چرا کشتار غیر نظامیان نشانه ی شکست دشمن است؟

خبرگزاری تسنیم، منطق دشمن در نبرد، بی رحمی، گستاخی و کشتار غیر نظامیان است. در مقابل، خداوند به مسلمانان امر می کند از زیاده روی در کشتار پرهیز کنند، یعنی هدفتان جبهه نظامیِ دشمن باشد. در سوره بقره می خوانیم « وَ قَاتِلُوا فِی سَبیلِ اللَّهِ الَّذینَ یُقَاتِلُونَکُمْ وَلَا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدینَ »؛ یعنی "و در راه خدا با کسانی که با شما می جنگند، بجنگید و [از حد] تجاوز نکنید که خداوند تجاوزکاران را دوست ندارد."

این آیه نشان دهنده اصول انسانی و اخلاقی اسلام در زمان جنگ است. خداوند تأکید می کند که جنگ و نبرد تنها باید با کسانی باشد که مستقیماً در جنگ شرکت دارند و تحت هیچ شرایطی نباید فراتر از دفاع و نبرد با نیروهای متخاصم رفت. این اصل، روحیه احترام به انسانیت و ارزش های اخلاقی را حتی در دشوارترین شرایط ترویج می کند و تأکیدی بر این است که هدف نهایی مسلمانان باید برقراری صلح و عدالت باشد، نه ایجاد رنج و کشتار بی مورد.

رابطه کشتار غیر نظامیان با ترس از شکست
اما پرسش اینجاست که آیا دشمنی که به کشتار غیرنظامیان روی می آورد، به دنبال نمایش اقتدار خود است یا عوامل روانی پشت این اقدام نهفته است؟

در پاسخ می توان نتیجه گرفت کشتار غیرنظامیان می تواند به عنوان نشانه ای از ترس تلقی شود، اما این موضوع بستگی به زمینه و انگیزه های آن دارد. در برخی موارد، کشتار غیرنظامیان ممکن است به دلیل ترس از شکست، از دست دادن کنترل، یا تهدیدات جدی ناشی از فشار جنگی باشد. وقتی دشمن با مقاومت مردمی مواجه می شود، از ترس افزایش مقاومت، غیرنظامیان را هدف قرار می دهد تا بتوانند روحیه مردم را تضعیف کند. این حملات نشان می دهد که نیروی مهاجم احساس خطر کرده و نمی تواند کنترل کامل بر شرایط داشته باشد.

لشکریان غیبی خدا در مبارزه با دشمنان

بنابراین وقتی یک ارتش در حال شکست یا از دست دادن موقعیت است، به اقدامات بی رحمانه علیه غیرنظامیان دست می زند تا از ریزش نیرو یا تضعیف روحیه خود جلوگیری کند. این نوع حمله می تواند به عنوان یک واکنش احساسی ناشی از ترس از شکست تلقی شود، همچنان که از نگاه درون دینی و از منظر سنت های الهی، رعب و ترس عنصر جدایی ناپذیر جبهه کفر است:

در آیه12 سوره انفال، خداوند به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و مؤمنان وعده می دهد:

یا در سوره احزاب نیز به ترس دشمنان اشاره شده است:

« وَ أَنْزَلَ الَّذینَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَاب مِنْ صَیَاصِیهِمْ وَقَذَفَ فِی قُلُوبهِمُ الرُّعْبَ فَرِیقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِیقًا »؛ یعنی "و [خدا] کسانی را از اهل کتاب که گروه های دشمن را پشتیبانی کردند، از قلعه های محکم و استوارشان پایین کشید و در دل هایشان ترس و بیم افکند ، گروهی را می کشتید و گروهی را اسیر می کردید"

این ترس به حدی بود که سبب شکست آنها می شد. در این باره در آیه دوم سوره حشر می خوانیم:

« وَ قَذَفَ فِی قُلُوبهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُم بأَیْدیهِمْ وَ أَیْدی الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبرُوا یَا أُولِی الْأَبْصَارِ »؛ یعنی " خدا در دل هایشان ترس انداخت ، آنها خانه هایشان را به دست خود و به دست مؤمنان ویران می کنند؛ پس ای صاحبان بصیرت عبرت بگیرید!"

علاوه بر ترس، از لحاظ منطق نظامی، کشتار غیرنظامیان در جنگ ها نشانه ای از شکست محسوب می شود. وقتی نیروهای نظامی به جای مقابله با دشمنان مسلح، به غیرنظامیان حمله می کنند، نشان می دهد که در دستیابی به این اهداف ناکام مانده اند. همچنین کشتار غیرنظامیان به طور معمول نشانه ضعف در کنترل نیروهای نظامی است. ارتشی که نتواند میان نیروهای دشمن و غیرنظامیان تمایز قائل شود یا نتواند حملات خود را دقیقاً به اهداف نظامی متمرکز کند، نشانه ای از ناکارآمدی و ناتوانی در مدیریت است.

روش پاسخ به حمله دشمن در کلام امیرالمؤمنین (ع)

شاید در نگاه اول و به ظاهر، دشمن با این کشتارهای جمعی پیروز میدان به نظر برسد، اما این رفتار بازخوردهای منفی ای به دنبال خواهد داشت که به مرور زمان موجب فروپاشی سپاه او خواهد شد که از جمله آنها تضعیف حمایت مردمی است؛ به این معنا که کشتار غیرنظامیان سبب کاهش حمایت عمومی از جنگ می شود. نه تنها در کشور متخاصم، بلکه در سطح جهانی نیز این اقدامات محکوم می شود و باعث از دست رفتن مشروعیت می گردد.

از دیگر سو این اقدام وحشیانه افزایش مقاومت را به همراه خواهد داشت. کشتار افراد بی گناه، انگیزه ای برای مردم ایجاد می کند تا به جنگ ادامه دهند و روحیه جنگی را افزایش می دهد.

این ها دلایلی هستند که نشان می دهند کشتار غیرنظامیان بیشتر نتیجه ی ناامیدی و ناکامی است تا موفقیت، بیشتر نشانه ی ترس است تا شجاعت، گواهی بر فروپاشی درونی و کاهش حمایت جهانی است، و بازتاب بار منفی روانی دشمن است تا برنامه ای هدفمند.

انتهای پیام/