از روزهای نبرد آتش نشانان با حوادث کوچک و بزرگ...

هفتم مهرماه سال 1359 در آغاز جنگ ایران و عراق، پالایشگاه آبادان از سوی دشمن مورد حمله هوایی قرار گرفت. بلافاصله آتش نشانان برای اطفای حریق وارد عمل شدند اما حین اطفای حریق بار دیگر این پالایشگاه بمباران شد و تعداد زیادی از آتش نشانان آبادانی در این حادثه شهید شدند.

به گزارش ایسنا، بعد از گذشت 20 سال از این حادثه، در اواخر دهه 70 روز هفتم مهرماه، به عنوان روز ملی آتش نشانی و ایمنی نام گذاری شد.

اسماعیل سلمانی آتش نشان اهوازی است که حدود 18 سال در این حوزه فعال است. او با عشق به کار آتش نشانی وارد این عرصه شده است و می داند وقتی از خانه بیرون می زند دست خودش است اما برگشتش دست خودش نیست. بدون عشق و علاقه، کار آتش نشانی خیلی سخت و تقریبا غیرممکن است.

آتش نشانان نه تنها در حوادث آتش سوزی بلکه در اتفاقات مختلف از تصادف گرفته تا سیل و آبگرفتگی به کمک مردم می آیند.

جشن و پایکوبی تولد در شب و مرگ کل خانواده در صبح روز بعد. دیدن عروسک و اسباب بازی بچه تا وسایل شخصی همه صحنه های تلخی هستند که همچنان در ذهن این آتش نشان اهوازی مانده است.

آتش نشانان وقتی به دل آتش می زنند، نه تنها صحنه های تلخی را می بینند بلکه هر لحظه ممکن است جان خودشان به خطر بیفتد.

این آتش نشان اهوازی بیان می کند: این کار در روحیه فرد بسیار تاثیر می گذارد و یکی از عوارض آن، استرس است. حالا بعضی وقت ها از خواب می پرم و چند ثانیه به در و دیوار نگاه می کنم و بعد می خوابم. صحنه حوادث تلخ همیشه در ذهن ما هستند و با یک خاطره تلخ یا شیرین جابه جا می شوند.

سلمانی عنوان می کند: هر چند از شیرینی های کار ما این است که وقتی دور هم هستیم می گوییم و می خندیم اما بعضی از مردم تنها این لحظات را می بینند و می گویند شما حقوق می گیرید که چه کار کنید؟ در حالی که آتش نشانان جانشان را کف دست شان گذاشته اند.

او درباره خاطره تلخی که از یک حادثه مرگبار دارد، می گوید: چند سال پیش انفجاری در یک مجتمع مسکونی پنج طبقه در کیانپارس رخ داد. خانواده ای که شب جشن تولد داشتند به دلیل نشت گاز، منزل منفجر شد و پدر، مادر و فرزندشان زیر آوار ماندند.

سلمانی ادامه می دهد: این انفجار خیلی سنگین بود و از ساعت 12 شب تا 2 بامداد کار آواربرداری طول کشید. وقتی آواربرداری می کردیم اسباب بازی و وسایلی می دیدیم و کار برای ما خیلی دردناک بودند. این حادثه همیشه در ذهنم مانده است.

این آتش نشان اهوازی ادامه می دهد: یک بار آتش سوزی سنگینی در دفتری در منطقه کمپلو رخ داد در جریان امدادرسانی، ناگهان دری که پشت سرم بود بسته شد و من ماندم و شعله های آتش. اشهد را خواندم اما ناگهان با لگدی که زدم در افتاد و نجات پیدا کردم وگرنه جزغاله می شدم. انگار نجاتم معجزه بود.

سلمانی می گوید: وقتی تصادفی اتفاق می افتد هم امداد و نجات را انجام می دهیم و صحنه های دلخراشی می بینیم تا حدی که در یکی از تصادفات، مغز آدمیزاد را با دست جمع کردم و در کیسه گذاشتم.

این آتش نشان بیان می کند: حدود 10 سال پیش در جاده برومی راننده یک خودروی حمل مواد غذایی که از اصفهان به اهواز می آمد، خوابش برده بود و با گاردریل برخورد کرده بود. خودروی حمل مواد غذایی سه متر از گاردریل می پرد و به سمت لاین دیگری می رود و میله گاردریل از شیشه سمت راننده، گردن راننده را می زند. این حادثه خیلی تلخ بود چون جسد را بدون سر پایین آوردند. ماشین مچاله بود و همکارانم حدود نیم ساعت دنبال سر می گشتند و در نهایت کف ماشین زیر صندلی سر را پیدا کردم.

وی ادامه می دهد: دیدن این صحنه آنقدر برایمان تلخ بود که وقتی به ایستگاه برگشتیم خیلی حالمان بد بود و غذایی که برای از شب برای صبحانه بار گذاشته بودیم را هم نتوانستیم بخوریم. بعد غذا و مخلفاتش را به همکاران شیفت بعدی دادیم.

او بیان می کند: یک بار خانواده ای با 125 تماس گرفتند و گفتند فرزندشان در خانه است اما هر چه در می زنند در را باز نمی کند و راهی نداشتند وارد شوند. در نهایت چشمی در را شکستم و دیدم پسرشان روی مبل نشسته است اما هر چه صدا می زدیم در را باز نمی کرد. به فکرم رسید یک شلنگ آب از همسایه بیاوریم و آب را با فشار به سمت داخل گرفتم. این پسر حواسش نبود و وقتی خیس شد در را باز کرد. مادر تا یک ساعت گریه می کرد و از ما تشکر می کرد.

امیر فیلبان نیروی آتش نشانی دزفول است که از سال 89 تاکنون در حال فعالیت در این حوزه است و آتش نشانی را عشق می نامند نه کار. کار آتش نشان پر از سختی است و هر جایی که کسی گرفتار است آتش نشان برای نجات و رفع مشکل وارد عمل می شود.

فیلبان معتقد است که آتش نشانی پر از سختی، خاطره، شادی و ناراحتی است و با همه چیز سر و کار دارند و اگر یک لحظه غفلت شود ممکن است جان عزیزی از دست برود. صحنه های دردناک مرگ کل خانواده ای از سختی های کار آتش نشانی است اما عشق نجات مردم، آن ها را سر پا نگهداشته است.

او یکی از حوادث چند روز پیش را به یاد می آورد و می گوید: چند روز پیش با سازمان تماسی گرفته شد و گزارش آتش سوزی در یک طبقه از آپارتمانی داده شد و گفتند زبانه های آتش از بالکن بیرون زده است و ما سریعا به محل حادثه رفتیم.

این آتش نشان دزفولی می گوید: وقتی به محل رسیدیم دیدیم دود زیادی از طبقه چهارم بیرون می زند و مردی هم سرش را بیرون آورده بود و نگاه می کرد. از او وضعیت را پرسیدیم و گفت چیزی نیست و دارم کباب می کنم! ما خندیدیم و برگشتیم.

فیلبان بیان می کند: این موضوع نشان می دهد مردم اینقدر حساس شدند که تا چیزی می بینند سریع به آتش نشانی زنگ می زنند.

او با بیان اینکه آتش نشانان در حوادث مختلفی از جمله سیل، تصادف، غرق شدگی و ... به کمک مردم می روند و کار بسیار حساس است، عنوان می کند: چند روز پیش یک هایپرمارکت آتش گرفته بود؛ ما آتش را مهار کردیم و در جریان مهار آتش، کسی را در هایپر ندیدم اما ناگهان به همکارم گفتم برویم ببینیم در راه پله پشت بام کسی هست یا نه. وقتی رفتیم دیدم زنی برای فرار به سمت راه پله رفته بود تا به پشت بام برود اما در قفل بود و در دود گرفتار شده بود و از حال رفته بود. همکارم اکسیژنش را درآورد و برای آن زن استفاده کرد و او را از مرگ حتمی نجات دادیم.

او بیان می کند: مدتی پیش خانواده ای برای تفریح کنار رودخانه آمده بودند اما سهل انگاری کردند و بچه دو سه ساله شان، حین بازی توی آب افتاد و وقتی متوجه شدند بچه نیست گزارش را به ما دادند. همکاران ما از شب تا صبح غواصی کردند تا جسد کودک را بیرون آوردند و بعد از آن، همه با هم گریه کردیم.

محمد محمدی لندی یکی آتش نشانان شهر آبادان است که از سال 85 در این حیطه کار می کند و می گوید که تلخ ترین و سنگین ترین عملیاتی که در آن شرکت کرده بود حادثه متروپل است.

او معتقد است که شغل آتش نشانی، تنها روحیه را تحت تاثیر قرار نمی دهد بلکه جسم و اعضای بدن را هم درگیر می کند. آتش نشان آنقدر وارد محیط های پر از آتش و دود می شوند که ریه شان آسیب می بیند و سرفه و خلط سینه همیشه همراهشان است. شیرینی کار آتش نشان وقتی است که کسی را نجات می دهد و همین خستگی را از تن آن ها در می آورد.

محمدی لندی که در عملیات امدادرسانی حادثه متروپل حضور داشته است، می گوید: وقتی متروپل ریزش کرد شیفت کاری من بود و به محل اعزام شدم. صحنه عجیب و سختی بود. تا حالا چنین حادثه ای ندیده بودیم و همه مردم شهر و حتی مردم سراسر کشور با این حادثه درگیر شدند.

این آتش نشان آبادانی بیان می کند: کار امدادرسانی در حادثه متروپل خیلی سخت بود. از یک طرف ضجه و ناراحتی خانواده های کسانی که زیر آوار بودند را می دیدیم و از طرفی باید به وظیفه مان عمل می کردیم.

او می گوید: همیاری مردم آبادن برای ما دلگرمی بود. مردم با هر چه داشتند از یک پارچ آب تا غذا کمک کردند. این صحنه ها هیچ وقت فراموش نمی شوند و در یاد و خاطره کل مردم ایران می ماند.

محمدی لندی بیان می کند: اما یکی از بهترین خاطرات این حادثه تلخ این بود که خانم قاسمی یکی از مصدومانی که زیر آوار گرفتار شده بود را به سختی از زیر آوار خارج کردیم.

او عنوان می کند: در آبادان در حدی امکانات نداریم که بتوانیم فاجعه ای مانند متروپل را پوشش بدهیم و تجهیزات و امکانات مان به هیچ وجه با این حادثه برابری نمی کرد و منتظر تجهیزات جاهای دیگر بودیم که اگر تجهیزات پالایشگاه آبادان و محیط های صنعتی به کمک ما نمی آمدند به مشکل برخوردیم.

این آتش نشان آبادانی می گوید: پرسنل آتش نشانی آبادان انتظار دارند نهادها به ویژه سازمان منطقه آزاد اروند نگاه ویژه ای به آتش نشانی آبادان داشته باشند. ما با کمترین امکانات و تجهیزات کار می کنیم و از دل و جان مایه می گذاریم، بنابراین امیدواریم از نظر تامین تجهیزات به ما کمک کنند.

عادل حسینی یکی از آتش نشانان خرمشهری است که چند سالی است در این سازمان کار می کند. او آتش نشانی را شغل سختی می داند اما نظرش این است که نجات یک انسان در یک عملیات سنگین، سختی را از تن شان خارج می کند.

او می گوید: آتش نشان صحنه های مختلفی را می بیند و دیدن صحنه فوت یک نفر تا مدت ها در ذهن ما می ماند اما وقتی می توانیم کسی را نجات دهیم تا آخر عمرمان در ذهن مان می ماند و اثر مثبتی در روحیه ما می گذارد.

حسینی ادامه می دهد: وقتی گزارش داده می شود که کسی در آتش سوزی گرفتار شده است، استرس کار ما چند برابر می شود. یک بار گزارش دادند یک نفر در آتش سوزی در یک خانه گرفتار شده است و ما به سرعت به محل حادثه رفتیم؛ صحنه بسیار وحشتناک بود، این مرد خیلی سعی کرده بود خودش را نجات دهد و تا در اتاق خواب خودش را رسانده بود اما از حال رفته بود.

این آتش نشان خرمشهری ادامه می دهد: با عملیات تخصصی در را باز کردیم و وقتی او را پیدا کردیم، با اینکه هیکل درشتی داشت با سختی او را بیرون کشیدیم. روز بعد خانواده اش با دسته گل و شیرینی به سازمان آمدند تا از ما تشکر کنند و این لحظه برای من خیلی شیرین بود.

او در مورد کار در سازمان آتش نشانی خرمشهر می گوید: خوشبختانه آتش نشانی خرمشهر با آتش نشانی های پیشرفته کشور قابل مقایسه است. اولین دغدغه یک آتش نشان این است که بدون کمبود امکانات کار کند و تنها فکر کمک به مردم را در ذهن داشته باشد. یک سری ابزارهای تخصصی مانند دستگاه تنفسی در کار ما مهم هستند که بدون آن ها امکان خدمت رسانی نیست اما ما کمبودی نداریم.

آتش نشانان هر روز با حادثه جدیدی مواجه می شوند و هر روز ماجرای جدیدی دارند و باید آمادگی مقابله با هر نوع حادثه ای باشند. هر بار که زنگ آژیر به صدا در می آید با رویداد جدیدی مواجه می شوند.

پیمان اسکندری هم یک آتش نشان اهوازی است که 17 سال است در این حوزه کار می کند.

او می گوید که آتش نشان از حوادث آتش سوزی تا موارد خودکشی را پوشش می دهد و یکی از خطرات کار آتش نشان گرفتار شدن در آتش یا مشکل پیدا کردن دستگاه تنفسی است و همه این ها استرس های کار یک آتش نشان است.

اسکندری در مورد اهمیت کار یک آتش نشان می گوید: زمان برای ما بسیار مهم است و سریع رسیدن به محل حادثه خیلی مهم است و همیشه سعی کردیم در کمترین زمان ممکن برای خاموش کردن آتش و نجات مردم اقدام کنیم.

او ادامه می دهد: سال ها از آتش نشان شدن من می گذرد اما هر بار که فوت یک نفر را می بینیم برایم خیلی تلخ است و شاید روزها در خودم می مانم و اذیت می شوم.

این آتش نشان اهوازی بیان می کند: یکی از حوادث تلخ مربوط به آتش سوزی یک منزل بود که یک زن و فرزندش در آتش و دود گرفتار شده بودند. ماشین در حیاط آتش گرفته بود شعله های آتش همه حیاط را گرفته بود و مادر و بچه راه فرار نداشتند. در این شرایط ما کارهایی انجام می دهیم که شاید در حالت عادی انجام ندهیم. شغل ما به گونه ای است که وقتی آتش نشان می آید مردم فکر می کنند «زورو» آمده است در حالی که لباس ما تنها کمی از حرارت آتش را کم می کند.

اسکندری بیان می کند: در آن حادثه، حرارت خیلی زیاد بود، من لباسم را با آب خیس کردم و از کنار خودرو رد شدم و مادر و بچه را پیدا کردم اما بی حال بودند. از دستگاه تنفسی خودم برای آن ها استفاده کردم و آن ها را از خانه خارج کردم و وقتی بیرون آمدم مانند فیلم های هندی همه شروع به سوت زدن و دست زدن کردند. نجات جان یک مادر و بچه خیلی برایم قشنگ بود و بعد از 10 سال هنوز این صحنه در ذهنم مانده است.

به گزارش ایسنا، آتش نشانان در شرایط سخت و خطرناک از جان و مال مردم محافظت می کنند در حالی که ممکن است در حوادث کوچک و بزرگ آسیب ببینند یا حتی جان خود را از دست بدهند.

انتهای پیام