از آغاز حکومت کومینتانگ در تایوان تا شکل گیری نظام حزب اقتدارگرا ژاپن

به گزارش ایرنا، تاریخ همواره سرنخ هایی را برای شناخت و درک بهتر آنچه امروز اتفاق می افتد در اختیارمان قرار می دهد. پیچ و خم های مسیر تاریخ با اتفاق های ریز و درشت در گذر زمان تغییر یافته و هر رخداد به نوعی در رقم زدن وضعیت ژئوپلیتیک حال حاضر تاثیرگذار بوده است. آسیا و اقیانوسیه که سهم قابل توجهی از وسعت این کره خاکی را به خود اختصاص داده، همانند دیگر نقاط دنیا تحولات مهم و تاثیرگذاری را از سر گذرانده است.

در این گزارش سعی داریم تا با شرحی از چندین رویداد تاریخی در بازه زمانی 28 سپتامبر تا 4 اکتبر/ 7 تا 13 مهر (هفته جاری)، سرنخ هایی را از چگونگی شکل گیری سیاست ها و جغرافیای امروز منطقه آسیا و اقیانوسیه در اختیار مخاطب قرار دهیم.

شکل گیری حکومت تایوان

در سال 1895 پس از شکست دودمان چینگ در تایوان در جریان «نخستین جنگ چین و ژاپن»، کنترل این جزیره به دست ژاپنی ها افتاد. کمتر از دو دهه بعد در حالی که تایوان هنوز تحت حاکمیت ژاپن بود، جمهوری چین در اول ژانویه 1912 (10 دی 1290) به دنبال انقلاب شینهای در سال 1911 در سرزمین اصلی چین تاسیس شد. پس از آن قدرت مرکزی در دوره «جنگ سالاران» در چین (28-1916) با فراز و نشیب روبرو بود. دوره جنگ سالاران به بازه زمانی 1916 تا 1928 گفته می شود در جریان آن، کنترل کشور چین به صورت بخش بخش به دست جنگ سالاران ارتش بیانگ (معتلق به دودمان چینگ) افتاده بود. قدرت مرکزی در چین، پس از آن به قویترین حالت خود در دوره نانجینگ (1927-1937) رسید زمانی که بیشتر این سرزمین تحت کنترل کومینتانگ (KMT) قرار گرفت.

پس از این دوره تهاجم ژاپنی ها از 1937 تا 1945 آغاز شد که با شکست ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم این دوره اشغالگری به پایان رسید. در 25 اکتبر 1945 (3 آبان 1324)، ژاپن تایوان را به جمهوری چین تحت رهبری کومینتانگ تسلیم و در معاهده سانفرانسیسکو، رسما از ادعاهای خود در مورد آن جزیره صرف نظر کرد. اما جنگ داخلی چین که از سال 1927 بین کومینتانگ و حزب کمونیست چین آغاز و با تهاجم ژاپنی ها دچار وقفه شده بود، بار دیگر در سال 1945 بین دو طرف از سر گرفته شد؛ با اینحال کومینتانگ و حزب کمونیست چین در دوره اشغال ژاپنی ها برای اخراج آنها متحد شده بودند.

در دوره دوم جنگ داخلی چین که تا سال 1949 ادامه داشت، حزب کمونیست توانست قدرت را در سرزمین اصلی چین به دست آورد و حزب کومینتانگ را به جزیره تایوان به عقب براند. از همین رو در تاریخ اول اکتبر 1949 (9 مهر 1328) مائو تسه تونگ رهبر حزب کمونیست، جمهوری خلق چین را تاسیس کرد درحالیکه در سوی مقابل کومینتانگ به رهبری چیانگ کای شک در تایوان اعلام موجودیت کرد اما تا به امروز حتی آمریکا که حمایت های نظامی به تایپه می کند، آن را به عنوان یک موجودیت مستقل به رسمیت نمی شناسد. اعضای سازمان ملل نیز در سال 1971 تصمیم گرفتند تا جمهوری خلق چین را به رسمیت بشناسند.

درحال حاضر جمهوری خلق چین به ریاست شی جین پینگ جزیره تایوان را که توسط یک دولت خودمختار تحت حمایت های نظامی و مالی آمریکا اداره می شود، بخش جدایی ناپذیر از سرزمین اصلی چین می داند.

نشست بین کره ای در سال 2007

نشست سران دو کره بین 2 تا 4 اکتبر 2007 (10 تا 12 مهر 1386) در پیونگ یانگ بین رو مو هیون رئیس جمهوری کره جنوبی و کیم جونگ ایل رهبر کره شمالی برگزار شد. در نتیجه این مذاکرات، هر دو طرف اعلامیه ای را برای توسعه روابط بین دو کره و صلح و رفاه اعلام کردند. این دومین نشست دو کره پس از اجلاس بین کره ای در سال 2000 بود. در سال 2000، کیم دائه جونگ، رئیس جمهور کره جنوبی و کیم جونگ اون نمایندگان دو دولت برای اولین بار پس از تقسیم شبه جزیره کره با یکدیگر دیدار کردند.

به دنبال وقفه یک دهه ای در برگزاری نشست بین کره ای، روز 27 آوریل 2018 (7 اردیبهشت 1397) در «منطقه امنیتی مشترک» در بخش کره جنوبی سومین نشست بین مون جائه این، رئیس جمهور کره جنوبی و کیم جونگ اون رهبر کره شمالی، برگزار شد. برگزاری نشست های سلسله وار در این سال بین دو کشور ادامه داشت که دلیل آن فشارهای دولت دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا بر پیونگ یانگ با استفاده از اهرم تحریم ها عنوان می شد. در 26 مه 2018 (5 خرداد)، کیم و مون دوباره در منطقه امنیتی مشترک که به دهکده صلح نیز معروف است، ملاقات کردند. این نشست دو ساعت به طول انجامید و برخلاف سایر نشست ها از قبل به طور علنی اعلام نشده بود. 18 تا 20 سپتامبر (27 تا 29 شهریور) بار دیگر سران دو کشور در پیونگ یانگ نشستی را برگزار کرده و دستور کار یافتن راهبرد پیشرفت در مذاکرات با ایالات متحده و راه حلی برای خلع سلاح اتمی در شبه جزیره کره بود.

موضوع خلع سلاح هسته ای کره شمالی همچنان یکی از دغدغه های کره جنوبی است و از سوی دیگر همکاری سئول با واشنگتن و برگزاری رزمایش های بزرگ نگرانی های امنیتی پیونگ یانگ را به همراه دارد. چند سالی است که ارتباطات به علت مشکلات بین دو طرف از بین رفته و نه تنها خبری از نشست بین کره ای نیست بلکه دو کشور ساز و کارهای ارتباطی میان خود را نیز از بین برده اند. دی ماه سال گذشته کره شمالی مخابره های رادیویی و همچنین تبادلات پیام با کره جنوبی را در میانه افزایش تنش ها میان دو کشور متوقف کرد.

روند شروع نظام حزب اقتدارگرا در ژاپن

حزب لیبرال دموکرات ژاپن (LDP) نماینده متنفذترین نیروی سیاسی در ژاپن است. این حزب به طور مستمر، اکثریت ثابتی را در مجلس ژاپن از زمان تشکیل آن در نوامبر 1955 (آبان 1334) تا ژوئیه 1993 (تیر ماه 1372) حفظ کرد و پس از یک دوره 9 ماهه دوری از قدرت از 1994 میلادی به بعد با ائتلاف با احزاب کوچکتر دولت را تشکیل داده است. ریشه شکل گیری این حزب از زمانی آغاز می شود که حزب لیبرال ژاپن در سال 1950 با سیاست های بازسازی اقتصادی و به سبک آمریکایی پا گرفت. این حزب به رهبری شیگرو یوشیدا در اول اکتبر 1952 (9 مهر 1331) در انتخابات سراسری ژاپن با کسب 242 کرسی از 466 کرسی به پیروزی دست پیدا کرد.

پیروزی این حزب در حالی اتفاق افتاد که ایچیرو هاتویاما نخست وزیر سال های 1954 تا 1956 ژاپن و ناظر بر تاسیس حزب لیبرال دموکرات، در اوت 1952 (مرداد 1331) به حزب لیبرال پیوسته بود. حزب لیبرال پس از تجربه فراز و فرودها و انشقاق های درونی، در نهایت در نوامبر 1955 با حزب دموکرات ادغام شد و حزب لیبرال دموکرات ژاپن را به وجود آورد. از زمان تاسیس این حزب تقریبا به طور مداوم به جز بین سال های 1993 تا 1994 و دوباره از سال 2009 تا 2012 در قدرت بوده است؛ به این دوره نظام 1955 گفته می شود که نظام حزب اقتدارگرا را در ژاپن به وجود آورده است.

از سال 1955 تا 2009، حزب لیبرال دموکرات بر بهبود وضعیت ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم، معجزه اقتصادی و رکود متعاقب آن نظارت داشت. درحالیکه فومیو کیشیدا نخست وزیر منتخب ژاپن در سال 2021 ، امسال دوره اش به پایان رسیده، حزب حاکم لیبرال دموکرات دو روز پیش انتخابات تعیین رهبر جدید حزب را برگزار کرد و شیگرو ایشیبا به عنوان رهبر جدید این حزب برگزیده شد تا به عنوان نخست وزیر دوره جدیدی را برای این حزب کهنه کار رقم بزند.