربی، دانش نجوم و اخترشناسی با «کلودیوس بطلمیوس» آغاز می شود که این فرد توانسته با کتاب «المَجِسطی بطلمیوس»، 14 سده بر دانش اخترشناسی حکمفرما شود تا اینکه «کوپرنیک» با پیشنهاد نظریه خورشید مرکزی، انقلابی شگرف را در این علم به وجود آورد. وی مطالب مذکور را نادرست می خواند و اظهار می کند که: مدارکی در جهان دال بر وجود فردی به نام «کلودیوس بطلمیوس» وجود ندارد. آنان می خواهند با این اقدام خود، آثار و یافته های دانشمندان جهان اسلام را به نام خود کنند.

نمونه ای دیگر از سرقت علمی غربی ها، کشف گردش خون ریوی توسط «ابن نفیس دمشقی» بود که 300 سال بعد «سراتوس» دانشمند اسپانیایی آن را به نام خود ثبت کرد. بعداً گروهی از دانشجویان مصری که در آلمان تحصیل می کردند این جعل و سوء استفاده سراتوس را در کتاب «شرح ابن نفیس بر قانون شیخ الرئیس» یافتند و «جرج سارتُن» تاریخ علم شناس مشهور معاصر به آن اقرار کرد.

اولین بار «شیخ الرئیس» فرمود که بعضی از بیماری های مسری به دلیل انتقال ذراتی است که ما آنها را نمی بینیم (اثبات وجود میکروب و باکتری قبل از اختراع میکروسکوپ).

مطلب دیگر سلاح های پرتابی آتشین است که توسط مسلمانان ابداع شدند و کماکان هنوز هم اساس ابزار دفاعی و جنگی همین سلاح ها هستند. به این ترتیب که چینی ها باروت سیاه را با ترکیبی از شوره (نیترات پتاسیم) به علاوه ذغال و گوگرد ساختند و با آن آتش بازی می کردند. در زمان توسعه اسلام به ماوراء النهر مسلمانان این علم وکاغذسازی را از چینی ها آموختند و آن را از شرق به غرب آوردند و همین طور شیوه عددنویسی کنونی را که از هندی ها تقلید کردند و مسلمانان بودند که عدد صفر را ابداع کردند و هر 3 این علوم را مسلمانان و ایرانی ها به غرب منتقل کردند. تکنولوژی موشک امروزی نیز بسط یافته آن انتقال علم است.
در مورد معنویات و اخلاق هم می توان گفت:

الف- در غرب اخلاق و معنویات جایگاه جدی و فراگیر نداشته است. از باب مثال در روم برای تفریح اشراف، برده ها را به جان هم می انداختند تا همدیگر را بکشند ولی در شرق و کشورهای اسلامی یکی از راه های بخشش گناهان، آزاد کردن بردگان بود.

ب- مردمان شرق به طور کلی، کشورهای اسلامی به طور اختصاصی و ایران به ویژه از چند هزار سال پیش از غربیان به دنبال علم بودند. ایران حداقل 22 هزار سال سابقه تاریخی دارد که به ترتیب از «دامغان» با سابقه 22 هزار ساله، منطقه «سنگ چخماق» در شاهرود با سابقه حدود 11 هزار ساله، «تپه قلی درویش» در قم و «سیَلک» در کاشان با سابقه 7 هزار ساله و «شهر سوخته زابل» با پیشینه 5 هزار ساله، همه قرائن حاکی از آن است که اهل علم در ایران و کشورهای اسلامی مروج و مبلغ اخلاق و معنویاتند.

این یک مجامله نیست؛ در شرق، کشورهای اسلامی به ویژه ایران تقریباً به اتفاق همه پزشکان، ریاضیدان ها، اهل نجوم و فلاسفه در بخشی یا لابه لای سخنانشان توجه به خداوند تبارک و تعالی موج می زند.

ج- توجه شما را به نمونه ای از حدیث نفس «برزویه طبیب» و «بزرگمهر» در زمان «بوزرجمهر» که در نهایت رئیس دانشگاه «جندی شاپور» شد، جلب می کنم: «چنین گوید برزویه، مُقدّم اطبای پارس، که پدر من از لشکریان بود و مادر من از خانه علمای دین زردشت بود، و اول نعمتی که ایزد، تعالی و تقدس، بر من تازه گردانید دوستی پدر و مادر بود و شفقت ایشان بر حال من، چنان که از برادران و خواهران مستثنی شدم و به مزید تربیت و ترشح مخصوص گشتم. و چون سال عمر به هفت رسید مرا برخواندن علم طب، تحریض نمودند و چندان که اندک وقوفی افتاد و فضیلت آن بشناختم به رغبت صادق و حرص غالب در تعلم آن می کوشیدم، تا بدان صنعت شهرتی یافتم و در معرض معالجت بیماران آمدم. آنگاه نفس خویش را میان چهار کار که تگاپوی اهل دنیا از آن نتواند گذشت مُخیَّر گردانیدم: وفور مال و لذات حال و ذکر سایر و ثواب باقی. و پوشیده نماند که علم طب نزدیک همه خردمندان و در تمامی دین ها ستوده است. و در کتب طب آورده اند که فاضل تر اطبا آن است که بر معالجت از جهت ذخیرت آخرت مواظبت نماید، که به ملازمت این سیرت، نصیب دنیا هر چه کامل تر بیابد و رستگاری عقبی مدخر گردد؛ چنانکه غرض کشاورز در پراکندن تخم دانه باشد که قوت اوست. اما کاه که علف ستوران است به تبع آن هم حاصل آید. در جمله بر این کار اقبال تمام کردم و هر کجا بیماری نشان یافتم که در وی امید صحت بود، معالجت او بر وجه حِسبَت بر دست گرفتم.»

هر آنچه به عرض رسید مقدمه ای برای ذل مقدمه که به عرض می رسد بود و برای جلوگیری از تطویل کلام به صورت فهرست ارائه می شود:

ما به عنوان ایرانی مسلمان با فرهنگی طولانی تر از همه فرهنگ ها و با ژرفایی عمیق تر از عمق فرهنگ غربیان، این سبک دانش آموختن برگرفته شده از غرب را منطبق بر سنت خویش نمی دانیم.

از خداوند متعال می خواهیم تا به ما نصرت دهد تا بتوانیم «جندی شاپور»، «بیت الحکمه»، «ربع رشیدی»، «نظامیه»، «مستنصریه» و «شهر زهرا در اندلس» را به صورت روزآمد داشته باشیم.

انتهای پیام