یک تابستانِ پُرمصرف؛ خودروهایی که سوخت را می بلعند

به گزارش خبرنگار اقتصادی ایرنا، فصل تابستان به دلیل اوج گیری مسافرت های تابستانه که ناشی از تعطیلی مدارس و دانشگاه هاست، همواره برای صنعت پالایش و پخش فرآورده های نفتی با جهش مصرف همراه است. این رویه سبب شده تا صنعت نفت همواره برای تامین بنزین مورد نیاز مسافران در دوره های اوج گیری مسافرت ها از جمله تابستان و ایام نوروز برنامه ریزی کند. هرچند صف های کیلومتری بنزین در استان های شمالی در تعطیلات نیمه شهریور ماه گذشته و ثبت 165 میلیون سفر در چهار روز در قاب تابستان 1403 ماندگار شد.

با این اوصاف یکی از دغدغه های اصلی بخش سوخت کشور مصرف بنزین است که می توان با برخی اقدام ها به خوبی آن را مدیریت کرد؛ از این رو «مسعود پزشکیان» رئیس جمهور در نخستین نشست خبری خود از مشکل هزینه های تحمیل شده به دولت برای واردات بنزین سخن گفت.

رئیس جمهور توضیح داد: «پنج میلیارد (دلار) پول به بنزین می دهیم و از خارج وارد می کنیم و مصرف می کنند، اگر این پول را نمی دادیم، می توانستیم پول بازنشسته ها را بدهیم، (حقوق ها را) همسان کنیم، پول معلم، پول دارو، پول گندم و پول نهاده را بدهیم.»

باید توجه داشت که ایران که در سال 1399 بیش از سه میلیارد دلار درآمد صادراتی بنزین داشت، حال به نقطه ای رسیده که برای تامین بنزین مورد نیاز کشور به تخصیص پنج میلیارد دلار ارز دارد. پس نه تنها درآمدی از محل صادرات بنزین نداریم، بلکه باید برای واردات آن نیز هزینه های کلان پرداخت کنیم.

در چنین شرایطی است که بحث ناترازی بنزین و سایر فرآورده های نفتی مطرح می شود، اینکه چطور می توان بخشی از این سوءمصرف را مدیریت کرد و در عین حال برای ارتقای تولید نیز برنامه داشت تا بتوان به جایگاه مطلوب که خودکفایی در تولید بنزین مورد نیاز کشور و صادرات این محصول است، رسید.

از این رو به نظر می رسد باید به طور همزمان راهبردها را در 2 بخش مصرف (تقاضا) و تولید (تأمین) پیش برد.

در بخش تولید و تأمین بنزین، افزایش مطالبات انباشته پالایشگاه ها و عدم تأمین به موقع نقدینگی از یک سو و عدم وجود برنامه مدون در شرایط تأمین حداکثری بنزین، موجب عقب ماندگی اورهال پالایشگاه ها و عدم استفاده از ظرفیت بهینه بخش تولید در سال های اخیر شده است.

مشکلات پالایشگاه ها در کندی تکمیل طرح های توسعه ای که باز هم ریشه در برنامه ریزی و تأمین نقدینگی و منابع مالی دارد، از دیگر چالش های بخش تولید بنزین به شمار می رود.

عدم کلنگ زنی طرح های جدید پالایشگاهی و پتروپالایشگاهی در سال های گذشته را نیز نمی توان دور از ذهن داشت، زیرا یکی از طرح های مهمی که تکمیل آن نسبت به برنامه ریزی های اولیه با تأخیر همراه شد، طرح پالایشگاه «مهر خلیج فارس» بود که می توانست 13 میلیون لیتر به تولید روزانه بنزین کشور اضافه کند.

تعطیل شدن و توقف توسعه صنعت سی ان جی (CNG) در سال های اخیر نیز به عنوان یکی از مهمترین راهکارهای رفع ناترازی بنزین، از دلایل تشدید ناترازی بوده است؛ زیرا خودروهای دوگانه سوز می توانستند باری هرچند اندک از دوش بنزین بردارند.

لزوم ایجاد محدودیت در عرضه خودروهای پرمصرف

بنا به گفته کارشناسان بخش انرژی، مهمترین عامل در بخش تقاضای بنزین و تشدید مصرف، وجود خودروهایی است که بیش از استاندارد سوخت مصرف می کنند و بر این اساس روند تولید و عرضه خودروهای پرمصرف باید اصلاح شود تا خودروهای در حال تردد در کشور بیش از سه برابر خودروهای روز جهان، مصرف بنزین نداشته باشند.

همچنین اسقاط خودروها و موتورسیکلت های فرسوده که به مصارف بی رویه سوخت در مسیرهای درون و برون شهری منجر شده و آلایندگی هوا را نیز تشدید می کند، باید مدنظر دولت قرار گیرد.

فرسودگی 59 درصد موتورسیکلت ها

در این زمینه ذکر دو نکته آماری، خالی از لطف نیست؛ نخست اینکه حدود 12.5 میلیون دستگاه موتورسیکلت در سطح کشور تردد می کنند که 90 درصد آنها فرسوده هستند و نکته دوم اینکه طبق آمارهای وزارت صمت، 22 میلیون و 108 هزار دستگاه خودرو و موتورسیکلت در کشور تردد می کنند که از این تعداد، 13 میلیون و 51 دستگاه فرسوده هستند؛ بنابراین 59 درصد از کل خودروها فرسوده هستند.

اگر به آمار خودروهای فرسوده، آمار مربوط به خودروهای پر مصرف را بیفزاییم، مشخص می شود که بیشتر هدررفت بنزین در کشور ناشی از تردد خودروهایی است که سوخت را به جای مصرف، می بلعند.

در جهان امروز که کاهش مصرف سوخت های فسیلی و کاستن از آلودگی هوا دو محور اصلی توسعه فناوری های صنعت خودرو به شمار می رود، خودروهای تولید داخل قرابتی با کاهش مصرف سوخت ندارند؛ این در حالی است که میزان مصرف سوخت یکی از مهمترین معیارهای سنجش کیفیت خودرو محسوب می شود.

توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی

توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی چه در کلانشهرها و چه در ناوگان بین شهری و نیز توسعه حمل و نقل ریلی و هوایی از دیگر راهکارهایی است که می تواند در بلندمدت به کاهش هدررفت و مصرف بنزین کمک کند و به عقیده کارشناسان هر میزان هزینه ای که برای توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی صورت گیرد، به منزله سرمایه گذاری بلندمدت در حفظ محیط زیست و حفظ منابع انرژی کشور و تبدیل آن به ارزش افزوده برای اقتصاد کشور خواهد بود.

برنامه هفتم پیشرفت چه می گوید؟

دولت چهاردهم، اجرای برنامه هفتم پیشرفت را برنامه بالادستی خود برای رفع مشکلات کشور می داند؛ در حوزه مصرف بنزین این نیز قانون راهکارهای روشنی را ارائه کرده که همزمان موضوع افزایش تولید و کاهش مصرف را دیده است.

در بخش تولید؛ تولید روزانه 129 میلیون لیتر بنزین در سال پایانی اجرای برنامه هفتم هدفگذاری شده است که این مهم جز با ارتقای تولید در بخش پالایشگاهی و سرمایه گذاری های جدید امکان پذیر نیست.

در بخش کاهش مصرف انرژی نیز کاهش 74.3 درصدی مصرف در بخش حمل و نقل دیده شده است، به طوری که مصرف سوخت در این بخش در سال پایانی برنامه معادل 248 هزار بشکه نفت خام در روز باشد.

در این زمینه دو راهکار نیز دیده شده است؛ نخست اسقاط خودروهای فرسوده که طبق هدف تعیین شده باید سالیانه 500 هزار دستگاه خودروی فرسوده از رده خارج شود و دوم، عرضه خودروهای برقی و هیبریدی معادل 500هزار دستگاه. در این صورت می توان امیدوار بود که جلوی بخشی از هدررفت سوخت از جمله بنزین گرفته شود.