بینش تعبدی به قرآن در سلوک «حسن رضائیان»

به گزارش خبرنگار ایکنا، چهل وهشتمین نشست «ظهر دلنشین» ایکنا، بزرگداشت مقام پیشکسوتان، قاریان و حافظان قرآن کریم سه شنبه 24 مهرماه به منظور بزرگداشت حسن رضاییان؛ مؤذن و قاری بین المللی قرآن و از شاگردان استاد ابراهیم پورفرزیب(مولایی) در سالن شهید تقوی خبرگزاری قرآن برپا شد. این مراسم مصادف با دهمین سالروز درگذشت استاد مولایی بود.

در این نشست که اجرای آن را حبیب مهکام، پیشکسوت قرآنی، به عهده داشت، جمعی از استادان و کارشناسان به نمایندگی از جامعه قرآنی کشور حضور داشتند؛ افرادی همچون احمد حاجی شریف، ولی یاراحمدی، علیرضا زواریان، حسن ربیعیان، عباس بیدخوری سبزواری، هادی عباس زاده فراهانی، رضا جوشقانی و ابراهیم آهور که هر کدام به بیان مطالبی در وصف این پیشکسوت قرآنی پرداختند.

حسن رضاییان در بخشی از این نشست با اشاره به اینکه از همان کودکی و نوجوانی به خواندن و آواز علاقه داشته است، گفت: خیلی ذوقی در جمع دوستان و همسالانم تصنیف می خواندم. معلم قرآن کلاس پنجم دبستانم، مرا به خواندن قرآن تشویق می کرد. قرآن که می خواندم، معلم های دیگر کلاس ها، پشت در کلاس ما می ایستادند و گوش می کردند تا اینکه یکی از هم محلی ها که به استعداد من پی برده بود، به نام حاج احمد شیرازی، از دوستان مرحوم مولایی، ایشان را به من معرفی کرد؛ مرحوم مولایی آن زمان در مسجد شیخ فضل الله محله پارک شهر تهران جلسه قرآن داشتند. جلسه ای که در آن قاریان زیادی حضور داشتند و هر کدام که آیاتی تلاوت می کردند حضار با گفتن تکبیر آنها را تمجید می کردند و این مسئله مرا بیش از پیش به وجد می آورد.

علاقه شدید به سبک عبدالباسط

این پیشکسوت قرآنی تصریح کرد: آن زمان خیلی حسی، علاقه مند به شنیدن تلاوت استاد عبدالباسط بودم. از دوستم رادیو قرض می گرفتم تا تلاوت مرحوم عبدالباسط، که پنجشنبه ها چند دقیقه پیش از سخنرانی استاد راشد از رادیو پخش می شد، گوش کنم و اساساً شنیدن این تلاوت ها بود که علاقه من را به تلاوت قرآن دوصدچندان کرد؛ به هر حال پس از چند بار رفتن به جلسات قرآن استاد مولایی، روزی ایشان از من دعوت کرد تا جلوتر رفته و کنار دستشان بنشینم؛ این اتفاق برایم جالب و باور آن برایم سخت بود.

وی ادامه داد: همان نخستین بار که استاد مولایی به من اجازه تلاوت داد، مشاهده کردم که از همان ابتدا در حال رفع ایرادات من است و صحبت از این مسئله بود که ایشان این کار را برای همه انجام نمی دهند؛ به این معنی بود که شاید استعدادی را در من کشف کرده باشد و وقتی سه چهار آیه خواندم به من گفت که برای جلسه بعد این چند آیه را تمرین کرده و مسلط شوم.

رضاییان ادامه داد: حدود یک سالی بی وقفه صبح های جمعه در مسجد خیابان پارک شهر در جلسات استاد مولایی حاضر می شدم و با وجود آن که مسلط به خواندن بودم اما تا زمانی که ایشان اجازه نمی دادند، نمی خواندم و پس از گذشت یک سال، این استاد فقید به همه حضار و از جمله من  یادگاری نیز دادند.

در رفتن به جلسات قرآن سر از پا نمی شناختم

وی افزود: حضور من بر سر جلسات استاد مولایی ادامه پیدا کرد و من در آن زمان که در حال تحصیل بودم اغلب حتی پول کرایه ماشین برای رساندن خودم بر سر جلسات را نداشتم و مثلاً برای حضور در جلسات استاد که یکشنبه‎ شب ها در خیابان بهار برگزار می شد، از خیابان تهران نو(دماوند) تا آنجا را پیاده می رفتم. علاوه بر جلسات استاد مولایی بر در جلسات مرحوم استاد بیوک اصل محمدی مسجد امام حسین(ع) هم حاضر می شدم و از آنجا هم باید تا چهارراه چایچی و رساندن خود به یک جلسه دیگر قرآن نیز مسافتی را طی می کردم و چون پول کرایه ماشین را نداشتم به سمت آن جلسه قرآن می دویدم تا دیروقت نرسم. یک شب دیروقت به خانه رسیدم و پدرم به این دلیل، تنبیه ام کرد و اجازه ورود به خانه راه نداد و من تا صبح پشت در خانه در کوچه سر کردم که البته قول هم دادم تا دیگر دیروقت رسیدن ها تکرار نشود، اما عشق به قرآن و حضور بر سر جلسات قرآن و به ویژه استاد مولایی، مرا نسبت به این قول و قرارها پایبند نمی کرد و برای حضور در آنها سر از پا نمی شناختم.

رضاییان تأکید کرد: ذوق و شوق شرکت در جلسات استاد مولایی تا به آنجا بود که سال 63 به سفر حج نرفتم و یک ماه کامل رمضان نیز حتی جلسات قرآن خودم را نیز تعطیل کردم و باز هم این نکته را عرض می کنم که در جلسات استاد تا زمانی که خود ایشان اجازه تلاوت به ما نمی دادند، ما حرمت قائل شده و تلاوتی نداشتیم. معمولاً جزو نفرات آخری بودم که به من اجازه تلاوت داده می شد و در یکی از همان نوبت ها به من گفتند که شما باید از امروز دیگر اختلاف قرائات بخوانید. من به این خواست استاد واکنش نشان دادم و گفتم که ممکن است این امر به مذاق خیلی از رفقا و دوستانم که شاید از من بهتر هستند، خوش نیاید که در جواب این استاد فقید گفت که تو مگر برای خوشامد کسی است که قرآنی می خوانی؟ با مجوز استاد، من اختلاف قرائت خواندم، البته در محافلی که مستمعین قادر به درک این موضوع بودند و بعضاً در سفرهای تبلیغی که به خارج از کشور نیز داشتیم این امر را انجام می دادم.

وی ادامه داد: به هر حال نفس حضور من در جلسات قرآن استاد مولایی حتی اگر نوبت برای قرائت قرآن به من هم نمی رسید، اثر تربیتی و آموزشی داشت، چرا که من وقتی آنجا مشاهده می کردم که این استاد فقید در حال گرفتن ایرادات و اشکالات از سایر قاریان است، پیش خودم می گفتم که شاید این اشکال را نیز من داشته باشم و لذا درصدد اصلاح خودم برمی آمدم. در همان جلسات مرحوم حاج آقای ارمیان نیز کتابی که قرائت سبعه داشت را به من هدیه دادند، به خط تونسی بود که هنوز هم دارم.

اقامه اذانی ماندگار به تقلید از اذان عبدالعزیز بخاری

رضاییان در مورد اذانی که از او به یادگار مانده است و از جمله اجراهای اذان منحصر به فردی است که پس از انقلاب اقامه شده است، گفت: سال 58 به همراه پدرم برای حج عمره مشرف به مکه و مدینه شدیم و در مدینه یک روز که برای نماز قصد مسجدالنبی(ص) را کردیم، باید از بازار می گذشتیم، صدای اذان عبدالعزیز بخاری بلند شد که مرا مبهوت خودش کرد و ایستادم. به پدر مرحومم گفتم که من باید بایستم و این اذان را در حالت ایستا و با آرامش بشنوم. این اذان به جان من نشست و این قضیه گذشت تا اینکه در سال 66 که خواستند در رادیو اذان ضبط کنیم و من با الهام از آن اذانی که تقریباً هشت سال پیش شنیده بودم و البته از تحریرهای عبدالعزیز بخاری صرف نظر کردم، اذانی را اقامه کردم؛ همان اذانی که بارها و بارها آن را شنیده اید.

وی ادامه داد: من معمولاً الحانی که در تلاوت قرآن مورد استفاده قرار می دهم در دستگاه حجاز است و حتی اذان را که در یکی از مسابقات بین المللی خواندم ابوالعینین شعیشع، داور آن مسابقات بود، گفته بود که این اذان را چه کسی می گوید و وقتی به او می گویند که یک قاری ایرانی این اذان را اقامه می کند، درخواست کرده بودم که خارج از مسابقه با من ملاقاتی داشته باشد و وقتی با او دیدار داشتم او از من خیلی تمجید کرد. تا آن زمان من خیلی نمی دانستم که ریزه کاری دستگاه حجاز را به من گفت و من پرسشی را از ایشان مطرح کردم که در مسابقات قرآن در ایران به این شکل است که باید چند تا مقام را قاری بخواند تا حائز رتبه و امتیاز لازم شود، شعیشع تعجب کرد و گفت که اصلاً در مصر اینگونه نیست و  هر جا که قرآن را تلاوت کردی باید  به شکلی بخوانی که مستمع جذب شود.

رضاییان ادامه داد: با وجود آن که به آواز خوانی و تصنیف خوانی علاقه مند بودند، اما با هیچ یک از اساتید موسیقی آواز نه ارتباطی داشته و نه حشر و نشری داشتم؛ آن زمان هم آوازها از محتوای فیلم هایی که روی پرده سینما می رفت، اقتباس می شد و تبدیل به تصانیفی می شدکه من هم مثل همه مردم آنها را می دیدم و حفظ کرده و گاه و بیگاه آن را خوانده و زمزمه می کردم.

دیدار با آهنگساز نامی ایران و سفارش او به تداوم مسیر قرآنی

وی در مورد خاطره ملاقاتی که با پرویز یاحقی؛ آهنگساز نامی ایران داشته است، گفت: روزی برای گرفتن دارو به محل کار ما آمد و به محض ورود من را به نام استاد خطاب قرار داد، خوش و بشی با من داشت و من همانجا به او گفتم که دوست دارم دستگاه های موسیقی ایرانی را که تا آن زمان حسی و دلی با آن قرابتی داشتم اصولی یاد بگیرم و لذا نیاز به راهنمایی او دارم.

رضاییان افزود: یاحقی در جواب گفت که لحن و صدای تو زمانی که می خوانی و قرآن تلاوت می کنی همه را مسحور خود می کند پس چه نیازی است که بخواهی مطلب جدیدی یاد بگیری؟ من به تو منابع و کتاب های زیادی را معرفی می کنم، اما وارد عرصه موسیقی نشو چون در این صورت از آن وادی مقدسی که در آن قرار داری، خارج می شوی.

رتبه نخست مسابقات بین المللی از بین 4 عبدالباسط خوان

وی خاطره ای نیز در مورد مسابقات بین المللی قرآن سال 68 که در آن حائز رتبه نخست شد، بیان کرد و گفت: آن سال هر چهار رتبه اول مسابقات، عبدالباسط خوان بودند، من از ایران، رتبه دوم از پاکستان، رتبه سوم از لبنان و رتبه چهارم از تونس. رتبه دوم آن مسابقات شخصی بود به نام «صداقت علی» که سه نوبت دیگر به ایران آمد و هر سه نوبت هم مقام دوم را کسب کرد و نکته جالب اینکه بیش از هر کدام از ما با عبدالباسط ارتباط داشت و حتی عکس هایی نیز از حضور در محافل و مجالسی داشت که عبدالباسط در آن حضور داشت و با آن مرحوم عکس گرفته بود.

این پیشکسوت درباره آموزش قرآن به کودکان و نوجوانان نوآموز قرآن گفت: من سابقه چند سال کار در مدرسه را دارم، در آنجا مسائل با آنچه که در جلسات قرآن رخ می دهد فرق می کند و به هر حال تکالیفی وجود دارد که باید سر وقت به انجام برسد، اما در جلسات قرآن باید صبر و حوصله زیادی داشت و با کودک و نوجوان نوآموز قرآن با سعه صدر و خویشتنداری زیاد رفتار کرد. بالعکس مواقع دیگر در جلسه قرآن با صبر و حوصله برخورد می کنم. برای انس آنها با قرآن و تشویق کردنشان، حتی مزد تعیین می کنم و به شرط خواندن سوره های کوچک قرآن مبلغی یا جایزه ای به آنها می دهم که تشویق شوند. اگر اینگونه نباشد که آنها از جلسات قرآن فراری می شوند و حتی این نوع سوء رفتار ممکن است موجب فرار بزرگسالان از مجالس قرآنی شود و مثلاً بگویند شما که با کودکان و نوجوانان اینگونه برخورد می کنید بدا به حال بزرگسالان.

حبیب مهکام؛ پیشکسوت قرآنی که اجرای این نشست را نیز به عهده داشت در سخنان کوتاهی گفت: از زمانی که افتخار آشنایی با حسن رضاییان را پیدا کردم باید به حق بگویم که او را انسانی مخلصی یافتم که این اخلاص اتفاقاً شرط اصلی یک فرد قرآنی است و باید به جرئت گفت که این امر محور اصلی قبولی اعمال است.

وی ادامه داد: از جمله ویژگی ها و مختصات شخصیتی استاد رضاییان باید به خشیت(خشوع و خضوع) او اشاره کرد، امری که هم در وجنات و رفتار ایشان مشهود است و هم در سبک تلاوتی ایشان که اتفاقاً در حدیث نبوی هم به آن تأکید شده است. صداقت او و خوش خلقیش زبانزد است، ضمن آن که استعداد فوق العاده ای در تلاوت به سبک استاد عبدالباسط دارد که البته در قاریانی که به سبک استاد عبدالباسط در تلاوت تقلید می کنند هر کدام سبکی منحصر به فرد خود را دارند.

هنر تلاوت رضاییان را متکبر و مغرور نکرد

مهکام تصریح کرد: تجربه شخصی من حاکی از این نکته است که هنر ذاتاً انسان را متکبر و مغرور می سازد؛ این امر در وجود حسن رضاییان برعکس است و او برخلاف آن که به چنین هنری مجهز است و لحن و تلاوتی منحصر و هنرمندانه در امر تلاوت دارد، اما هیچگاه در وجود او تکبر و غرور را شاهد نیستیم.

ولی یاراحمدی؛ پیشکسوت قرآنی با حضور در این نشست به بیان مطالبی پرداخت و با زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدای مقاومت و اینکه این شهدا به خاطر احیای قرآن و اسلام جان خود را نثار کردند، گفت: من به شکل ویژه از خبرگزاری ایکنا کمال تشکر را دارم، چرا که در شرایطی که دستگاه های بزرگ قرآنی که از تمول مالی نیز برخوردار هستند اما ایکنا در خلأ موجود که فرد یا نهادی بانی برگزاری چنین مراسم بزرگداشتی نمی شود، این سنت را پایه گذاری کرده و ادامه می دهد.

وی ادامه داد: از جمله مزیت های «ظهر دلنشین» انتخاب های ویژه و خاصی است که از میان فعالان و قاریان قرآن افرادی را که جریان ساز هستند جهت معرفی بیشتر و تجلیل انتخاب می کنند. استاد رضاییان از جمله این افراد است که به جهت تخصص و مهارت بسیار زیاد که در این چند دهه فعالیت قرآنی به آن دست پیدا کرده است، باید بیش از پیش به مخاطب و به ویژه نسل جوان به عنوان الگو معرفی شود.

گسترش فزاینده جلسات تلاوت به یمن انقلاب اسلامی

یاراحمدی تصریح کرد: امروز در حوزه قرآن با انبوهی از قاریان، حافظان و اساتید ارزشمند و توانای قرآن مواجهیم که از این حیث به سرآمدی نزدیک شده یا به زعم بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران سرآمد جهان اسلام هستیم؛ امری که در پیش از انقلاب به چند قاری معدود قرآن محدود می شد، اما در این عصر و زمان به برکت برگزاری بیشمار جلسات قرآنی در مساجد  و مؤسسات گوناگون شاهد رشد کمی و کیفی در پرورش و تربیت قاریان و حافظان قرآن هستیم که طلایه دار این جریان اشخاصی همچون مرحوم استاد مولایی هستند؛ چهره ای ماندگار که بسیار در این زمینه زحمت کشیده و نمونه بارز آن استاد حسن رضاییان را می توان مثال زد که به عنوان یکی از سرآمدان حوزه تلاوت قرآن معرف حضور همگی هستند.

وی با اشاره به اینکه تداوم جلسات قرآن آن هم برای دهه ها مصایب و مشکلات خاص خود را داراست و باید از این بابت قدردان زحمات اساتید محفل دار قرآنی بود که مدت های مدید در زمینه برگزاری این جلسات، جهد و کوششی چشمگیر دارند، گفت: از جمله مسائلی که امروز در عرصه قرآن می توان به آن افتخار کرد، اخلاق و اخلاصی است که می توان آن را در وجود افرادی همچون استاد رضاییان سراغ گرفت. استادی که توانسته است با اخلاق خوش قرآنی شاگردان خود را نگه داشته و آنها را مجذوب خود سازد، این امر قابل ستایش است، کمااینکه آن فرد با اخلاص و با نگاهی غیرمادی در این راه پای گذاشته است، این امر است که موجب شده است، شاگردانی تربیت شوند که در مسیر پیشرفت قرآنی کشور اثرگذار باشند.

این پیشکسوت قرآنی تصریح کرد: استاد رضاییان از پیشکسوتان متواضع و خوشروی قرآنی است، امروزه در جایگاه یک جلسه دار و معلم قرآنی تمام عیار مطرح هستند و استقامتی که در این راه پر افت و خیز بیش از چهار دهه داشته اند، قابل تمجید است. ایشان  چندان رسانه ای نیستند، اما با این وجود در حوزه توسعه فرهنگ قرآنی کشور وجود چنین انسان های وارسته ای را نمی توان نادیده گرفت. شخصاً به واسطه سابقه حضور در سازمان اوقاف با چهره های گوناگون قرآنی برخورد و نشست و برخاست داشته ام و از جمله کسانی که به خوبی نسبت به روحیات و خلقیات ایشان آشنایی دارم استاد حسن رضاییان است. وجود چنین انسان وارسته ای با صفاتی که کمابیش به آن اشاره شد به نوعی برای عزیزانی که در زمینه آموزش قرآن فعال هستند باید به عنوان یک الگو مطرح شوند، چرا که نگاه چنین فردی به قرآن نگاه حرفه ای است که به این واسطه به پست و مقام و مکنت اقتصادی برسند نبوده و نیست و به نوعی عشق و علاقه به خود قرآن موجب شده است که آنها در این مسیر ثابت قدم باقی بمانند.

رضاییان طی سال ها فعالیت قرآنی هیچ چشم داشتی نداشته است

یاراحمدی افزود: حسن رضاییان در طی سال هایی که فعالیت کرده و می کنند، هیچ گونه توقعی از نهادها و سازمان های متولی امور قرآنی نداشته و خودبسنده بودند که این امر نشان از اخلاص و اخلاق قرآنی ایشان دارند. این امر نشئت گرفته از نوع خاص نگاهی بوده است که مرحوم استاد مولایی به قرآن داشته و خوشبختانه در نهاد شاگردان ایشان از جمله استاد رضاییان نیز سرایت کرده است؛ باید چنین نگاهی را پاس داشت و درصدد پرورش و اشاعه آن در دل جامعه و به ویژه در میان جامعه قرآنی کوشا بود.

این پیشکسوت قرآنی تأکید کرد: برای این منظور و پرورش و اشاعه این فرهنگ قرآنی به ویژه در میان جامعه جوان قرآنی پیشنهاد می کنم که خبرگزاری ایکنا به یمن برگزاری این جلسه، مجموعه ای از اساتید صاحب نام و پیشکسوت قرآنی که صاحب نگاه تعبدی به قرآن هستند، شناسایی کرده و با ایشان مصاحبه های مفهومی ترتیب داده و با انتشار آنها نگاه اساتیدی همچون مرحوم اربابی و مولایی در هیاهوی به وجود آمده که این روزها شاهد آن هستیم، گم نشود.

برجسته سازی نگاه تعبدی به قرآن در قالب گفت و گو با پیشکسوتان

وی در پایان گفت: استاد رضاییان و بسیاری دیگر از اساتید پیشکسوتی که در مکتب قرآنی اساتید فقید قرآنی تلمذ کرده اند، دارای چنین نگاه تعبدی به قرآن هستند و لذا باید وجود آنها را مغتنم شمرد و با بیان نوع نگاهی که آنها طی این سال ها فعالیت خود داشته اند، در پی ترویج و اشاعه فرهنگ ناب قرآنی بود. به غیر از استاد رضاییان افراد دیگری نیز با این سطح نگاه و بینش تعبدی نسبت به قرآن همچنان وجود دارند که می توان از آنها سراغی گرفت و پای صحبت آنها نشست که بهترین تجلیل و تمجید از آنها همین است وگرنه که این اساتید معزز، نیازی آنچنانی به نکوداشت و اهدای جوایز نقدی و مالی نداشته و ندارند.

ابراهیم آهور؛ دیگر کارشناس قرآنی حاضر در این نشست، گفت: استاد رضاییان شخصیتی است که نیازی به معرفی ندارد، بارها تلاوت های آنها را از رادیو و تلویزیون دیده ایم و از همه مهم تر اذان جاودانه ایشان است. خاطره ای که شخصاً آن را به یاد دارم، حضور استاد رضاییان در مسجد خیابان سهروردی و در میان جمعی از مدیران شهرداری بود که بالای 90 درصد حضار از ایشان درخواست اقامه اذانشان را داشتند، اذانی که منحصر به فرد است.

وی ادامه داد: سال 67 طرحی از سوی اوقاف پیگیری شد، مبنی بر اینکه دوره آموزشی در زمینه اختلاف قرائات برگزار شود که استاد مدرس آن جلسات مرحوم استاد مولایی بودند؛ جلسات آموزشی در مسجد الجواد(ع) میدان هفتم تیر برگزار شد که البته جلسات پیش می رفت از تعداد قاریان حاضر در این جلسات کاسته می شد تا جایی که در ادامه این جلسات به مسجدی در خیابان بهار که محل برگزاری جلسات قرآن مرحوم مولایی بود منتقل شد و نکته جالب اینکه از جمله کسانی که در تمامی این جلسات صبر و مداومت به خرج داد و دوره را تا جلسه آخر آن پیگیری و شرکت کرد، استاد حسن رضاییان بود و شخصاً شاهد بودم که این استاد گرانقدر تمامی صبح های جمعه و یکشنبه شب ها حضور مستمر بر سر جلسات مرحوم مولایی داشت و شهادت می دهم که استاد رضاییان مسلط به هفت قرائات مختلف هستند که همچنان هم با همان روحیه و انگیزه بالا در برخی از محافل قرآنی آن را اجرا می کنند.

اشراف کامل رضاییان به قرائات سبعه

آهور که مصحفی از قرائات مختلف که خود آن را تألیف کرده بود به همراه داشت تا آن را به استاد رضاییان هدیه دهد، تصریح کرد: استاد رضاییان الگوی بسیار مناسبی برای جوانانی هستند که در این مسیر فعالیت می کنند یا قصد دارند در این مسیر گام بردارند، چرا که در طول سال ها در زمینه تلاوت و آموزش قرآن به نسل های گوناگون کوشا و فعال هستند. خصوصاً آن که اشراف ایشان به قرائات سبعه زیبایی و حلاوت زایدالوصفی به الحان و سبک تلاوتی او نیز بخشیده است.

احمد حاجی شریف از پیشکسوتان قرآنی نیز در این نشست به کسب مقام اول استاد رضاییان در مسابقات سراسری اوقاف در سال 67 و کسب مقام نخست توسط وی در مسابقات بین المللی در سال 68 اشاره کرد و از او به عنوان یک چهره خدوم قرآنی که در طول سالیان خدمت به ساحت قرآن بدون چشم داشتی و با کمترین توقع به فعالیت مشغول بوده است، یاد کرد.

منصور آقامحمدی از پیشکسوتان و مسئولان اجرایی مسابقات قرآن سازمان اوقاف و امور خیریه در ارتباط تلفنی با این نشست با اشاره به سابقه آشنایی بیش از سی ساله خود با استاد رضاییان گفت: سابقه آشنایی من با این استاد به مسجدالرضا(ع) در خیابان سهروردی جنوبی مربوط می شود که البته بعدها که مسئول برگزاری مسابقات در نیروی زمینی ارتش شدم در خدمت ایشان، مرحوم علی اربابی و سیدحسین موسوی بلده بودم.

وی ادامه داد: دو خصیصه بارز استاد رضاییان یکی صبر و حوصله زایدالوصف ایشان در زمینه داوری مسابقات بود و دیگری نترس و شجاع بودن ایشان که خاطرم هست سال 81 که در زاهدان مسابقاتی را برگزار می کردیم در شرایطی که اشرار منطقه تهدید به بمب گذاری محل مسابقات کرده بودند، بیشتر از ایشان ما از این تهدید ترس و واهمه داشتیم.

حسن ربیعیان دیگر پیشکسوت قرآنی یاد شهدای مقاومت را گرامی داشت و گفت: بنده هم از خبرگزاری ایکنا تشکر می کنم که این نشست بزرگداشت را ترتیب داد هر چند که امثال استاد رضاییان نیازی به این تجلیل ها ندارند و اگر چنین مراسمی هم برگزار می شود، شاید تنها دلیلش این باشد که از ایشان به عنوان یک الگو و یک اُسوه حسنه برای الگوبرداری نسل جوان استفاده شود. استاد رضاییان اهل لویزان هستند که باید گفت مایه فخر این محله از تهران نیز محسوب می شوند؛ استاد با تقوا و با اخلاصی که به نظرم همین ویژگی بارز است که راه را برای ایشان باز کرده و تاکنون موفق شده اند به این توفیقات قرآنی نائل شوند.

وی به پشتکار و جهد قرآنی استاد رضاییان اشاره کرد و گفت: پیش از انقلاب به این شکل نبود که ما شاهد گستردگی محافل و مجلس قرآنی در هر یک از محلات تهران باشیم، اما همانطور که خود ایشان اشاره کردند و البته من نیز شاهد آن بودم در شرایطی که وسیله و امکانات به لحاظ مالی وجود نداشت، ایشان برای آن که به موقع به محافل قرآنی و انگشت شماری که دایر می شد، برسند، با پای پیاده در گرما و سرما تحمل این مشقت و سختی را به جان می خریدند و نتیجه آن که امروز به عنوان یکی از پیشکسوتان و جریان سازان عرصه قرآنی مطرح هستند.

رسانه ای شدن نام رضاییان تنها جنبه الگوسازی برای جوانان دارد

ربیعیان با اشاره به خصیصه موضع و حمایت شجاعانه رضاییان در مورد انقلاب و رهبری در پایان سخنان خود گفت: هیچگاه نباید نگران بود که اینگونه الگوهای قرآنی دیرتر از زمانی که توقع آن می رود، معرفی و به مردم عرضه شوند، کمااینکه آیت الله بهجت هم در سال های پایانی عمر شریفشان معرفی شدند و همگی با مرتبت و جایگاه رفیع علمی و فقهی ایشان آشنا شدند. این افراد در اوج گمنامی جریان ساز بوده و اثرات مثبت و سازنده خود را در حوزه ای که فعالیت می کنند به جای می گذارند. علیرضا زواریان دیگر پیشکسوت قرآنی بود که در این نشست با اشاره به سابقه دوستی بیش از سی ساله با استاد رضاییان، قدمت دوستی خود با او را مربوط به حضور او در اوقاف شهرستان کرج دانست و برای او آرزوی سلامتی و موفقیت کرد. رضا جوشقانی دیگر مدرس و قاری قرآن بود که در این نشست به ایراد سخن پرداخت و وجه مشترک خود با استاد رضاییان را در ارادت او و خودش به سبک تلاوت عبدالباسط معرفی کرد و گفت: سال 66 نوجوانی بودم که برای نخستین بار در مسابقات مسجد شیخ فضل الله که استاد رضاییان داوری آن را به عهده داشت، شرکت کردم و به تقلید از عبدالباسط، تلاوت کردم و در کمال ناباوری، مقام نخست را به دست آوردم که یکی از خاطرات خوش من در دوران فعالیت قرآنی محسوب می شود. وی که در این نشست آیه ای از سوره مبارکه «زمر» و «قیامت» را به سبک عبدالباسط برای حضار تلاوت کرد، گفت: استاد رضاییان را از جمله منحصر به فردترین قاریان توصیف کرد که هم مجلسی خوان خوبی است و هم استودیویی خوان قهاری است و ادامه داد: سال 68 و به مناسبت درگذشت استاد عبدالباسط در مسجد الجواد(ع) مجلس ختمی ترتیب داده شده بود که چون من هم عبدالباسط خوان بودم از طرف مرحوم مولایی با من نیز تماس گرفتند که در آن مراسم تلاوت داشته باشم؛ در سنین نوجوانی بودم و کمی خجالت زده و لذا این پیشنهاد را قبول نکردم، اما بعد که فهمیدم در آن مجلس استاد رضاییان عبدالباسط خوانده است، بسیار خوشحال شدم.

صبر و خویشتنداری رضاییان در مواجهه با نوآموزان قرآنی

هادی عباس زاده؛ فعال قرآنی که پسر خردسالش از شاگردان حسن رضاییان است در این نشست در سخنانی کوتاهی با اشاره به مناعت طبع و صبر و حوصله او گفت: از جمله ویژگی های این پیشکسوت قرآنی به ویژه در مواجهه با کودکان و نوجوانان قرآن آموز، همراه شدن با آنهاست. به هر حال اقتضای سن نوآموزان قرآنی به شکلی که شاید خیلی از ضوابط و قوانین و نظم جلسات قرآنی را برنتابند، اما امثال استاد رضاییان با صبر و حوصله زایدالوصف خود نوآموزان قرآن را نسبت به جلسات قرآنی جذب می کنند. وی ادامه داد: در جلساتی که ایشان و سایر اساتید قرآنی دعوت می شوند ولو اینکه استقبالی از آن جلسات هم نشده باشد و تعداد انگشت شماری مخاطب داشته باشد، اما ایشان حتی با همان تعداد کم افراد هم مجلس را با همان شور و حرارت مجالسی که ممکن است، استقبال زیادی از آنها صورت گرفته باشد، دایر می کنند و اینگونه نیست که نسبت به استقبال کم مردم از آن مجالس اعتراضی داشته باشند. به هر حال برای ایشان آرزوی سلامتی و موفقیت روزافزون دارم. عباس بیدخوری سبزواری، مدرس جلسه قرآن مسجد جامع افسریه و شاگردان استاد رضاییان که در این نشست به ذکر برخی دیگر از خصوصیات اخلاقی استاد رضاییان همچون صبر و شکیبایی و خوشرویی او پرداخت در پایان این نشست نیز از آنجا که در ایام وفات حضرت فاطمه معصومه(س) قرار داریم در فرازهایی به ذکر مصیبت آل الله پرداخت و در پایان نیز حضار با اهدای هدایایی از مقام قرآنی استاد حسن رضاییان تجلیل کرده و با او عکس یادگاری گرفتند. انتهای پیام