دانشگاه پای یک زن را به سازمان آتش نشانی یزد باز کرد!

امروز هفتم مهرماه روز انسان هایی است که جان خود را در معرض خطر قرار می دهند تا جان و مال مردم را از آتش و حوادث مختلف نجات دهند؛ به همین مناسبت با «شیما وکیلی» اولین و تنها زن آتش نشان در سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری یزد گفت وگو کردیم:

از چه سالی وارد سازمان شدید؟

سال 1393 با پست آتش نشان در سازمان آتش نشانی شهرداری یزد استخدام شدم، اما شرایط به گونه ای بود که متاسفانه هیچ وقت قسمت نشد که به عنوان یک آتش نشان در عملیات های اطفا حریق حضور داشته باشم، طی این چندسال در بخش های اداری سازمان و در پست های مسئول آموزش و روابط عمومی خدمت کردم و در حال حاضر در اداره ستاد مدیریت بحران و پدافند غیر عامل مشغولم.

وکیلی ادامه داد: همیشه در سازمان سعی کردم  پا به پای همکارانم در واحد عملیات حداقل از لحاظ علمی به روز باشم و در همین راستا دوره های بین المللی غواصی، کار با طناب (ایراتا)، اخذ گواهینامه پایه یک و دوره های مربوط به ایمنی و آتش نشانی را گذراندم.

این همه شغل چرا آتش نشانی؟

همه چیز از دانشگاه شروع شد!؛ سال 1385 دانشجوی دانشگاه علمی کاربردی شهرداری یزد شدم و چون موقعیت جغرافیایی دانشگاه در مجاورت ایستگاه شماره پنج آتش نشانی یزد بود، از نزدیک فعالیت آتش نشان ها را می دیدم و همین زمینه ساز شد تا استخدام در آتش نشانی به لیست اهدافم اضافه شود و همیشه به خودم افتخار می کنم که برای رسیدن به هدفم اساسی جنگیدم و نتیجه همانی شد که دلم می خواست، بله، هدف من استخدام در سازمان آتش نشانی بود.

همسر شما آتش نشان است؟

بله، دو سال از استخدام من در سازمان آتش نشانی گذشته بود که همسرم استخدام این سازمان شد؛ از آنجایی که من مسئول آموزش سازمان بودم مدام همدیگر را می دیدیم که همین موضوع باعث شد تا باهم ازدواج کنیم؛ البته خون آتش نشانی در رگ های همسرم جاری است، چرا که پدرشان نیز آتش نشان بودند، برادرشان نیز هم اکنون در پست معاونت عملیات سازمان آتش نشانی یزد در حال خدمتند که حضورشان در پیشرفت کاری من بسیار تاثیرگذار بود.

از خاطرات دوران خدمت در آتش نشانی بگویید؟

ثانیه به ثانیه حضور من در سازمان آتش نشانی سرشار از خاطره بود و همیشه سعی کردم آدم مفیدی برای همکارانم باشم و اینقدر حضور در کنارشان برایم باعث افتخار بود که همیشه سعی می کردم نزدیک به پرسنل عملیاتی باشم تا پرسنل اداری و بی شک دردناک ترین لحظه شغلیم زمانی بود که مجبور شدم سازمان را ترک کنم.

مادر محراب هشت ساله در ادامه گفت: قطعا در اولین فرصت دوباره به سازمان آتش نشانی برمیگردم.

از شهید «مسعود تیموری» خاطره ای دارید؟

بله؛ من و شهید تیموری هم دوره بودیم و با هم در سازمان استخدام شدیم، شهداب او تلخ ترین خاطره من در سازمان است، نه تنها برای من بلکه برای تمام اعضای سازمان تلخ ترین خاطره است؛ خدا رحمتش فردی بی حاشیه و بسیار آرام بود و قطعا اگر عمرشان به دنیا بود، الان بعد از گذشت ده سال یکی از بهترین های سازمان آتش نشانی را داشتیم، اما چه دلمان بخواهد و چه نخواهد متاسفانه این قصه تکرار شدنی آتش نشان ها است.

انتهای پیام