طبایی شعر را جدی می گرفت

به گزارش ایسنا، نشست «بررسی کارنامه ادبی علیرضا طبایی» توسط مجله اینترنتی «فرهنگ نو» با سردبیری علی سرهنگی و با همراهی گروه شعر معاصر در موسسه بهاران برگزار شد.

در ابتدای مراسم فیلم ماندگاران از زندگی علیرضا طبایی پخش شد.

طبایی از فرهیختگان عصر ما بود

در ابتدای نشست که با اجرای اسدالله امرایی همراه بود، کامیار عابدی، پژوهشگر ادبی بااشاره به گفت وگویش با ایسنا درباره علیرضا طبایی و با بیان اینکه سعی خواهد کرد حرف هایش تکراری نباشد، گفت: طبایی یکی از افرادی بود که در بزنگاه تاریخی در دهه 40 تا 50 رشد کرد. معمولا از این دوره به عنوان گردشگاه تاریخ ادبیات یاد می شود.

او ادامه داد: یکی از ویژگی های طبایی قرار گرفتن او در موقعیت شعر نو، غزل نو و ترانه سرایی بود البته این مورد مختص او نبود  بلکه حسین منزوی و محمدعلی بهمنی نیز در این موقعیت قرار داشتند. در این میان منزوی و طبایی به سمت ترانه سرایی رفتند اما برخلاف شهیار قنبری و ایرج جنتی عطایی که صرفا ترانه سرا بودند،  منزوی و علیرضا طبایی شاعر هم بودند.
عابدی  افزود: در دهه 50 طبایی از ترانه سرایی فاصله گرفت و از سال 85 به بعد شعرهایش به سمت آرمان های ملی - میهنی گرایش پیدا کرد که نمونه اش شعر «مادرم ایران» و شعر «خلیج فارس» است.

او با اشاره به این که طبایی از فرهیختگان عصر ما بود گفت: شاعران جوان زیادی را تربیت کرد و مشوق جدی آن ها بود.

بحث شعر برای پدر جدی بود

احمد طبایی، فرزند طبایی با اشاره به این که در محیط شعر و ادبیات متولد شده گفت: در اواخر سال 60 همراه پدر به انجمن خواجو می رفتم. در شروع کلاس ها نعمت احمدی، مسئول نشست های ادبی به دلیل حضور پدر  می گفت: «امروز جلسه جدی است.» به قول حمیدرضا شکارسری -شاعر-  پدر همیشه شعر را جدی می گرفت.

او افزود: پدر با معیارهایی که داشت اشعار جوانان را ارزیابی می کرد و برایش مهم نبود این شعر توسط چه کسی و در چه موقعیتی و از کجای ایران ارسال شده است و همیشه حامی شاعران جوان بود.

طبلیی با بیان اینکه پدر به معنی واقعی متعهد بود افزود: هرگز عقاید و باورهایش را به فرزندانش تحمیل نمی کرد و تا آخرین روز عمر خود را شاعری متعهد می دانست و فصل مشترک همه خانواده ما وطن دوستی و میهن پرستی و عشق ورزیدن به فرهنگ و ادبیات بود.

طبایی و ارتباطش با تئاتر و رسانه

علی سرهنگی، سردبیرمجله فرهنگ نو با خوانش شعری از طبایی،  گفت: استادطبایی در زندگی و کارهای ادبی  مظلوم بود و بدون های و هوی، به همین خاطرناشناخته مانده و هنوز جایگاه واقعی خود را نیافته است.

او گفت: من سال ها است، ایشان را می شناسم و از نوجوانی تک وتوک از همکاران او در صفحه شعر مجله جوانان بودم. درمراسم تشییع پیکر پاک او چندتن شاعر دولتی که در همه مراسم ها کلیشه شده اند، آمدند و حرف هایی زدند. در صورتی که ایشان انسانی مستقل و آزاد بود.

سرهنگی ادامه داد: آقای کامیار عابدی دوست پژوهشگر ما که به گفت وگویش با ایسنا درباره استاد اشاره کرد، متأسفانه اطلاعات اشتباهی گفته شده که من برخی از آن ها را اصلاح می کنم. اولاً اقای طبایی را از موسسه اطلاعات اخراج نکردند بلکه او باخواسته شخصی و به دلیل  رفتن سردبیر جوانان از آن موسسه دیگر به همکاریش ادامه نداد. دوم آن که طبایی 14سال با مجله جوانان همکاری داشت نه 12سال  و موضوع سوم انکه استاد طبایی با شعر سپید مخالف نبود و بخشی از فعالیت های ایشان به گسترش شعر سپید و تشویق شاعرانی هم چون افسر نیک روی و ده ها شاعر دیگر برای نوشتن آن ژانر ادبی بود. آخرین موضوع هم درباره نزدیکی فضای اشعار طبایی به شعر اخوان یا کسرایی به زعم آقای عابدی است که من فکر می کنم این گونه نیست.

سرهنگی در بخش دیگری از سخنان خود ،گفت: شاید کمتر کسی در مورد تئاتری بودن استاد طبایی و فعالیت هایش در حوزه هنرهای دراماتیک و نمایشنامه نویسی بداند. او شعر مورد علاقه خود را وارد قالب نمایشنامه کرد و ضمن پژوهش در ادبیات منظوم، نمایش نامه ای منظوم نوشت.

در ادامه این نشست مینا آقازاده، ضمن صحبت درباره علیرضا طبایی، غزلی از او را  خواند.

در ادامه پیامی صوتی از جلال سرفراز، دوست قدیمی طبایی و  شاعر و از برپاکنندگان ده شب شعرگوته از آلمان درباره طبایی پخش شد.

همچنین حسن اسدی، شاعر و غزل سرای، که از دوستان و همکاران صفحات شعر مجله جوانان در پنجاه سال گذشته بود، درباره شعرهای نو و غزل های طبایی، گفت: او دریاچه زلالی بود که چشمه ها را از همه جای کشور جمع  و به دریای خروشان ادبی تبدیل کرد.
او شعرهای طبایی را  با درون مایه سنگین و تصاویر رنگین خواند و به نگارستان هزار توی راز تعبیر کرد و گفت : او تنها ماند چون به جایی وصل نبود.

جدی گرفتن  شاعران جوان

یزدان سلحشور، روزنامه نگار و منتقد ادبی هم در سخنانی گفت: طبایی دو کار بزرگ انجام داد؛ اول این که غزل نو را وارد فضای ادبی کرد و کار دوم این که نسل جوان را در انجمن های شعری وارد کرد و به آن ها بها داد که برخی از آن ها بخش شعر انقلاب را در حوزه هنری تشکیل دادند و البته بعدها هم از آن جا فاصله گرفتند.

او افزود : فریدون مشیری اشعار طبایی جوان را که تازه از شهرستان آمده بود منتشر می کرد و زمانی که طبایی به مجله جوانان امروز که آن زمان که سردبیرش، ر. اعتمادی بود رفت. او هم به اشعار جوانان ارزش گذاشت و آن ها را چاپ کرد.

انتهای پیام