مروج صلح + فیلم

جلال الدین محمد بن محمد بن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی معروف به جلال الدین محمد بلخی مولانا، در ششم ربیع الاول سال 604 هجری در شهر بلخ دیده به جهان گشود. با لقب های خداوندگار، مولانا، ملای روم میان فارس زبانان شهرت یافته است. لقب «مولوی» در قرن های بعد برای وی به کار رفته و از برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته اند. خانواده وی از خانواده های بلخ بود.

مولوی از مشهورترین شاعران ایرانی تبار پارسی گوی است نام کامل وی «محمد ابن محمد ابن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «جلال الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده می شده است. در قرن های بعد (ظاهراً از قرن 9) القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفته است و از برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته اند. زبان مادری وی پارسی بوده است.

پدر او مولانا محمد بن حسین خطیبی معروف به بهاءالدین ولد و سلطان العلما، از بزرگان صوفیه و مردی عارف بوده است. پدر مولوی مردی سخنور بوده و مردم بلخ علاقه فراوانی به او داشته که ظاهراً همین وابستگی مردم به او سبب ایجاد ترس در محمد خوارزمشاه شد و او را علیه بهاءالدین ولد برانگیخت. به همین دلیل بهاءالدین ولد پدر مولوی احتمالاً در سال 610 قمری، هم زمان با هجوم چنگیزخان از بلخ کوچ کرد و سوگند یاد کرد که تا محمد خوارزمشاه بر تخت نشسته، به شهر خویش بازنگردد.

با وجود آنکه نمی توان بزرگانی همچون مولانا را به مرزهای جغرافیایی محدود کرد اما حدود شصت تا هفتاد هزار بیت شعر به جای مانده از او و همچنین تعالیم مولانا به شاگردانش، همچون زبان مادری اش به پارسی است. از مولانا آثار متعددی باقی مانده که مثنوی، دیوان شمس و فیه ما فیه از جمله مهم ترین آنها هستند.

مثنوی معنوی حاصل پربارترین دوران عمر مولاناست. مولانا در ابتدای این کتاب به آن عنوان «اصول دین» می دهد. گفته می شود مجموعه عظیم و پربار بیست و شش هزار بیتی مثنوی معنوی درهجده بیت اول که «نی نامه» شهرت یافته است، خلاصه می شود. «نی» همان مولاناست که به عنوان نمونه یک انسان آگاه و آشنا با حقایق عالم معنا، خود را اسیر این جهان مادّی می بیند:

بشنو از نی چون حکایت می کند

از جدایی ها شکایت می کند

مولوی با توشه گیری از قرآن به مفاهیم و آیات قرآنی اقتدا کرده است که با تأمّل بیشتر می توان به آنها هم پی برد. بالاخره روح ناآرام جلاالدین محمد مولوی در غروب خورشید روز یکشنبه پنجم جمادی الاخر سال 672 هـ قمری بر اثر بیماری ناگهانی که طبیبان از درمان آن عاجز گشتند به دیار باقی شتافت.

var player = videojs('player_980864_3596738',{ techOrder: [ "html5" , "flash"],poster:'',width:400,height:300}); videojs.addLanguage('en', {"No compatible source was found for this media.": "مشاهده ی ویدیو نیاز به پشتیبانی مرورگر از codec h264 یا نصب فلش پلیر دارد."}); player.one('play', (function(){ $.post('/fa/ajax/news/video/3596738',{},function (data) {}); })); کد ویدیو دانلود فیلم اصلی انتهای پیام