اطلاعیه یا دفاعیه؟!

به گزارش ایسنا، محیا حسینی در یادداشتی در روزنامه جوان نوشت:

با شروع سال تحصیلی مسئله آموزش و اشکالات آن بار دیگر مطرح شد، اشکالاتی که بنا به گفته اعم کارشناسان حل و فصل آن زمان و تجربه زیادی نیاز دارد. بدون تردید حل مسائل آموزشی نیازمند آزمون و خطاهای بسیار است، اما تمام مسائل و مشکلاتی که با شروع سال تحصیلی خودنمایی می کنند به ایرادات کتب درسی یا نحوه گرفتن امتحانات نهایی برنمی گردد؛ چراکه مشکلاتی هم در این بین وجود دارد که نیازمند گذر زمان بحث و بررسی یا آزمون و خطا برای برطرف کردنش ندارد؛ مشکلاتی نظیر تحقیر خانواده کم بضاعت با هدف گرفتن شهریه یا همان کمک به مدرسه، کمکی که این روزها برای خانواده های زیادی به یک دغدغه و حتی معضل تبدیل شده است. 
سال هاست که تمام وزرای آموزش و پرورش و بالادستی ها و پایین دستی های آن ها به خوبی می دانند که هیچ مدرسه ای وجود ندارد که از دانش آموزان وجه قابل توجهی بابت کمک به مدرسه دریافت نکنند وجهی که به گفته اعم وزرای آموزش و پرورشی قانونی نیست، اما این بی قانونی سال هاست که بیخ گوش آقایان رخ می دهد، بی آنکه هیچ مدیری تا به امروز بابت آن توبیخ شده باشد. 
زیر سایه نبود نظارت کافی بر آنچه در مدارس دولتی می گذرد یا شاید هم به دلیل باز گذاشتن دست این مدارس برای گرفتن شهریه، تقریباً همه خانواده ها ناچار به پرداخت شهریه ای تحت عنوان کمک به مدرسه هستند؛ شهریه ای که اگر خانواده ای شرایط پرداختش را نداشته باشد، ناچار است آن را به طرق دیگر تسویه حساب کند؛ می خواهد دادن اقلام باشد یا تمیز کردن مدرسه یا حتی تعمیر نیمکت ها. در واقع خانواده هیچ دانش آموزی با بهانه یا بی بهانه نمی تواند از زیر پرداخت این شهریه نامتعارف شانه خالی کند، چراکه علاوه بر تحقیر ممکن است فرزندش حتی از ادامه تحصیل یا حتی دادن امتحان هم منع شود. 
پدر و مادرها فرزندانشان را برای آموزش راهی مدارس می کنند؛ آموزشی که بدون شک فقط در کتب درسی نیست، دانش آموزان در مدرسه علاوه بر تحصیل باید راه و روش زندگی و اخلاق مداری هم بیاموزند، اما این مهم چطور ممکن است وقتی تصمیم گیرندگان در رأس مدرسه با روش های غیراخلاقی به خواسته های خود می رسند و از هیچ توهین و تحقیری در این راستا فروگذار نیستند. 
کمتر کسی در مدارس دولتی تحصیل کرده و لحن تحقیرآمیز مدیر و ناظم با دانش آموزان را هنگام دریافت شهریه (کمک به مدرسه) ندیده است؛ رفتاری توهین آمیز که نه فقط در تخریب روحیه دانش آموز تأثیر زیادی دارد که گاهی حتی برخی را از تحصیل دلزده می کند. حال آنکه مدارس قرار است پایگاهی باشند برای تربیت فرزندان مان جهت ساختن جامعه ای بهتر، اما چطور می توان امیدوار بود با این نگاه از بالا به پایین و تحقیرآمیز فارغ التحصیلان این مدارس بتوانند جامعه ای بهتر را رقم بزنند. آیا این هدفی است که از دایر شدن مدارس دنبالش بودیم؟!
عصر روز دوشنبه خبری روی خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت، افکار عمومی را به شدت جریحه دار کرد، خبری که حکایت از مجبور شدن یک مادر به تمیز کردن مدرسه جهت ثبت نام فرزندش داشت. خبر تلخ و ناراحت کننده ای که بی شک بسیاری تجربه آن را داشتند و شاید از سر شرمساری با کسی بازگو نکرده بودند. این واقعه تلخ، اما یک روز بعد در اطلاعیه آموزش و پرورش شهرستان های استان تهران به نوعی رد شد؛ اطلاعیه ای که، اما هیچ کمکی به حل مشکل نکرد، خصوصاً که ابهامات زیادی را در پی داشت. بدون شک افکار عمومی نیاز به روشنگری در این راستا داشت، اما در اطلاعیه منتشر شده هیچ گونه توضیحی از جزئیات ماجرا داده نشده بود و تنها به این بسنده شد که «براساس بررسی انجام شده، آنچه تاکنون محرز شده، با مطلب منتشر شده در فضای مجازی فاصله معناداری دارد.» بدون شک اگر اتفاق رخ داده با آنچه در فضای مجازی منتشر شده بود، همخوانی نداشت در اطلاعیه آموزش و پرورش باید توضیحات بیشتری برای قانع شدن افکار عمومی داده می شد، اما حالا با توجه به متن پرابهام این اطلاعیه تنها یک برداشت می شود کرد، حمایت یک طرفه آموزش و پرورش از مدرسه متخلف و این یعنی تلخ ترین اتفاق ممکن در مواجهه با این رخداد است، چراکه می تواند پیامی غیرمستقیم برای پدر و مادرها داشته باشد، به این معنا که پرداخت کمک به مدرسه حتی اگر در ظاهر قانونی نباشد، غیرقانونی هم نیست و خانواده هایی هم که به هر دلیلی توان پرداخت آن را ندارند، باید خود را آماده هرگونه رفتار و برخورد تحقیرآمیزی کنند! بدون شک این نمی تواند دیدگاه آموزش و پرورش باشد، اما انتظار می رود این ارگان که وظیفه سنگینی به دوش دارد، به گونه ای رفتار کند که چنین تصوراتی ایجاد نشود. خصوصاً اینکه چنین اتفاقاتی بهترین گزک برای دشمنان است.

انتهای پیام